Ik ben een vrouw van 33 jaar en heb gisteren tijdens onze teambuilding op het werk een voorval gehad. Ik zal het voorval proberen duidelijk en bondig te schetsen.
We waren een balletje boerengolf aan het spelen, toen een jongere, mannelijke collega mijn goede bal wegtrapte. Even later gebeurde hetzelfde opnieuw door een andere collega, ook bij mijn bal. Met een kordate lach, stapte ik op hem af om te vragen waar zijn bal lag, zodat ik die ook eens kon wegsjotten. Hij pakte mij vast, plooide mijn arm met geweld op mijn rug, gooide mij met mijn rug op de grond en ging vervolgens met zijn knie op mijn borstbeen zitten, waardoor de lucht uit mijn longen werd geperst en ik niet meer naar adem kon happen omdat hij met zijn volle gewicht op mij bleef zitten. Doordat ik geen lucht kon nemen, kon ik ook niet zeggen dat hij moest stoppen en van mij af moest gaan, hetgeen ik wel al geroepen had toen hij mij die armklem zette. Ik raakte totaal in paniek door het gebrek aan adem en het dreigende postuur van de man bovenop mij. Uiteindelijk, na 10 seconden, ging hij van me af en liet me gewoon liggen. Met pijn aan mijn knie en snakkend naar adem stond ik op en wou ik huilen. Ik wou me dit echter niet laten aangaan en slikte mijn verdriet af, tot ik een harde brok in mijn keel kreeg. Ik heb me even ven de groep losgemaakt, met het excuus dat ik iets in de auto moest gaan halen. Er stond 15 man te kijken aan de kant, waarvan er wel enkele hun verontwaardiging uitte, maar de rest deed niks en zag het maar als een spelletje, terwijl ikzelf niet juist weet wat de bedoeling was van dit gebeuren. Ik voelde me vernederd, bedreigd en dacht op dat moment dat ik dood zou gaan. Er waren 4 bazen bij, die niks zeiden en hun handelingen gewoon verder zette. Ik heb niet gehuild, mij de verdere dag ingehouden en 's avonds ingestort toen mijn man vroeg hoe mijn dag was geweest. Toen het besef goed tot mij doordrong, dat de man ver over mijn persoonlijke grens was gegaan, heb ik besloten klacht in te dienen bij de politie. Ik voelde mij ontzettend alleen en verdrietig. Ik heb vannacht heel slecht geslapen en het beklemmende gevoel gaat niet weg. Ik blijf, zonder reden naar adem happen omdat het benauwde gevoel niet weggaat. Ik ben naar de dokter gegaan en die heeft mij 3 dagen ziekenverlof gegeven. Hij heeft op mijn ziekenbriefje "ziekte" aangeduid en niet "arbeidsongeval". Wat moet ik doen? Ik moet ierdere keer huilen als de paniek me overvalt. Dank jullie om te luisteren!