JuridischForum.be

Beste mensen,

Ik heb een vraagje betreffende de situatie waarin ik verkeer.

Reeds voor mijn huwelijk had ik een eigendom (woning). Toen we getrouwd zijn hebben we een huwelijkscontract laten opmaken bij de notaris. (onder het mom verliefd maar niet naief ).

In het contract staat vermeld dat de echtgenoten het wettelijk stelsel aannemen behoudens de hierna vermelde afwjkingen:

- Zullen eigenaar blijven aan elke echtgenoot, de goederen waarvan hij of zijeigenaar is bij het sluiten van het huwelijk....
- Ingeval van ontbinding van het huwelijk zal heer X het ingebrachte onroerend goed kunnen terugnemen mits uitbetaling aan mevrouw X van de helft van het geïnveesteerde. In geval het ingebrachte goed inmiddels vervreemd zou zijn zal de verrekening enkel op de koopsom kunnen gebeuren.
- ...

Nu mijn vraag: We hebben een lening aangegaan voor het verbouwen van de woning als voorbeeldbedrag neem ik 100.000€. we hebben hiervoor beiden moeten tekenen bij de bank. Nu is het zo dat ik als enige de lening betaal - het volledige bedrag incl. de schuldsaldo verzekering.

Het huwelijk vlot niet zo goed meer en stel dat het tot een scheiding zou komen. Wat ben ik dan verschuldigd. In het huwelijkscontract spreekt men van een uitbetaling van de helft van het geïnvesteerde. De echtgenote heeft enkel meegetekend voor de bank. Ik kan perfect aantonen dat de maandelijkse aflossing van mijn rekening wordt overgeschreven naar de bank sinds maand 1 van de afbetaling. Verder ontvang ik geen geld, hetzij cash of via overschrijving op mijn rekening. Naast de lening die ik betaal, schrijf ik ook nog mijn maandelijkse vaste bijdrage over op een gezamenlijke rekening. Ook mijn echtgenote schrijft hetzelfde bedrag over op de gezamenlijke rekening (spullen voor de kinderen, eten, kledij voor de kinderen, rekeningen...).

M.a.w. Ben ik nog steeds de helft van het geïnvesteerde verplicht aan mijn echtgenote omdat we beiden getekend hebben bij de bank voor de lening...ook al kan ik zonder enig probleem aantonen dat de lening door mij elke maand via domiciliëring wordt overgeschreven en dat ik van mijn echtgenote geen bedrag krijg gestort als bijdrage voor de afbetaling van de lening.

Daarop verder bouwend...ik las online dat het zo is dat er een investering zou zijn in de woning die eigendom is van de partner dat men dan niet alleen recht heeft op terugvordering van de geïnvesteerde centen maar dat men ook nog eens aanspraak kan maken op de helft van de meerwaarde die de woning na verbouwing heeft?

In ons huwelijkscontract staat hierover niets vermeld, men spreekt/vernoemt enkel over de uitbetaling van de helft van het geïnvesteerde, en niet over de helft van de meerwaarde van de woning. Er is trouwens ook nooit een schatting gebeurd voor de verbouwing dus hoe bepaalt men of zou men de waarde van voor de verbouwing bepalen?

Voor een leek als mezelf is de wet en zijn wetteksten zo moeilijk dat ik er weinig van begrijp....naar wat gaat men kijken in geval van scheiding...

a) het feit dat we beiden hebben getekend voor de lening, dus gaat men er automatisch dan vanuit dat ik haar de helft schuldig ben + eventueel de meerwaarde van de woning
b) We hebben dan wel beiden getekend voor de lening, echter ik kan zonder ook maar enig probleem aantonen dat ik steeds en zonder uitzondering het volledige bedrag van de lening maandelijks heb betaald. Zal de rechtbank dan oordelen naar geleverd bewijs namelijk dat er dan geen investering is geweest door mijn echtgenote aangezien men nooit een bijdrage geleverd heeft aan de afbetaling van de lening.

Een lange vraag maar hopelijk kan iemand me hieromtrent een beetje meer info geven.
Alvast bedankt!

niemand

U bent getrouwd onder wettelijk stelsel. Dwz dat alle inkomsten gemeenschappelijk zijn. Dat dat gebeurt via aparte rekeningen, dat kan maar verandert er niets aan. De afbetalingen gaan via uw rekening, maar worden dus wel betaald van gemeenschappelijke tegoeden. U kan volgens mij geen aanspraak maken op compensatie hiervoor. Er wordt verondersteld dat elke partner met zijn mogelijkheden bijdraagt aan de gemeenschap.
Volgens contract bent u haar de helft van de investeringen schuldig. Daar kan u dus niet onderuit. Dat zij de helft van de meerwaarde verkrijgt is ook de normale gang van zaken. Maar het gaat hierbij dikwijls over hetzelfde. Een investering van 50.000 € is nog niet direct een meerwaarde voor de woning , zeker niet van 50.000. Hier zal het 'onderhandelen' zijn en rekenen.

Dank voor uw reactie Wanton.

Dus als ik het goed begrijp. Alles dat ik op mijn spaarrekening en zichtrekening heb staan is ook voor de helft van haar?

Situatieschets: Sinds ik op mijn 18 ben beginnen te werken probeer ik maandelijks een beetje op een persoonlijke spaarrekening te storten. Ik heb ook een zichtrekening waar mijn maandelijks loon op gestort wordt en waar ik dus de lening van afbetaal + een deel overstort naar een 'gezamenlijke rekening' voor de maandelijkse kosten (internet, eten, schoolrekeningen, ...etc.) ook mijn echtgenote stort op de gezamenlijke rekening maandelijks hetzelfde bedrag.

Dus indien het tot een scheiding zou komen dan:
a) heeft zij recht op de helft van al mijn persoonlijke spaarcenten...
b) recht op de helft van wat op mijn zichtrekening staat....
c) recht op de helft van de het geïnvesteerde, alhoewel zij hier nooit 1€ aan heeft bijgedragen (ik kan dit perfect staven met uittreksels etc.).

Stel de waarde van de woning was voor de verbouwing 100.000€ (een rond cijfer om het makkelijk te maken) de investering is 100.000. Na de verbouwingswerken wordt de woning geschat op 300.000€

Verschuldigd bedrag aan mijn echtgenote indien het tot scheiding komt: 50.000€ (helft van investering) + 50.000€ (meerwaarde van de woning) = 100.000€?? + helft van mijn spaargeld en geld op mijn zichtrekening?

Indien dit het geval is dan ben ik een geruïneerd man.

Het geld dat op uw spaarrekening stond op het ogenblik dat het huwelijk werd afgesloten is eigen en daar moet u dus niets van afgeven.
Het is fout om te zeggen dat uw echtgenote niet heeft betaald voor de investering. Die investering werd betaald met uw loon. Dat loon is gemeenschapsgeld, dus voor de helft van uw echtgenote. Hetzelfde geldt voor het geld van uw zichtrekening, maar ook voor de gelden op de zichtrekening van uw echtgenote en gelden die ze eventueel gespaard heeft tijdens het huwelijk.

Bestaat de mogelijkheid om dit te laten herschrijven bij de notaris indien beiden akkoord?

Eigen rekeningen (spaargeld etc.) blijven eigen aan de persoon zonder hiervoor iets te moeten afstaan.
Ik betaal de lening af van het geïnvesteerde in de woning. zodat in geval van scheiding er niets verschuldigd is?

Zou het kunnen zijn dat uw echtgenote van een ander gedacht is daarover?

Dat zou kunnen. Alleen weet ik dat mijn echtgenote meer spaarcenten heeft dan ikzelf...dus wat dat betr. zou het theoretisch gezien in haar voordeel zijn om het huwelijkscontract aan te passen. Theoretisch omdat ik niet uit ben op geld waar zij voor heeft gespaard en hard voor heeft gewerkt...ik zou van deze wetgeving dan ook geen gebruik/misbruik maken.

Anderzijds wil ik dan ook wel dat men niet met datgene aan de haal gaat waar ik voor gewerkt heb. Incl. mijn eigendom en de lening die ik volledig afbetaal zonder tussenkomst van de echtgenote. De lening wordt nog altijd betaald met mijn loon. Mag dan wettelijk gezien wel onder de noemer gemeenschapsgeld vallen...ik moet er elke dag voor gaan werken en elke dag om 05uur opstaan.

Het is toch zo dat het in geen enkel geval nadelig is voor mijn echtgenote...elke zijn eigen spaarcenten (dat is trouwens nu ook zo, ik kom niet aan haar centen en zij niet aan de mijne, we hebben elk onze eigen spaarrekening). Voor wat de lening betreft...zij draagt niets bij en kan hierdoor zelfs extra sparen...stel dat het huwelijk eindigt dan heeft geen van de partijen toch financieel verlies geleden? Waarom zou ik haar dan zeg maar de helft van dat wat zij 'niet' heeft geïnvesteerd moeten terugbetalen...nogal contradictorisch denk ik dan.

Redeneert een rechtbank dan zo niet of kijkt men uitsluitend naar het papiertje dat is opgemaakt bij de notaris...wat met de logica? Kijkt men in de rechtbank dan niet naar uittreksels etc. zoniet dan kan ik me voorstellen dat een scheiding de mensen die heel hun leven goed hebben gespaard financieel kapotmaakt.

ps: ik schets hier uiteraard wel een worst-case scenario dat niet persé zo hoort te lopen.

"Redeneert een rechtbank dan zo niet of kijkt men uitsluitend naar het papiertje dat is opgemaakt bij de notaris...wat met de logica? Kijkt men in de rechtbank dan niet naar uittreksels etc. zoniet dan kan ik me voorstellen dat een scheiding de mensen die heel hun leven goed hebben gespaard financieel kapotmaakt."

Neen onder het wettelijk stelsel is alles wat wordt verdiend tijdens het huwelijk gemeenschappelijk.
Dat is de wet en die wordt zo toegepast door de rechters.
Zelfs de echtgenote of echtgenoot die nooit heeft gewerkt heeft deelt voor de helft.
En het maakt geen verschil op wiens naam de rekeningen/beleggingen staan.
Ik sta versteld dat veel mensen dat niet weten....

Tja hoe zou dat komen, men moet de wet nog wat complexer maken, mocht een notaris eens mensentaal spreken, zoveel stelsels met verschillende situaties tot een mens door de bomen het bos niet meer ziet. Toen buitengekomen met 3 A4'tjes vol gekrabbel waar een leek niet aan uitkan, lees het thuis nog eens rustig na zei hij...kon evengoed geschreven zijn door een 2-jarige, geen beginnen aan. ...dan maar gegaan voor het stelsel en de formule die hij ons had aangeraden...ervan uitgaande dat het toch ieders belangen beschermt in geval er wat fout zou lopen. Indien ik had geweten dat de helft van mijn spaarcenten niet meer van mij zouden zijn, dan had ik dit nooit getekend. Je moet toch goed gek zijn? In ieder geval mijn eigen doen...k'had me maar beter moeten informeren.

Cassatiearrest van 18/03/2011 :

De afbetaling van een gezamenlijke hypothecaire lening, die wordt aangewend voor instandhouding, verwerving, of verbetering van een eigen onroerend goed van één van de partijen, komt in aanmerking voor toepassing van de herwaarderingsregel. De reden waarom art. 1435 B.W. in dit geval mag worden toegepast, zo stelt het hof, is het feit dat zonder het geld, dat ter beschikking kwam door afbetaling van de hypothecaire lening, het goed niet in stand kon gehouden worden.

Indien twee echtgenoten jarenlang hebben afbetaald aan een lening aangegaan voor de verbouwing van een onroerend goed, eigen aan één van de partijen, zal de vergoedingsgerechtigde partij niet alleen aanspraak maken op de nominale waarde, maar ook haar aandeel in de meerwaarde kunnen vorderen bij de vereffening en verdeling van het huwelijksvermogen.

Het is al een lang draadje maar toch deze reactie:

In je startpost bevestig je het wettelijk stelsel doch met inbreng in de gemeenschap van je woning met (terecht) terugkeer ervan naar u bij scheiding. De inbreng in de gemeenschap zou voordelig geweest zijn bij overlijden omdat dan maar een half huis in de erfenis openvalt zodat minder successierechten te betalen zouden zijn.

Het wettelijk stelsel is “scheiding van goederen doch gemeenschap van aanwinsten”. In mensentaal: wat bewijsbaar van u was voor je trouwde en wat je bewijsbaar erfde blijft van u. Al wat binnenkomt tijdens het huwelijk is van elk de helft. Dat jij de renovatielening betaalde vanuit je salaris is irrelevant: ze is betaald met geld dat binnenkwam tijdens het huwelijk. Tenzij je kan bewijzen dat daarvoor spaargelden van voor het huwelijk gebruikt werden (maar dan had je mi beter niet geleend).

Verdere details werden hogerop al uitvoerig uitgewerkt.

Iedere echtgenoot draagt bij in de lasten van het huwelijk naar zijn vermogen (art.221 al.1 B.W.).
De uitgaven, de afbetalingen via uw inkomsten, dienen beschouwd te worden als lasten van het huwelijk (Cass. 29 maart 1969; Cass 24 april 1976).
Deze uitgaven komen slechts in aanmerking voor verrekening indien de andere echtgenoot daarin niet overeenkomstig zijn vermogen heeft bijgedragen ( cfr. Cass. 29 februari 1980).
U draagt de bewijslast.

"Deze uitgaven komen slechts in aanmerking voor verrekening indien de andere echtgenoot daarin niet overeenkomstig zijn vermogen heeft bijgedragen ( cfr. Cass. 29 februari 1980).
U draagt de bewijslast."

Wat in de situatie van TS -indien de echtgenote geen (noemenswaardig) persoonlijk vermogen had voor het huwelijlk- erop neerkomt dat ze wél haar bijdrage heeft geleverd via de gezamenlijke inkomsten tijdens het huwelijk.

Niettegenstaande uw antwoord met bronvermeldingen zeer lovenswaardig (en correct) is bestaat het risico dat -zonder bijkomende duiding- de modale vraagsteller op dit forum afhaakt wegens te hoog gegrepen.
Dat is volgens mij de reden waarom Wanton steeds bondig en pedagogisch verantwoord tracht te antwoorden (zie bv #3). Ik probeer dat ook te doen, helaas is mijn pedagogisch inzicht minder goed ontwikkeld.

'Wat in de situatie van TS -indien de echtgenote geen (noemenswaardig) persoonlijk vermogen had voor het huwelijlk- erop neerkomt dat ze wél haar bijdrage heeft geleverd via de gezamenlijke inkomsten tijdens het huwelijk.'

Indien onder noemenswaardig vermogen een eigendom valt dan had zij die niet.
Echter het vermogen van mijn echtgenote is aanzienlijk, in die zin dat zij een ruim hoger loon heeft dan mijzelf....een persoonlijke spaarrekening waar niet aan geraakt wordt en het feit dat men al de jaren extra heeft kunnen sparen daar ik de gehele afbetaling voor eigen rekening neem.

Verstandigste en meest eerlijke lijkt mij een stelsel met scheiding van goederen (inkomsten, loon...), en het laten vastleggen dat de aangegane lening door mij zal afgelost worden zodat in geval van scheiding er geen af te lossen schuld is....elk het zijne.