JuridischForum.be

Sedert de geboorte van onze zoon (nu 6 maanden) zijn er strubbelingen met mijn schoonouders.
Een maand geleden hebben zij ons opgebeld om te zeggen dat ze met ons niks meer te maken willen hebben.
Ze gaan overal vertellen dat ze hun kleinkind niet mogen zien. (wat absoluut onwaar is).
Het is wel zo: mijn schoonfamilie woont op een uur rijden van ons.
Met ons kleintje is het zeer lastig om zo ver te rijden (in het begin ook gesukkeld met zijn gezondheid). Hij zit absoluut niet graag in de auto. De grootouders van mijn vriend hebben daar geen problemen mee en komen gewoon wat vaker bij ons op bezoek.
Voor mijn schoonouders echter geen optie. Want: in onze huisbaas wil niet dat er honden op ons appartement komen. Wij wensen ons aan deze regel te houden. Schoonouders reageren dan met "waar onze hond niet mag komen, daar komen wij ook niet".
Bon, hun beslissing.
Echter, nu dreigen ze met het feit dat ze een omgangregeling zullen eisen bij de jeugdrechter.
Hebben zij eigenlijk een poot om op te staan?
Wij hebben hen toch nooit verboden om op bezoek te komen?
Wat nu wel zo is: na alle verwijten die ze ons gemaakt hebben, wens ik geen contact meer met hen. Ik bedoel daar dan ook mee -ik persoonlijk-. Als zij op bezoek wensen te komen, dan zorg ik er gewoon voor dat ik niet thuis ben.
Tevens: hoewel wij niet afkerig staan tegenover het feit dat zij naar hier zouden komen (het blijft tenslotte hun kleinkind) willen wij onder geen beding dat ons kind bij hen moet gaan zonder ons erbij (want dat gebeurt toch als ze een omgangsregeling krijgen)?
Reden: absoluut geen omgeving voor een kind: schoonvader ex-alcoholicus, reeds 3 zelfmoordpogingen (waarvan 1 voor de ogen van zijn kinderen), porno afspelen in de living,...schoonvader deinst er ook niet voor terug om iedereen leugens over ons te vertellen (tot mijn vriend zijn beste vriend toe), wie zegt mij dat hij dit later niet met ons kind zal proberen...

Kortom: als wij hen nooit verboden hebben om op bezoek te komen (maar wij willen niet naar daar gaan), hebben zij dan een poot om op te staan in de rechtbank?

Zie ons archief: http://www.juridischforum.be/forum/view ... rootouders

“Art.375bis.De grootouders hebben het recht persoonlijk contact met het kind te onderhouden....Bij gebreke van een overeenkomst tussen de partijen, wordt over de uitoefening van dat recht in het BELANG van het KIND op verzoek van de partijen...beslist door de jeugdrechtbank.”(Burgerlijk Wetboek).

Ga volledigheidshalve naar (geconsolideerde wetgeving) onder Belgisch Staatsblad in http://just.fgov.be .Klik voor WetBOEKEN in de balk achter ’Juridische aard’ op het omgekeerd driehoekje uiterst rechts.

Artikel 8 I.V.R.K. (Internationaal Verdrag van de Rechten van het Kind)

1. De Staten die partij zijn, verbinden zich tot eerbiediging van het recht van het kind zijn of haar identiteit te behouden, met inbegrip van nationaliteit, naam en familiebetrekkingen zoals wettelijk erkend, zonder onrechtmatige inmenging.

2. Wanneer een kind op niet rechtmatige wijze wordt beroofd van enige of alle bestanddelen van zijn of haar identiteit, verlenen de Staten die partij zijn passende bijstand en bescherming, teneinde zijn identiteit zo snel mogelijk te herstellen.

Als een kind wordt afgesneden van de wortels, verliest hij uiteraard ook een gedeelte van zijn identiteit (in wording) en is schadelijk voor zijn welzijn. De Jeugdrechter zal naar alle waarschijnlijkheid in eerste instantie een omgangrecht toekennen aan de grootouders zonder de aanwezigheid van de ouders.

RR

Is dat echt?
Sorry, maar ik vind dat echt heel dubbel! Het zijn mijn schoonouders die beslist hebben dat ze met ons niks meer willen te maken hebben! Dus zij 'snijden de wortels door'!
Jij acht het dus mogelijk dat zij ondanks dat, tóch een omgangregeling zouden verkrijgen voor onze zoon zónder dat wij erbij zijn?
Wat met het feit dat ze hier steeds welkom waren?
En dus alle kansen gekregen hebben om hun kleinzoon te zien? (maar nogmaals, dat wilden ze niet, want ze mochten hun hond niet zien).
Ik begrijp dat het een recht is van grootouders om hun kleinkind te zien (hebben we hen ook nooit willen afnemen), maar is het dan geen recht van ouders om te beslissen wie ze verantwoordelijkheid geven over hun kind?
Is het echt een recht van grootouders om hun kleinkind bij hen te hebben zonder toezicht van de ouders?
Nu, ik heb sowieso volgende week een afspraak met een advocaat. Maar, ik wou hier alvast wat ervaringen horen.
Bedankt voor alle antwoorden, alvast.

[/quote] De Jeugdrechter zal naar alle waarschijnlijkheid in eerste instantie een omgangrecht toekennen aan de grootouders zonder de aanwezigheid van de ouders.
RR[/quote]

Hij zegt wel:...in "eerste instantie" daarom niet altijd "uiteindelijk".

Maak een lijst van al de redenen;; afstand, hond, geozndheid baby, etc...

Jullie hebben een recht tot spreken (via conclusies van raadsman etc...) voor de Jeugdrechter, dus dramatiseer nu nog niet.
Het is nog niet zo ver. Geen reden om nu al slapeloze nachten te hebben.
Maar verzamel ondertussen wel alle documenten die je van nut zouden kunnen zijn.

PS is het "by the way" wel een goedopgevoede hond...geen risico tot bijten ?... men is gevoelig hiervoor (hoeveel kids zijn er immers al niet gebeten door honden)...je kan je angst hiervoor ook mededelen...Bovendien zou ik een baby van 6 maanden nooit achterlaten bij iemand die honden heeft. TE gevaarlijk !

En tracht ook bewijzen te verzamelen over je beweringen over je schoonfamilie (daar waar je zegt...schoonvader ex-alcoholicus, reeds 3 zelfmoordpogingen (waarvan 1 voor de ogen van zijn kinderen), porno afspelen in de living,...schoonvader deinst er ook niet voor terug om iedereen leugens over ons te vertellen (tot mijn vriend zijn beste vriend toe), wie zegt mij dat hij dit later niet met ons kind zal proberen...

Een rechter apprecieert het niet echt als je een ander komt zwartmaken als je daarvan geen enkel bewijs kunt voorbrengen.

Je kan ook een verklaring laten opmaken door andere grootouders met de melding dat er geen probleem is om hun kleinkind te zien...dat ze enkel zelf tot daar komen gelet op de fragiele gezondheid van hun kleinkind...

Je raadsman zal wel weten in welke vorm hij/zij al deze info moet gieten om correct te worden voorgelegd aan de Jeugdrechter.

Succes !

Bedankt voor het iets meer bemoedigend bericht!
Wat de slapeloze nachten betreft: ik denk dat iedereen in onze situatie 's nachts wel zou wakker liggen!
Ik hoop dat het gesprek met de advocaat ons iets meer hoop kan doen krijgen.
Wat die bewijzen betreft: ik veronderstel dat dit op papier moet zijn?
De zelfmoordpogingen vallen uiteraard te bewijzen (huisarts, ambulance, ziekenhuis).
Maar hoe vallen de andere zaken te bewijzen? Bvb. De porno: hij deed dat telkens hij betrekkingen wou met zijn vrouw en zij weigerde. Dan ging hij beneden zitten en legde een pornofilm op. Alleen deed hij dat zodanig luid dat iedereen ervan wakker werd. (hij legde het ook zo uit tegen de kinderen: dat hij dat deed omdat mama geen seks wil). Maar hoe valt zoiets te bewijzen? Of worden in zo'n situaties ook derden (bvb. schoonzus) gehoord?
Idem met het roddelen. Als ze derden horen hebben we bewijzen, anders is zoiets toch woord tegen woord?

Wat de hond betreft: ik kan daar eigenlijk geen slecht woord over schrijven. Dat beest is heel goed opgevoed. Het is gewoon zo dat het beest hier gewoon niet binnen mag. Ik vind dat jammer voor die hond, maar wij willen gewoon de regels en de wens van onze huisbaas respecteren.
En ik vind het behoorlijk verregaand als mensen omwille van die reden niet meer willen komen.
Het blijft natuurlijk hun recht. Maar ik zou het zeer erg vinden als een jeugdrechter dan maar beslist dat wij ons kind naar daar moeten brengen, omdat zij niet naar hier willen komen!
(trouwens het is absoluut altijd onze bedoeling geweest om ons kind nooit bij hen te laten zonder ons toezicht, wij zijn daar eerlijk in).
Maar het is nooit ons doel geweest om hen uit het leven van onze zoon te sluiten. Dat is een besluit dat ze zelf genomen hebben.
Ik kan begrijpen dat ze daar spijt van hebben, maar het enige wat ze dan moeten doen is bellen naar mijn man en naar hier komen (zonder hond weliswaar).

Of de hond een uurtje in de auto laten, of allen samen een wandeling gaan maken met de kleine, of...

Er zijn zo veel mogelijkheden, maar ze moeten wel willen.

Ondertussen moeten jullie je krachten sparen en s nachts voldoende rust hebben...denk aan de "kleine" !

Een stukje uit een nederderlands forum, wat mogelijks ook hier van toepassing zou kunnen zijn.

moraal = los het zelf op! beter dan hopen geld aan advocaten gaan geven met als eindresultaat iedereen gefrustreerd. Tracht gewoon eens 25 jaar verder te denken. Zoonlief heeft genoeg van familievetes en blaast de contacten tussen kleinkind/grootouders op (en dus ook de ouder/kind band).

Je zal het maar meemaken >> eindresultaat = iets zoals: de takken stoten de boom af. Je zal dan maar boom wezen!

***

Je schrijft dat je 'vrede' juridische onzin vindt, maar dan moet je 'strijd' natuurlijk ook juridische onzin vinden.
Waar het om gaat, is de wet op strijd gebaseerd is. Daar zit het geloof achter, dat strijd het beste resultaat oplevert.
Maar uit wetenschappelijk onderzoek blijkt, dat het beste resultaat *niet*
met strijd wordt bereikt. In sommige landen is dit inmiddels onderkend en is mediation wettelijk voorgeschreven. Nederland loopt in dat opzicht flink achter.

>> Dat zou niet moeten. Een huwelijk kan ook prima beëindigd worden op een
>> manier die minder schadelijk is voor de a.s. ex-partners en zeker voor de
>> kinderen. Toch houdt de wetgever vast aan zijn voorkeur voor strijd.

> Strijd is voor veel ex-echtelieden kennelijk nodig, omdat er nu eenmaal
> sprake is van een conflictsituatie en een belangentegenstelling...

Aha, een mening, die je motiveert met vooroordelen.
Strijd is zeker niet nodig: die wordt veelal veroorzaakt door de advocaat die zijn client ophitst. Sommige advocaten zijn zich daarvan bewust. Andere doen dit omdat ze niet beter weten.
Dat blijkt uit speltheoretisch onderzoek, waarbij men mensen tegen zichzelf laat spelen.
(Advocaten die een 'voorzichtig optimistische' stijl hanteren blijken het
best te presteren.)

In zijn boek "gelukkig getrouwd, gelukkig gescheiden" van prof mr G.P.
Hoefnagels, beschrijft hij op blz 86 e.v. de systematiek van polarisatie die
veel advocaten toepassen. Advocaten voeren strijd, daar zijn zij voor
opgeleid, ze kunnen niet anders. De wet maakt deze strijd mogelijk en geeft daaraan de voorkeur. Want als een van de partners een vredesbenadering wil, en de ander wil vechten, dan zij er strijd. De partner van goede wil verliest het van de kwaadwillige. Dat is een slechte zaak van het rechtssysteem.

RR

lijkt me eerlijk gezegd een niet zo eenvoudig zaak om dat allemaal bewezen te krijgen.

begin mr eens met te bewijzen dat iemand leugens verteld, of pornofilms opsteekt,etc.

mss kan je bij die zelfmoorden nagaan of er mss een behandeling is of zo, mss neemt hij medicatie intussen?
ex alcoholicus ? mss eens te raden gaan waar hij in behandeling is geweest ( ik ga er vanuit dat hij nt op zijn dooie eentje zal gestopt zijn, als ik zo lees hoe hij is )

omgangsrecht hebben ze, mr redelijk kan je ze nt noemen, kunnen ze die hond gewoon nt thuis laten als ze komen ?

mss kan je ook bewijzen verzamelen ( huurcontract mss ? ) om aan te tonen dat honden nt welkom zijn waar je woont, mss dat dat ook kan helpen

het zijn mr suggesties en ideen die ik op deed toen ik dit allemaal las.
in elk geval, ....


veel succes alvast !!

veel geluk met jullie kind !!!

Natuurlijk kunnen ze die hond thuislaten! Ze gaan heel regelmatig op stap naar plaatsen waar honden niet welkom zijn. Dan blijft de hond ook gewoon thuis (of hij blijft bij mijn man zijn overgrootmoeder).
Blijkbaar is het enkel een probleem dat hij hier niet binnen mag.
(waar we natuurlijk wel een bewijs van hebben: huurcontract)

Die persoon die de link gaf naar dat Nederlands forum heeft gelijk. Natuurlijk zouden wij dat ook liever opgelost zien. Maar wat moeten we doen? Bij hen thuis op bezoek gaan? Moeten we onze zoon dat aandoen? Ten eerste is die lange rit niet goed voor hem en ten tweede: de laatste keer dat we dat gedaan hebben (we hebben het 2 keer gedaan) was onze zoon na een half uur doorrookt. (schoonvader had op een half uur ongeveer 10 sigaretten gerookt). Wij hebben daar toen geen spel over gemaakt: het is zijn huis. Wij gaan hem niet vragen om in zijn eigen huis niet te roken. Echter, een volwassene die naast een baby (die reeds gezondheidsproblemen heeft) gaat zitten roken als een turk in een piepkleine living, heeft toch weinig verantwoordelijkheidszin?
Nuja, wij waren gewoon van plan van niet meer te gaan tot onze zoon wat groter was en meer weerstand had.
Na alle gebeurtenissen zit dat er wss niet meer in. (het zal alleszins zonder mij zijn).
Een andere oplossing zou zijn, dat we gewoon verhuizen, of de regels van onze huisbaas aan onze laars lappen. Maar, dat willen wij gewoon niet.
Vragen wij nu werkelijk zóveel?
Die mensen zijn nog jong, schoonvader werkt niet, ze hebben een auto,... ze kunnen echt gerust tot hier komen.
Als je dat als buitenstaander leest, is het toch wel wat lachwekkend? Grootouders mogen -zelfs dagelijks- langskomen om baby te bezoeken, maar willen niet omdat ze hun hond niet mogen meebrengen. Vervolgens gaan ze klacht indienen, omdat ze hun kleinkind niet mogen zien?

Volgens mijn man zit het trouwens ietsje anders ineen. Zijn visie is: zijn schoonvader leeft van aandacht en medelijden (wat ook effectief zo is).
Hij is gaan rondbazuinen dat hij zijn kleinkind niet mag zien en heeft daardoor veel medelijden gekregen (wie zou zoiets nu niét erg vinden?). Iemand zal hem de raad gegeven hebben om omgangsrecht te vragen via de rechter en hij kan nu niet anders dan het doen, of hij lijdt gezichtsverlies.
Want, zij weten (beiden) heel goed, dat ze steeds naar hier mochten komen!
En schoonmoeder, zij laat maar gebeuren... Loopt als een slaafje achter haar vent.

Nuja, alleszins bedankt voor alle tips en antwoorden allemaal. Volgende week het gesprek met de advocaat en hopelijk zijn we dan weer wat wijzer.

Graag een reactie zelfs als mijn nederlans niet zo goed is...
Het is nu 4 jaar dat ik kan mijn kleindochters op bezoek krijgen dankzij een goede beslissing van de jeugdrechter in de eerste aanleg en verder in hooge hoof van beroep.
In de gedachten van mijn zoon was dat niet mogelijk omdat bij ons er zijn drie poezen die krabben en bijten, er is een groote vijver waarin ze zouden verdrinken,onze levensmanier past niet aan hun gedachten.......en noch meer anderen.

Olé ola ik raad U aan, en ik zeg dat van diepste van mai hart, te stoppen met zo veel geld aan de advokaat te betalen,jullie zijn toch verliezers ....
is dat niet beter all dat geld aan jullie kindje te bieden
Persoonlijk ,vind ik deze zaak verloren tijd,energie en geld.
Bovenop relatie tussen jullie en jullie ouders,schoonouders zal voor altijd kapot zijn ,wat niet in interessen van U kind(kinderen) zal zijn.
Veel succes

Ik zit helaas in dezelfde situatie, als je wil mag je me gerust een een PM sturen en kunnen we samen erover praten.

Het eerste wat wij gedaan hebben is bemiddeling aangevraagd.
Wettelijk gezien moet er altijd een ruimte gelaten worden voor bemiddeling, en dan kan je, met behulp van een erkend bemiddelaar tot een gezamelijke oplossing komen. Wat positief zou zijn voor jullie beiden.

Je kan vb. een bemiddelaar contacteren, en uitleg vragen, om daarna dit voor te stellen op de rechtbank. Indien tegenpartij weigert, toont dit al slechte wil van tegenpartij... Indien tegenpartij akkoord gaat, is de kans groot dat je tot een oplossing komt.

In elk geval geeft het je ook meer tijd om je zaak beter voor te bereiden.