Bedankt voor het iets meer bemoedigend bericht!
Wat de slapeloze nachten betreft: ik denk dat iedereen in onze situatie 's nachts wel zou wakker liggen!
Ik hoop dat het gesprek met de advocaat ons iets meer hoop kan doen krijgen.
Wat die bewijzen betreft: ik veronderstel dat dit op papier moet zijn?
De zelfmoordpogingen vallen uiteraard te bewijzen (huisarts, ambulance, ziekenhuis).
Maar hoe vallen de andere zaken te bewijzen? Bvb. De porno: hij deed dat telkens hij betrekkingen wou met zijn vrouw en zij weigerde. Dan ging hij beneden zitten en legde een pornofilm op. Alleen deed hij dat zodanig luid dat iedereen ervan wakker werd. (hij legde het ook zo uit tegen de kinderen: dat hij dat deed omdat mama geen seks wil). Maar hoe valt zoiets te bewijzen? Of worden in zo'n situaties ook derden (bvb. schoonzus) gehoord?
Idem met het roddelen. Als ze derden horen hebben we bewijzen, anders is zoiets toch woord tegen woord?
Wat de hond betreft: ik kan daar eigenlijk geen slecht woord over schrijven. Dat beest is heel goed opgevoed. Het is gewoon zo dat het beest hier gewoon niet binnen mag. Ik vind dat jammer voor die hond, maar wij willen gewoon de regels en de wens van onze huisbaas respecteren.
En ik vind het behoorlijk verregaand als mensen omwille van die reden niet meer willen komen.
Het blijft natuurlijk hun recht. Maar ik zou het zeer erg vinden als een jeugdrechter dan maar beslist dat wij ons kind naar daar moeten brengen, omdat zij niet naar hier willen komen!
(trouwens het is absoluut altijd onze bedoeling geweest om ons kind nooit bij hen te laten zonder ons toezicht, wij zijn daar eerlijk in).
Maar het is nooit ons doel geweest om hen uit het leven van onze zoon te sluiten. Dat is een besluit dat ze zelf genomen hebben.
Ik kan begrijpen dat ze daar spijt van hebben, maar het enige wat ze dan moeten doen is bellen naar mijn man en naar hier komen (zonder hond weliswaar).