JuridischForum.be

Even de situatie schetsen:
In een hoek in het open office (18 bedienden) bij mijn werkgever is het archief ondergebracht dat met 2 volledig doorzichtige plexiglazen wanden (in tegenovergestelde hoek) en dito deur provisoir is afgezet om zo een lokaal te vormen van 3x3m. Gangpaden naar burelen werkgevers, naar toiletten en naar uit/ingang achteraan lopen langs dit archief. Er is dus voortdurend passage van collega's, werkgevers (WG) en ook sporadisch bezoekers.
Het verplichte jaarlijks arbeidsgeneeskundig toezicht van de arbeiders dat eerder altijd op de parking in een vrachtwagen met ingerichte trailer van de ext. preventiedienst plaatsvond gaat dit jaar tot ieders verbazing door in het archieflokaal, gewoon open en bloot achter de doorzichtige wanden.
Uitgevoerde medische testen zijn gehoortest (koptelefoon), urinetest (plasje in apart toilet), op de weegschaal staan (aangekleed), bloeddrukmeting en omdat arbeiders met toxische stoffen werken ook een longcapaciteitstest (spirometrie) die nogal een lastige is (diep inademen en zo krachtig en lang mogelijk in een toestelletje blazen totdat zo goed als alle lucht uit de longen is verdwenen en de patiënt zo draaierig wordt dat die bijna flauw valt).
Sommigen leggen deze test vlotter af, anderen hebben het daar ZICHTBAAR moeilijk mee, afhankelijk dus van de capaciteit en gesteldheid van de longen (= medisch gegeven?). Soms moet de test een 2e maal worden uitgevoerd wanneer de patiënt te vroeg is gestopt met uitademen.
Zowel voor de arbeiders/patiënten (in totaal een 20-tal) beurtelings achter de doorzichtige wanden, die zich in hun privacy aangetast voelen, als voor de collega's die daar een volle dag noodgedwongen getuige van moeten zijn was dit een redelijk gênante situatie.
Medische testen worden afgenomen aan de hand van een risico-analyse uitgevoerd door de WG (in samenspraak met arbeidsarts, wettelijk). WG weet dus welke testen worden afgenomen.(moet de WG voorafgaand onderzoek ook meedelen aan de betrokken arbeiders; hoe, wat en waarom)

Nu, al even opgezocht en naast overtreding van art. 10 van de Wet rechten van de patiënt (22/08/2002) door de arts, en afgezien van de onverschoonbare nonchalance hierbij van die arts, de volgende 3 bedenkingen:
1.Pleegt arbeidsarts schending van het medisch beroepsgeheim? (bekendmaken aan getuigen/passanten van toevertrouwde medische gegevens/geheimen) art. 458 Sw.
2. Indien ja op 1., is de WG hieraan medeplichtig? (ter beschikking stellen van een voor het doel totaal ongeschikt lokaal dat het wanbedrijf mogelijk maakt)
3. overtreedt de WG hier GDPR-wetgeving ; verspreiden (=verwerken) van gevoelige persoonlijke (medische) gegevens?
Arbeidsarts handelt hier in opdracht van en op verzoek van de WG en voert medisch onderzoek uit aan de hand van WG zijn risico-analyse.

Vakbond niet vertegenwoordigd in ons bedrijf.
Waar gebeurd.
Detail nog: in het bedrijf zijn nog andere niet gebruikte lokalen waar het medisch onderzoek wel op een discrete manier zou kunnen worden uitgevoerd (maar zouden dan wellicht apart moeten verwarmd worden...).
Sorry voor het lange verhaal.

Dit lijkt mij eerder (in eerste instantie) iets voor een goed gesprek dan voor een juridische procedure. Het doel moet hier zijn dat het onderzoek volgend jaar in betere omstandigheden verloopt.

LeenW: Dat is ook de bedoeling, in gesprek gaan met de werkgever.
Probleem alleen is dat dit meestal op een dovemansgesprek uitdraait tenzij de werkgever er rechtstreeks voordeel kan uit halen. Reactie is altijd als van een klein kind dat je vb. verbiedt om in de kast te zitten en het verbodene juist aantrekkelijker wordt voor het kind en dus blijft herhalen.
Bedoeling is als we op gesprek gaan dat we 'gewapend' zijn met wat de werkgever mogelijks boven het hoofd hangt als hij zo verder doorgaat.

Vakbond inschakelen misschien.
Volgens mij zijn er idd wel regels qua privacy zeker wat arbeidsgeneesheer betreft.
Is meestal ook de vertrouwenspersoon en zo'n onderzoek is de ideale plaats om in alle privacy over problemen op werk te praten.

Is meestal ook de vertrouwenspersoon en zo'n onderzoek is de ideale plaats om in alle privacy over problemen op werk te praten.

Ik weet niet of dit sarcastisch bedoeld is maar het is hier juist de preventie-adviseur/arbeidsarts die in deze het meest in de fout is gegaan en die ermee ingestemd heeft dat privacy quasi tot nul werd herleid.
Eén van de arbeiders had de arts ook gevraagd of dit wel kon zo'n medisch onderzoek feitelijk bijna in de openbare ruimte en het antwoord van de arts was: " Je moet hier je kleren niet uit doen. Voor mij is dat geen probleem."

Ik weet uit ervaring dat vertrouwenspersonen of preventie-adviseurs heel erg weigerachtig staan om problemen op te lossen waarin de werkgever zelf betrokken is.
En vakbond werd al gecontacteerd en ze erkenden het probleem maar antwoord kwam erop neer dat ze het hete hangijzer liever teruggooiden in de zin van er is een tekort aan arbeidsgeneesheren en we moeten zo'n incidenten er maar voor lief bij nemen.
Kans is reëel dat zelfde scenario volgend jaar zich herhaalt. Medisch onderzoek kan ook niet geweigerd worden

Medisch onderzoek kan ook niet geweigerd worden

Nuance: medisch onderzoek kan niet geweigerd worden, maar men kan wel perfect weigeren dit 'in het openbaar' te ondergaan.