NERGENS in de wetgeving staat iets over contractuele verplichtingen. Het enige wat er staat is dat het arbeidsongeval moet ontstaan zijn door de uitvoering van de arbeidsovereenkomst.
Moet ik daaruit dan begrijpen dat een arbeidsovereenkomst geen contractuele verplichtingen inhoudt?
Een personeelsfeest is bvb géén contractuele verplichting
Enerzijds houdt dit in dat de rest van de aanwezigheden op de plaats van twerkstelling wèl een contractuele verplichting is, wat in tegenstelling is tot wat u hiervoor hebt aangehaald. Anderzijds is zo'n personeelsfeest dan weer net die uitzondering die de regel bevestigt. Ik had het over handelingen die vallen onder de omschrijving van de functie in de arbeidsovereenkomst, zoals een arbeider in een slachthuis die zich verwondt met een mes, of een bouwvakker die van een ondeugdelijke stelling valt en dergelijke.
Wanneer een arbeider een onvoorzichtigheid begaat, of zich niet houdt aan het algemeen reglement voor de arbeidsbescherming (oorbeschermers, beschermende kledij, veiligheidsschoenen en dergelijke) zal het ongeval niet beschouwd worden als een arbeidsongeval. Dat was ook het geval bij de twee vrachtwagenbestuurders waarvan sprake in mijn vorige post. Een arbeider die zware lasten met de hand draagt in plaats van de voorziene hef- en transporttuigen te gebruiken zal ook niet moeten rekenen op een tussenkomst of erkenning wanneer hij daarbij rug-schade oploopt.
Onvoorzichtig gedrag is géén argument om een arbeidsongeval niet te aanvaarden. Iemand die aan 300 kilometer per uur racet over de Brusselse ring (bvb omdat hij een uiterst dringende interventie moet doen) en zo een ongeval tegenkomt op weg van/naar zijn werk zal dit erkend krijgen als arbeidsongeval,
Ik veronderstel dat het hier gaat over iemand die een interventievoertuig bestuurt. Dergelijke voertuigen zijn uitgerust met speciale knipperlichten en geluidssignalen en hebben, indien zij effectief in dringende opdracht zijn en die licht- en geluidssignalen in werking zijn, voorrang op alle andere weggebruikers, die de weg moeten vrijmaken en desnoods stoppen. Hier kan geen sprake zijn van onvoorzichtig rijgedrag, misschien wel dat van de andere weggebruikers. De bestuurders van prioritaire voertuigen moeten er wel alles aan doen om ongevallen te voorkomen, ondanks hun prioriteit. Wanneer kan bewezen worden dat zij opzettelijk een ongeval hebben veroorzaakt, zal dit niet aanvaard worden als arbeidsongeval. Trouwens, hebt u ooit al eens gereden aan 300 km/u, op een gewone weg, met een prioritair voertuig? Ik heb het gedaan aan 210 km/u en kan u verzekeren dat niemand dit met volle genoegen doet. Volgens mij is geen enkel prioritair voertuig in dit land in staat tot het halen van een dergelijke snelheid, zelfs niet de onderscheppingsvoertuigen of motorfietsen van de politiediensten.
Het is niet in alle omstandigheden verboden om iemand het leven te ontnemen
Inderdaad, en die gevallen waarin het niet verboden is worden duidelijk omschreven in de wet. De voorwaarden waaraan moet worden voldaan zijn dan spijtig genoeg echter ook niet 100% duidelijk, wat soms voor verwarring kan zorgen.
jezelf het leven ontnemen is NIET strafbaar
Bij mijn weten staat nergens in de wet vermeld dat het (opzettelijk) doden van de eigen persoon niet strafbaar is, ergo...
iemand via euthanasie het leven ontnemen op de juridisch correcte manier is niet strafbaar.
Een perfect voorbeeld van hoe de wetgever er werd toe overgehaald om de bestaande wetten aan te passen in functie van de, door een evoluerende maatschappij, ontstane noodwendigheden.
Als je zeker weet dat het was omwille van onvoorzichtig gedrag, dan heb je wss wel de arresten liggen. Publiceer die hier dan maar eens. Als je die niet liggen hebt, dan ben je blaasjes wijsgemaakt
Ik herhaal het hier nog maar eens: ik ben geen jurist en heb geen rechten gestudeerd. Ik ben gewoon een burger die, zoals de meeste burgers, geen snars meer begrijpt van de manier waarop de wereld van juristen en magistraten omgaat met het begrip "de wet naleven", iets wat toch verwacht wordt van iedere burger. En dit uit zich duidelijk in een, steeds maar groeiend, gebrek aan vertrouwen in Justitie.
Iets wat ik, als niet-jurist, hier dan ook probeer aan te kaarten.
Gedurende eenendertig jaar ben ik beëdigd ambtenaar geweest, en heb dagelijks kunnen vaststellen dat de meeste beëdigde ambtenaren niet echt begrijpen wat zo'n eed betekent en inhoudt, en er zich zeker niet naar gedragen.
Ik verafschuw wat u zegt, maar zal uw recht om het te zeggen met mijn leven verdedigen (Voltaire)