JuridischForum.be

Hallo,

Wij wonen wettelijk samen, en mijn partner wil een persoonlijke lening aangaan om iets persoonlijks aan te kopen.

Bij de ene bank moet ik niets mee tekenen.

Bij de andere bank vragen ze mijn salarisstrookjes, en staat het krediet mee op mijn naam.


En bij nog een andere bank spreken ze over mee tekenen? Betekent dat mee tekenen dat het krediet ook op mijn naam staat, en dat ik dus kredietnemer ben?

Wat is nu eigenlijk wettelijk correct?

Bedankt

Ik ga er even van uit dat jij niet wenst op te draaien voor de lening van uw partner, correct? In dat geval: teken nooit iets zelf ivm die lening. Enkel de naam van uw partner in de documenten, niet die van jou. Als jouw naam ook op de lening staat en je ondertekent, kan de kredietinstelling sowieso alles bij jou opeisen, ook als jullie uit elkaar zouden gaan.

Verder: jullie zijn wel op hetzelfde adres gedomicilieerd. Dus zelfs als de lening enkel op naam van uw parner staat, dan nog kan een deurwaarder jullie inboedel komen opladen als hij zijn lening niet zou afbetalen (zelfs als staat uw naam niet op de lening en heb je deze nooit getekend). Als jullie uit elkaar zouden gaan en uw partner domicilieerd zich ergens anders, hoef je op dat moment geen schrik meer te hebben voor een deurwaarder, moest uw (dan ex-)parter zijn lening niet afbetalen (maar dus enkel op voorwaarde dat jij nooit mee getekend hebt voor de lening).

Verder off topic, maar mijn persoonlijke mening: een "persoonlijke lening" aangaan vind ik nooit een goed idee. Lenen voor een woning, eventueel voor een wagen, daar kan ik inkomen. Maar lenen voor andere zaken zoals een TV, computer, iPhone, ... is absurd en pure geldverspilling. Spaar voor die dingen en koop ze als je het geld hebt. Maar bon, dit is geen antwoord op uw vraag, natuurlijk.

Bedankt,

Ik besef dat ik zal opdraaien als het misloopt, maar dat risico is dus gekend, en accepteer ik ook.

Ik gun hem de lening, maar als het mogelijk zou zijn, dan wil ik dat de lening gewoon op zijn naam zou staan, zonder dat ik verder hoef te tekenen. Maar ik vraag me dus af of dit wettelijk mogelijk is

Groeten,

yalika

ps: ik ben het volledig eens met uw principe, men leent enkel voor een huis, en ik heb dit ook besproken met mijn partner. Maar hij is van een andere mening en dat respecteer ik ook.

Een bank wil altijd zekerheid hebben, en een bank kan eisen dat je mee tekent of dat anders de lening niet door gaat, zij zijn wettelijk nooit verplicht je een lening toe te staan.

Je bent ook nooit verplicht om mee te tekenen.

bedankt denlowie,

Meetekenen, is dat hetzelfde als medekredietnemer zijn? Of is dat borg staan.

Voor mij maakt dat 'mentaal' namelijk wel een verschil.
Als ik borg sta, staat de lening op zijn naam. Maar als ik mede kredietnemer ben, dan ga ik ook de lening aan...

(bij een hypotheek kunnen ouders bijvoorbeeld mee borg staan)

bedankt

bedankt denlowie,

Meetekenen, is dat hetzelfde als medekredietnemer zijn? Of is dat borg staan.

Voor mij maakt dat 'mentaal' namelijk wel een verschil.
Als ik borg sta, staat de lening op zijn naam. Maar als ik mede kredietnemer ben, dan ga ik ook de lening aan...

(bij een hypotheek kunnen ouders bijvoorbeeld mee borg staan)

bedankt

Mentaal zal het mogelijk een verschil maken, maar in praktijk komt het min of meer op hetzelfde neer: als uw vriend niet meer kan afbetalen, zal men bij u aankloppen. Maar inderdaad: als je enkel borg staat, zal men in eerste instantie het krediet bij uw partner opeisen (desnoods via loonbeslag en dergelijke). De kans dat men in dat geval effectief bij u aanklopt, is iets kleiner.

Mogen we weten om wat voor bedrag het gaat? Als de bank uw partner deze lening niet wil toekennen zonder mede-kredietnemer / borgsteller, vraag ik me af of het niet veel te risicovol is om die lening aan te gaan. Een bank gaat dit over het algemeen niet vragen voor een lening van bijvoorbeeld €3000.

Bijvoorbeeld: als uw partner, met een netto maandelijks inkomen van €1700, een lening van €30.000 wil aangaan om die bepaalde BMW te kopen, dan is dit een héél, maar dan ook héél erg slecht idee, en zou ik hier niets mee te maken willen hebben.

6500 euro.

Denk er ook aan moest u uit elkaar gaan dat de schuld ook nog steeds op u verhaald kan worden

ik zou er persoonlijk ver van weg blijven.

Dat risico ken ik. En ben ik bereid te nemen.

Ik vraag me alleen af of het wettelijk noodzakelijk is de lening mee op mijn naam te zetten.

Ik vraag me alleen af of het wettelijk noodzakelijk is de lening mee op mijn naam te zetten.

Zoals gezegd, wettelijk is helemaal niets verplicht. Als je enkel borg staat voor de lening, staat de lening niet mee op jouw naam, maar zal je wel moeten tekenen voor de borgstelling. Als je mee de lening wil aangaan, zal je naam ook op de lening komen en zal je daar ook voor moeten tekenen.

Ik sluit me aan bij meeboo. €6500 is geen bijzonder groot bedrag. Als daarvoor moet geleend worden, ben je de eerste stappen aan het zetten naar financiële problemen. Is het "goed" dat zal aangekocht worden met dit bedrag echt noodzakelijk? (Als dit bijvoorbeeld een 4K smart TV is: neen, dit is niet noodzakelijk. Als dit een tweedehandswagen is omdat uw partner met het openbaar vervoer bijna niet op zijn werk geraakt anders, is dit min of meer wel noodzakelijk) Als het om een niet-noodzakelijke aankoop gaat, zou ik proberen om uw partner te overtuigen om te sparen voor deze aankoop, in plaats van ervoor te lenen. Als hij dit niet van plan is, zou ik alles behalve geneigd zijn om zelf ook maar één krabbel te zetten wat die lening betreft...

Maar bon, ik denk dat je de risico's nu wel kent en een antwoord gekregen hebt op uw vraag? Aan u de keuze wat je wil doen. Niemand kan u tot iets verplichten. Juridisch ben je helemaal tot niets verplicht, maar de bank ook niet. Als zij uw partner geen lening wensen te geven zonder uw "krabbel", is dat hun volste recht.

Bedankt, het is min of meer duidelijk.

Borg stellen lijkt me de correcte oplossing voor onze situatie, en mijn persoonlijke voorkeur.

En het is inderdaad belangrijk om te weten waarvoor men leent, maar zoals eerder gezegd, ik ken de risico's en de principes, maar het doel van de lening hou ik liever persoonlijk.

Borg stellen lijkt me de correcte oplossing voor onze situatie, en mijn persoonlijke voorkeur.

Als het geen optie voor u is om je er helemaal buiten te houden, is het borgstellen inderdaad "veiliger" voor jou, dan mee de lening aangaan.

"In principe" gaat een bank er van uit dat leningslasten niet groter mogen zijn dan een derde van de netto-inkomsten van de lener. Voor "hogere" inkomsten kan dat tot de helft gaan ...
Wat is het maandelijks netto-inkomen van jouw vriend en wat zijn de maandlasten van zijn leningen?
Maak zelf de berekening en bekijk het resultaat. Indien er een aanvaardbare verhouding is tussen beide, moet je jezelf afvragen waarom de bank eist dat jij mede optreedt als lener of als borgsteller ...

Hij valt prima binnen de normen om in aanmerking te komen voor een lening. Ook al nagekeken.

Maar er is ook zijn afkomst die meespeelt, en daarom kijk ik graag na wat nu juist de regels zijn.

Maar er is ook zijn afkomst die meespeelt

Die zou niet mogen meespelen (tenzij hij niet de Belgische nationaliteit heeft). Als je kan bewijzen dat zijn afkomst een struikeblok is om een lening te bekomen, is dit discriminatie en zou je hier klacht voor kunnen neerleggen...