Relatie beëindigd bij begin zwangerschap

[Mamainwording]

Beste,

Ik ben een jaar samen geweest met mijn ex vriend. De eerste maanden verliepen zeer moeilijk. Hij gebruikte drugs, dronk veel, ging veel uit en was vaak agressief (wel nooit fysiek naar mij toe). Hij verontschuldigde zich telkens uitgebreid na een voorval en gaf ook telkens aan dat hij uit zijn vicieuze cirkel wou uit geraken. Ik zag door zijn slechte gedrag wel de goede persoon in hem en besloot dan ook om er samen met hem aan te werken. Hij was heel overtuigend en ik geloofde ook echt dat hij wou veranderen en dat hij besefte waarom hij moest veranderen. Na een half jaar zag ik dat onze gesprekken en mijn positieve aanpak hun vruchten begonnen afwerpen. Hij was gestopt met drugs nemen, gestopt met te veel te drinken en zijn agressieve gedrag was plots ook verdwenen. Hij heeft dit enkele maanden vol gehouden maar tijdens deze periode kwamen er een hele boel andere problemen naar boven. Zo kwam ik te weten dat zijn vicieuze cirkel van agressie, drugs en drank niet zijn enige vicieuze cirkel was. Hij had blijkbaar ook al heel zijn leven lang financiële problemen. Hij nam lening op lening om steeds maar opnieuw kosten te kunnen maken die hij niet kon betalen. Ook ontdekte ik veranderingen in zijn gedrag. Dit voelde heel psychotisch aan. continu wisselende gevoelens en uitspraken. Hij gaf ook toe dat hij niet wist wie hij zelf was en wat hij wilde in zijn leven. Zo kwam ik er ook achter dat hij al jaren medicatie nam voor zijn depressie. Ook in de opvoeding van zijn zoon zag ik dingen die niet door de beugel konden. Na bijna een jaar zag ik niet veel goeds meer in hem en merkte ik ook dat ik niet de persoon was om hem te helpen. Toen kwam ik te weten dat ik zwanger was. Dit was helemaal geen goede timing maar ik heb altijd al moeder willen worden en gezien mijn leeftijd kon ik hier best niet te lang meer mee wachten. Dus ik besliste om het kindje te houden. Ik heb een heel sterk vangnet, een financieel stabiele omgeving en alles wat ik moet hebben om mijn kindje te geven wat het nodig heeft. Dus voor mij was het duidelijk ik kan het alleenstaande moederschap zeker aan. Ik besliste dan ook om de relatie te beëindigen aangezien ik beter alleen kon zorgen voor het kind dan samen met hem. Maar hij was niet akkoord. Hij wil zijn vaderrol opnemen en er zijn voor het kind, hij wil het kind op zijn naam, meegaan naar de gynaecoloog, co ouderschap, en met mij als vrienden overeenkomen. Wat op zich super is maar niet in deze situatie. We proberen nu al enkele maanden om als vrienden overeen te komen. Maar dit lukt niet en ik krijg zoveel stress van hem dat ik schrik begin te krijgen dat dit slecht kan zijn voor mijn zwangerschap. Hij is op geen enkel vlak instaat om voor het kind te zorgen. Zoals:
- Geen geld (enkel schulden)
- Een heel kleine studio (geen slaapplaats voor zijn zoon of de baby)
- Emotioneel instabiel (depressie)
- Drank en drugs (terug hervallen na het einde van onze relatie)

Al deze factoren baren mij grote zorgen. En ik zou liever hebben dat hij niet voor onze baby zorgt. Nu is mijn vraag wat mijn rechten en plichten zijn in deze situatie?

Moet ik het kind op zijn naam zetten? of mag ik het op mijn naam zetten?
Moet ik hem nog spreken? of mag ik het contact verbreken?
Ben ik verplicht om hem op de hoogte houden van de zwangerschap?
Wat als het kindje geboren is? Moet ik hem laten weten wanneer ik beval?
Zou een rechter een baby'tje in co ouderschap meegeven aan de vader?

Ik zou graag weten wat ik kan en mag doen en welk effect dit zal hebben indien we naar de rechtbank dienen te gaan.

Alvast bedankt voor uw antwoord.

Met vriendelijke groeten,
Mamainwording

[eylis]

Op dit ogenblik ben je wettelijk gezien de enigste ouder van je kind: je draagt het, dus dat is vrij zeker. Je relatie met de verwekker is om een aantal precieze redenen afgelopen, redenen die inderdaad een harmonieus vaderschap kunnen belemmeren. Jullie kind was niet gepland en jij hebt de keuze gemaakt om dit kind welkom te heten. Je bent niet verplicht de verwekker op de hoogte te houden van je zwangerschap. Als ouder bestaat hij immers nog niet. Dat wordt hij wettelijk pas als je bij de aangifte van de geboorte de naam van de vader laat noteren bij de burgerlijke stand. Je kan en mag (en in veel gevallen adviseert men dit zelfs) bij de geboorte aangeven dat de vader onbekend is. Je kan immers later nog altijd samen met de vader of je partner die samen met jou je kind opvoedt het vaderschap laten noteren. Let wel, dit gaat de verwekker een psychische terugslag geven. Maar je kan best in een gesprek met een neutrale derde persoon en de verwekker het volgende aangeven: Na de geboorte zal er een beslissing genomen worden of er een wettelijke vader wordt aangeduid. De wettelijke vader zal degene zijn die zonder drank- en drugverslaving een stabiele vader kan zijn die de veiligheid van je kind kan garanderen. Een vader die een veilig nest aanbied en de verzorging aanbiedt die een kind nodig heeft. Een veilige thuishaven, dat mag eenvoudig zijn: maar zonder schuldenberg. Ga niet verder in op een mogelijke emotionele uitbarsting en je besluit met de mededeling dat deze beslissing na de geboorte wordt genomen. Maw: de verwekker heeft 9 maanden de tijd om drugsvrij te worden. Iets te doen aan zijn schulden: al was het maar dat hij zich daarin laat begeleiden met een aflossingsplan. én zeer belangrijk: dat hij in intensieve therapie gaat om zich te behandelen. Zorg wel dat een derde persoon aanwezig is bij dit gesprek.

[Franciscus]

Als u feitelijk samenwonend was en nu ergens anders woont is er inderdaad geen enkele reden dat u hem van wat dan ook nog in kennis stelt.
Vermeld bij gemeente dat uw adres nooit mag doorgegeven worden aan derden ( GDW - politie en nog andere kunnen uw adres wel zien maar ze zien ook de vermelding : geen mededeling adres)
Zorg dat hij dus niet weet waar u gaat wonen.

Zoals @Eylis heeft geschreven laat hem maar het nodige doen voor er iets kan veranderen.

Mijn ervaring ( zowel beroepshalve als persoonlijk) is in dit soort cases redelijk negatief ...dus zelfs best geen contact meer.

[Mamainwording]

We hebben nooit officieel samen gewoond. Ik heb een eigen huis dat nog maar 5 jaar geleden afgewerkt is en zal dus jammer genoeg niet kunnen verhuizen. Ik ben blij te horen dat ik het contact mag verbreken. Ook al weet hij mij wonen, als ik hem niet binnen laat en niet meer reageer op zijn telefoons en sms'en zal hij het uiteindelijk ook wel opgeven en als hij nadien zijn vader recht wil opeisen kan hij naar de rechtbank gaan. Ik denk dat dit momenteel voor mij de beste oplossing is. Later zien we inderdaad wel wat er volgt.

Alvast heel erg bedankt voor de reacties.

[Mamainwording]

Ik had nog een vraag.. Als ik nu het contact verbreek met hem, kan hij dan al tijdens de zwangerschap het kind erkennen? Kan hij voor de geboorte al naar de rechtbank gaan? of kan dat pas na de geboorte?

Alvast bedankt.

[Franciscus]

gezien hij u weet wonen duidelijk maken vb via AS dat u geen contact meer wil en bij elke poging tot contact aan uw huis of via telefoon mail sms aangifte den wegens staking. Hij zal eerst minstens een jaar na geboorte moeten bewijzen dat hij clean is en u gerust moet laten ( ik schrijf hier maar)

Neen, hij kan het kind niet erkennen.
Voor de geboorte gaat dat enkel als u beiden samen naar de gemeente gaan.
Na de geboorte zal hij via de rechtbank moeten. Waar u altijd kan weigeren en dan zal er al een DNA test moeten gebeuren.


Dan hebt u al een heel gamma van voorwaarden die u kan vragen..
alles wat u gevraagd hebt- sociaal onderzoek naar levensomstandigheden - beperkt omgangsrecht op neutrale plaats - erkenning houdt ook in dat hij mee opdraait voor de kosten en alimentatie moet betalen.