expertise
Geplaatst: 02 apr 2008 01:11
In september 2006 had ik een ongeval op weg naar mijn werk. Na veel aandringen van mijn kant mocht ik in april 2007 eindelijk naar een raadsgeneesheer, natuurlijk nadat de tegenpartij allang zijn conclusie had opgemaakt.
Ik ging niet akkoord met hun vaststelling dat er geen blijvende ongeschiktheid was en dus 0%. Eindelijk had ik een arts die mijn klachten duidelijk noteerde en me de nodige onderzoeken liet doen. Deze arts betaal ik helemaal zelf ook al heb ik "vrije keuze", ik noemde zijn naam en het was direct niet akkoord bij de verzekering.
Nu mocht ik deze week eindelijk bij de geneesheer voor de arbeidsrechtbank (werkt voor kbc) dus direct weer iemand die zijn loon van de verzekeringen moet krijgen en dus weer vriendjespolitiek. Ik moest enkele weken ervoor mijn dossier en originele foto's binnensteken en wat raad je, dossier heeft hij nog maar van die foto's weet hij zogezegd niks. Dus ja, die zullen wel spoorloos blijken uiteindelijk, weer goed gedaan, weer zoveel in zijn portemonnee.
Nu ja de ondervraging begon en ik beschreef mijn klachten en kreeg daar meteen de woorden leugenaar naar mijn hoofd geroepen toen ik de last in mijn knieën beschreef, hij zei meteen dat daar niks van in het dossier stond alhoewel dit wel degelijk het geval is. In de nabespreking met mijn arts en die van tegenpartij werd meteen duidelijk dat hij tegenpartij zoveel mogelijk ging helpen met bewijzen dat die klachten niet van mijn ongeval komen (die mens zijn letterlijke woorden) daar ik onmiddellijk na het ongeval enkel nekklachten had en die andere enige tijd later.
Ik dacht dat ik in arbeidsrecht enkel moest bewijzen dat ik het ongeval had en de klachten en dat de tegenpartij moet bewijzen dat de klachten hier niet uit voortvloeien, wat ze niet konden, maar die dokter zei dat hij dat wel zou oordelen.
Wat ben je nog als gewone burger, precies of ik onderga voor mijn plezier al die onderzoeken en betaal met plezier al de kosten voor de advocaat en geneesheer.
Het blijkt gewoon één grote vriendjespolitiek waar de één de ander een pleziertje doet en de gewone mens de sukkel is.
Ik weet één ding, als ik ooit nog eens iets tegenkom teken ik gewoon de minnelijke schikking want nog eens door zo een hel gaan zie ik niet meer zitten. Ik zit hier al maanden van in de put en ze steken er u alleen maar dieper in.
Ik ging niet akkoord met hun vaststelling dat er geen blijvende ongeschiktheid was en dus 0%. Eindelijk had ik een arts die mijn klachten duidelijk noteerde en me de nodige onderzoeken liet doen. Deze arts betaal ik helemaal zelf ook al heb ik "vrije keuze", ik noemde zijn naam en het was direct niet akkoord bij de verzekering.
Nu mocht ik deze week eindelijk bij de geneesheer voor de arbeidsrechtbank (werkt voor kbc) dus direct weer iemand die zijn loon van de verzekeringen moet krijgen en dus weer vriendjespolitiek. Ik moest enkele weken ervoor mijn dossier en originele foto's binnensteken en wat raad je, dossier heeft hij nog maar van die foto's weet hij zogezegd niks. Dus ja, die zullen wel spoorloos blijken uiteindelijk, weer goed gedaan, weer zoveel in zijn portemonnee.
Nu ja de ondervraging begon en ik beschreef mijn klachten en kreeg daar meteen de woorden leugenaar naar mijn hoofd geroepen toen ik de last in mijn knieën beschreef, hij zei meteen dat daar niks van in het dossier stond alhoewel dit wel degelijk het geval is. In de nabespreking met mijn arts en die van tegenpartij werd meteen duidelijk dat hij tegenpartij zoveel mogelijk ging helpen met bewijzen dat die klachten niet van mijn ongeval komen (die mens zijn letterlijke woorden) daar ik onmiddellijk na het ongeval enkel nekklachten had en die andere enige tijd later.
Ik dacht dat ik in arbeidsrecht enkel moest bewijzen dat ik het ongeval had en de klachten en dat de tegenpartij moet bewijzen dat de klachten hier niet uit voortvloeien, wat ze niet konden, maar die dokter zei dat hij dat wel zou oordelen.
Wat ben je nog als gewone burger, precies of ik onderga voor mijn plezier al die onderzoeken en betaal met plezier al de kosten voor de advocaat en geneesheer.
Het blijkt gewoon één grote vriendjespolitiek waar de één de ander een pleziertje doet en de gewone mens de sukkel is.
Ik weet één ding, als ik ooit nog eens iets tegenkom teken ik gewoon de minnelijke schikking want nog eens door zo een hel gaan zie ik niet meer zitten. Ik zit hier al maanden van in de put en ze steken er u alleen maar dieper in.