De titel van het onderwerp klinkt misschien raar, maar dekt alleszins de lading..
Enkele jaren geleden heeft mijn grootvader een beroerte gekregen met als gevolg mentale en lichamelijke klachten. Hiervoor is hij al geruime tijd in behandeling in een UZ ("Geheugenkliniek")
Enkele maanden terug besloot mijn grootmoeder om het testament te wijzigen van zichzelf en mijn grootvader. De inhoud van dit testament mag uiteraard niet bekend worden gemaakt, maar toch hadden wij het vermoeden dat mijn grootvader ook een wijziging van zijn testament had getekend.
Wij hebben dit eerst geprobeerd om te regelen in familiale kring, maar dit bleek onmogelijk. Zodus hebben wij geprobeerd om de notaris in kwestie te contacteren om hem uit te leggen dat mijn grootvader niet meer in staat is om zulke documenten te ondertekenen. (zeker omdat er andere leden van de familie uit zijn op hun duur verdiende centen en onroerend goed.)
De notaris wou hiervan echter niet weten en beweerde dat hij niets mis had gezien aan mijn grootvader (alhoewel de uiterlijke kenmerken echt wel duidelijk zichtbaar zijn). Zodus zijn mijn ouders hiermee naar de rechtbank gestapt.
De Vrederechter heeft deze zaak dan onderzocht door hen een bezoek te brengen en inlichtingen in te winnen bij de geheugenkliniek. Hij kwam tot het besluit dat mijn grootvader zijn eigen goederen niet meer allen kon beheren en er werd dus een voorlopige bewindvoerder aangesteld.
Het gevolg van deze zitting heeft op familiaal vlak wel verstrekende gevolgen..mijn moeder is nu niet meer welkom bij haar moeder. Zodus heeft ze hierover juridisch advies ingewonnen of er geen mogelijkheid was om bezoekrecht af te dwingen om haar vader te kunnen bezoeken.
De uitleg die ze kreeg is dat dit enkel afdwingbaar is voor de ouders om hun kinderen na scheiding te kunnen (blijven) zien, blijkbaar is er in de wet geen mogelijkheid voorzien om bezoekrecht af te dwingen om haar vader (die zijn wil niet meer kan uitdrukken) te kunnen bezoeken.
Bestaat hierover dan geen gewoonterecht, rechtspraak?
mvg