JuridischForum.be

hoi, ik heb een vraagje, het heeft te maken met mijn vriend. Hij gaat niet graag naar school, en blijft daarom al n paar jaar in hetzelfde jaar 'hangen'. Ik vind dit erg, doch dit is niet de reden van mijn vraag. De leerkrachten op zijn school hebben het niet zo op hem gezien, daarmee wil ik zeggen dat ze nu al tegen medeleerlingen gezegd hebben van: 'ach, zijn punten weten we al he?', op sarcastische wijze gezegd dus. Vervolgens is hij n aantal keer afwezig geweest, waarvoor hij ziektebriefjes nodig heeft. Nu gaan ze ook al zeggen dat deze niet geldig zijn, of dat ze er niks van geloven, waarmee ze dus ook de reputatie van de arts schaden. Ik weet niet of dit soort 'pestgedrag' op een of andere manier gestopt kan worden, want het gaat vooral over feiten, over het gedrag van de leerkrachten tov mijn vriend. Ik vind het heel erg voor hem en zou willen dat het stopt. Mijn advies is om van die school weg te gaan, maar ik weet niet of dit allemaal zomaar kan. Heeft niet iedereen gelijke kansen in het onderwijs? Het kan toch zijn dat iemand 'schoolziek' is, en misschien een extra zetje nodig heeft om zich ergens aan te zetten, doch moet hij hiervoor als schamppaal gebruikt worden in de klas? En nu we weten dat hij waarschijnlijk toch niet gaat slagen...( x zijn punten kennen we al he?) dan heeft het voor hem geen zin meer om zijn jaar af te maken, wat kan ik hiertegen doen? Hopelijk kan iemand helpen? Of moet ik me misschien tot de onderwijsinstelling richten? Maar ik heb natuurlijk geen 'bewijzen'...Alvast vriendelijk bedankt!

Er is hier duidelijk sprake van discriminatie.
Art 24 Verdrag van 4 november 1950 tot bescherming van de rechten van de mens en de fundamentele vrijheden.
zie ook Art 10 en 11 Gec. G.W.
Met het gelijkheidsbeginsel wordt bedoeld dat men een onderscheid mag maken, maar dat dit onderscheid redelijk verantwoordt moet worden.
Dat is hier duidelijk niet het geval.
Ik zou u vriend aanraden om er eens over te spreken met de leerkracht in kwestie en als dat niet helpt om van school te veranderen. Maar zeker niet om te stoppen met leren.

Ok, dat begrijp ik wel, maar het is toch erg dat zijn punten nu al bepaald zijn....Hij heeft er helemaal geen zin meer in, en ik zou misschien zelf naar de leerkracht willen gaan, als belanghebbende derde, maar langs de andere kant weet ik dat het niet veel zal uitmaken, want zijn punten zijn toch al bepaald...Moet hij daarom meer dan 500 euro inschrijvingsgeld betalen? Naar school gaan is sowiezo duur, zijn ouders werken er hard voor, maar het is natuurlijk ook wel zijn schuld, maar hij ging toch nog...Ik ben een beetje radeloos, omdat ik vrees dat het nog eens uit de hand gaat lopen zo...

Als zijn punten oneerlijk gegeven worden (vooroordelen van de leerkrachten) kan hij altijd nog naar de examencommissie gaan.

Met alle respect: hier wordt het proces gemaakt van de school en de leraars, en dat is onterecht.

1. Wordt er hier echt iemand gediscrimineerd? Mag hij de klas niet meer binnen? Moet hij een elke dag een half uur naar de strafstudie? Mag hij niet mee op sportklassen omdat hij de slechtste leerling is van de klas is? Wordt hij door medeleerlingen uitgesloten van bepaalde activiteiten? Inderdaad: niks van dat alles. Hier is dus geen sprake van discriminatie, hoogstens van leerkrachten die het op hun heupen krijgen dat er ??n leerling is die er zijn voeten aan veegt.

2. Lees eens goed wat er in het eerste bericht staat aub: "...al een paar keer afwezig geweest, waarvoor hij ziektebriefjes nodig heeft...". Voor zover ik goed ge?nformeerd bent mag een ziektebriefje enkel gebruikt worden om een afwezigheid wegens ziekte te verantwoorden. Als er gestaan had "hij was al een paar keer ziek geweest" zou ik het geloven, maar als ik lees "afwezig" en dan "een ziektebrief nodig" geef ik het voordeel van de twijfel aan de leerkrachten die het ziektebriefje niet geloven.

"Waarmee ze de reputatie van die arts schaden": halleluja. Kan er ??n van de medeleerlingen of ??n van de leraars de naam van die dokter geven? Nee? Wel, dan is de reputatie van die arts niet geschaad.

En dan nog: heeft men de ziektebriefjes geweigerd en Inspectie verwittigd? Nee, de leerkracht zegt blijkbaar dat hij het niet gelooft, maar hij aanvaardt de briefjes wel.

3. iemand die van zichzelf vaststelt al een paar jaar "schoolziek" te zijn moet daar toch stilaan conclusies uit trekken: ofwel doe je er iets aan, ofwel verander je van school. Schoolziekte is namelijk heel besmetttelijk en andere leerlingen kunnen slechtere resultaten halen als ze besmet worden. Bovendien wordt schoolziekte meestal niet veroorzaakt door leraars, maar door het karakter en de ingesteldheid van de leerling.


Maar toch is er hoop:

- regel een afspraak met de schooldirecteur, en vraag dat die bemiddelt tussen je vriend en de leraar. En vooral: met zijn ouders erbij, want die zijn nog steeds aansprakelijk/verantwoordelijk. Met wat bijlessen tijdens de kerstvakantie kan onbegrepen leerstof wellicht ingehaald worden.

- als bemiddeling niet lukt, ga dan naar het CLB (Centrum voor Leerlingenbegeleiding): je vindt het adres in het schoolreglement. Als het niet lukt: www dot clb-info dot be

- overweeg inderdaad om niet alleen van school, maar ook van richting te veranderen: wie een paar jaar over hetzelfde jaar doet en daarna niet bij de eersten van de klas is, heeft misschien een verkeerde richting gekozen.

Even een reactie op het voorgaande.

Een leerling gaat niet graag naar school, spijbelt regelmatig ...
De leerkrachten hebben hem niet zo graag ? Hoe komt dit ?
Ik veronderstel dat het hier gaat om een leerling uit een beroepsafdeling.
Hoe is deze leerling begeleidt in zijn beroepskeuze en opgevolgd (door ouders en scholen) ?

Meestal is het zo dat leerlingen in de pubertijd een moeilijke innerlijke groei beleven. Deze wordt door milieu (leefomgeving= thuis en school) en persoonlijke ingesteldheid gevormd.
Ouders en leerkrachten zijn opvoeders en meestal ontstaan conflicten.
Weigeren te praten over problemen, spijbelen, vechten, .... zijn dan veel voorkomende vormen om zich te uiten.

Een leerling die kiest voor deze manier heeft weinig zelfrespect.
Zelfrespect zit in elk aspect van je leven. Als je dat al niet hebt, hoe kan je dan respect krijgen?

Een leerkracht kan geen positieve evolutie vaststellen voor een leerling die constant afwezig blijkt te zijn.Daarom zo een reactie van die leerkracht.
Leerlingen zijn op school maar voor 1 reden : om te leren !
Al zitten de ouders en school met dezelfde vragen. Wat komt daar later van?

Het echte probleem zit bij de leerling zelf (persoonlijke mening). Indien uw vriend toch inzicht heeft gekregen in deze hopeloze situatie, moet hij eens beginnen na te denken:" Wat kan ik er nog van maken ?"
Als hij zich echt wilt herpakken zijn er nog middelen genoeg om zich te laten begeleiden, hij moet er alleen voor open staan
DURVEN VERANDEREN = WERKEN AAN DE TOEKOMST

DONT BLAME THE TEACHER, BLAME YOURSELF ????

de groeten, Belgium-47 ... ... Leerkracht Elek/Metaal 1e en 2e graad

Hoe is deze leerling begeleidt in zijn beroepskeuze en opgevolgd (door ouders en scholen) ?

Dan stel ik mij de vraag of u en mijn belastingsgelden waar de CLB's toch mee werken, wel goed besteed worden!

Even een reactie op het voorgaande.

Een leerling gaat niet graag naar school, spijbelt regelmatig ...
De leerkrachten hebben hem niet zo graag ? Hoe komt dit ?
Ik veronderstel dat het hier gaat om een leerling uit een beroepsafdeling.
Hoe is deze leerling begeleidt in zijn beroepskeuze en opgevolgd (door ouders en scholen) ?

Meestal is het zo dat leerlingen in de pubertijd een moeilijke innerlijke groei beleven. Deze wordt door milieu (leefomgeving= thuis en school) en persoonlijke ingesteldheid gevormd.
Ouders en leerkrachten zijn opvoeders en meestal ontstaan conflicten.
Weigeren te praten over problemen, spijbelen, vechten, .... zijn dan veel voorkomende vormen om zich te uiten.

Een leerling die kiest voor deze manier heeft weinig zelfrespect.
Zelfrespect zit in elk aspect van je leven. Als je dat al niet hebt, hoe kan je dan respect krijgen?

Een leerkracht kan geen positieve evolutie vaststellen voor een leerling die constant afwezig blijkt te zijn.Daarom zo een reactie van die leerkracht.
Leerlingen zijn op school maar voor 1 reden : om te leren !
Al zitten de ouders en school met dezelfde vragen. Wat komt daar later van?

Het echte probleem zit bij de leerling zelf (persoonlijke mening). Indien uw vriend toch inzicht heeft gekregen in deze hopeloze situatie, moet hij eens beginnen na te denken:" Wat kan ik er nog van maken ?"
Als hij zich echt wilt herpakken zijn er nog middelen genoeg om zich te laten begeleiden, hij moet er alleen voor open staan
DURVEN VERANDEREN = WERKEN AAN DE TOEKOMST

DONT BLAME THE TEACHER, BLAME YOURSELF ????

de groeten, Belgium-47 ... ... Leerkracht Elek/Metaal 1e en 2e graad

Inderdaad, goed zelfonderzoek is essentieel op weg naar geluk. Waarom ondervind je innerlijke (ongelukkig gevoel) of uiterlijke (andere mensen, instellingen) tegenstand? Het leven wil je iets leren over jezelf. Probeer in te zien wat. Vraag psychologische hulp, geen juridische.

CLB's
Zijn voor scholen en leerkrachten een noodzakelijk en ondersteunend
orgaan. Leerkrachten worden veel met persoonlijke en sociale problemen van de leerlingen belast .
Clb's ondersteunen enorm in deze problematiek.Moet wel zeggen dat vroeger deze problemen resoluter werden aangepakt (paar oorvegen, zou nu ook eens mogen) ten opzichte van de administratieve verplichtingen nu.
Meegaan met de tijd he. De groeten

Die mentaliteit van sommigen hier... lijkt sterk op wat ik meegemaakt heb.

Ik was vroeger ??n van die studenten die het nooit gingen maken.
Huiswerk nooit gemaakt, mijn "nota's" in een grote kartonnen doos en de dag van het examen ergens kopies gaan nemen. Ik was echter niet van slechte wil, het ging gewoon niet.

De leraars moesten mij niet omdat ik hun orders niet gedwee volgde en verfoeiden mij. Als gevolg kreeg ik hoon, hopen straf en enkel negatieve kritiek. Dat heeft eigenlijk enkel de situatie doen verslechteren. School was voor mij de hel. De plek waar het toch niet anders dan slecht kon gaan. Ik dacht dat ik een slechte student was en dat dat mijn lot was.

Het eindresultaat was dat ik 3 jaar heb overgedaan en uiteindelijk gestopt ben in een vijfde jaar technisch. Achteraf is gebleken dat ik een soort aandachtsstoornis heb (en nee dat zijn geen fabeltjes van luie studenten).

Een paar jaar terug heb ik op eigen houtje besloten om aan de unief te gaan studeren. Ik heb mij eerst moeten voorbereiden op de middenjury. Om een lang verhaal kort te maken, ik heb mijn A2 en A1 op vier jaar en 3 maanden gehaald.

Ik ben ervan overtuigd dat indien men mij vroeger een beetje begeleid zou hebben, een beetje positieve energie gegeven had dat dat vroeger ook mogelijk geweest zou zijn.

Belgium durf veranderen: he who dares wins