Beste,
12 jaar geleden een relatie begonnen, 2 kinderen en een eigen huis, feitelijk samenwonend. Zo'n 3,5 jaar geleden ben ik apart gaan wonen omdat het niet meer ging. Officieel ben ik nooit verhuisd, mijn domicilie staat er nog steeds en ik heb nooit een andere relatie gehad in de hoop dat alles terug in orde zou komen. Ik heb elke maand 500 euro betaald, heb haar een wagen met tankkaart gegeven, ze mocht in het huis blijven wonen zonder mij iets te betalen en ik ben zelfs mee blijven investeren in zonnepanelen (waarvoor zij dan netjes het certificatengeld kreeg) en heb mee betaald aan kadaster e.d.. Alimentatie is nooit aangegeven aangezien mijn domicilie er nog stond; dus ik werd nog eens belast omdat dit zogezegd mijn inkomsten waren. Voor haar was dit contant geld. Het gezamenlijke spaargeld heb ik ook aan haar gegeven.
Ik ben ook de tuin blijven doen en het onderhoud van het huis, allemaal in functie van haar en de kinderen.
Nu ben ik erbij uit gekomen dat ze iemand anders heeft (terwijl we nota bene opnieuw aan het proberen waren en we zelfs terug zouden samen gaan wonen) en wil ze alles verdelen. Zij heeft indertijd meer betaald bij de aanschaf van ons nieuwe huis maar ik heb altijd 50 tot 100% meer verdiend dan haar.
Het huis staat 50/50 maar nu dreigt ze ermee dit 'eerlijk' te verdelen door het huis te laten schatten, haar extra inbreng (pakweg 150.000 euro) ervan af te trekken en dit bedrag door 2 te delen. Ze zegt dat ze kan bewijzen dat ze er meer heeft ingestoken bij de start; mijn meerinbreng tijdens de 8 jaar samenwonen en zeker de laatste 4 jaar is van geen tel.
Kan dit allemaal maar? Ik heb de laatste 4 jaar de kaas van mijn boterham gelaten om haar en de kinderen hun geluk te geven; de 8 jaar dat we samen waren was ik duidelijk de kostwinner. Zij heeft afgelopen 4 jaar kunnen leven als God in Frankrijk en nu wil ze die standaard behouden maar met haar nieuwe vriend. Blijkbaar ben ik degene die daarvoor moet boeten. Zij is werkloos sinds verleden maand.
Voor de kinderen wil ik coouderschap maar dat beschouwt ze ook als 'afpakken van haar kinderen' dus daar zal ook reactie op komen.
Buiten het feit dat ik mezelf voor de kop kan slaan voor zoveel naïviteit, wat zijn mijn rechten en plichten in dit geval? Kan ze afstrijden dat het huis 50/50 is terwijl het zo getekend is?
Alvast bedankt!
- Winston
- Juridisch actief: Ja
- Regio: België
Benieuwd naar jouw juridische opties? Winston begeleidt jou aan de geschikte oplossing.
Klik hier om jouw situatie te beschrijven en we nemen binnen de 24 uur met jou contact op voor persoonlijke begeleiding
Me dunkt kan U haar in ieder geval voor de periode dat je apart woonde een woonstvergoeding vragen.
Als het huis 50/50 beschreven is, zal het ook 50/50 verdeeld worden en niet naargelang zij meent dat er moet verdeeld worden. Hetgeen ze voordien meer heeft geinvesteerd kan natuurlijk worden verrekend met hetgeen u nadien meer heeft verdiend en waar ze ook mee van heeft geleefd.
Anders had ze het correcter moeten laten beschrijven bij aanvang denk ik.
Als het huis 50/50 beschreven is, zal het ook 50/50 verdeeld worden en niet naargelang zij meent dat er moet verdeeld worden. Hetgeen ze voordien meer heeft geinvesteerd kan natuurlijk worden verrekend met hetgeen u nadien meer heeft verdiend en waar ze ook mee van heeft geleefd.
Anders had ze het correcter moeten laten beschrijven bij aanvang denk ik.
Kan een woonstvergoeding, ook al stond mijn domicilie er nog? Ik heb natuurlijk alle bewijzen dat ik iets anders huurde... Maar of dat rechtsgeldig is?
Op zich maakt me die woonstvergoeding trouwens niet zoveel uit maar ik vrees wel dat ze haar initiële inbreng in het huis gaat gebruiken om mij te plukken. Volgens haar is de 'echte' verdeling 75/25, wat natuurlijk een lachertje is...
Het enige dat ik wil is dezelfde kans om opnieuw iets op te bouwen als zij; een beetje een comfortabele toekomst met mijn 2 kinderen.
Het argument dat ze tegen co-ouderschap gebruikt (50/50) is dat de kinderen bij mij meer naar de opvang zullen moeten omdat ik nu eenmaal werk. Ze vindt sowieso ook dat zij de kinderen moet/mag opvangen ipv de opvang omdat ze bij de mama beter af zijn dan in de opvang.
Mij lijken dat allemaal vrij vreemde redeneringen...
Op zich maakt me die woonstvergoeding trouwens niet zoveel uit maar ik vrees wel dat ze haar initiële inbreng in het huis gaat gebruiken om mij te plukken. Volgens haar is de 'echte' verdeling 75/25, wat natuurlijk een lachertje is...
Het enige dat ik wil is dezelfde kans om opnieuw iets op te bouwen als zij; een beetje een comfortabele toekomst met mijn 2 kinderen.
Het argument dat ze tegen co-ouderschap gebruikt (50/50) is dat de kinderen bij mij meer naar de opvang zullen moeten omdat ik nu eenmaal werk. Ze vindt sowieso ook dat zij de kinderen moet/mag opvangen ipv de opvang omdat ze bij de mama beter af zijn dan in de opvang.
Mij lijken dat allemaal vrij vreemde redeneringen...
Filip1, de redenering van de opvang gaat niet op. De meeste mensen werken en maken gebruik van opvang. Dat de kinderen beter af zijn als ze bij een van de ouders zijn, klopt ook vaak niet. Kinderen leren heel veel door naar de opvang te gaan.
Dit argument wou de ex van mijn man trouwens ook gebruiken (zij werkt niet, mijn man full time), maar werd door de rechter snel weggewuifd. Rechters zijn immers ook werkende mensen wiens kinderen wel eens naar de opvang moeten
Hoe oud zijn de kinderen?
Co-ouderschap hebt u sowieso (dat wil zeggen: samen beslissen en overleggen over de belangrijker aspecten in het leven van een kind: welke school, hobby, godsdienst, medische aangelegenheden ...)
Verblijfsco-ouderschap (wat u 50/50 noemt) moet door de rechter standaard toegekend worden. Tenzij er tegenindicaties zijn zoals verwaarlozing, misbruik, maar ook leeftijd van de kinderen en afstand van woonplaats tussen de ouders. De afstand kunt u regelen zodat dit geen argument oplevert, de leeftijd van de kinderen stijgt sowieso. Hoe oud zijn ze nu? Wat was de verblijfsregeling tot nu toe?
Dit argument wou de ex van mijn man trouwens ook gebruiken (zij werkt niet, mijn man full time), maar werd door de rechter snel weggewuifd. Rechters zijn immers ook werkende mensen wiens kinderen wel eens naar de opvang moeten
Hoe oud zijn de kinderen?
Co-ouderschap hebt u sowieso (dat wil zeggen: samen beslissen en overleggen over de belangrijker aspecten in het leven van een kind: welke school, hobby, godsdienst, medische aangelegenheden ...)
Verblijfsco-ouderschap (wat u 50/50 noemt) moet door de rechter standaard toegekend worden. Tenzij er tegenindicaties zijn zoals verwaarlozing, misbruik, maar ook leeftijd van de kinderen en afstand van woonplaats tussen de ouders. De afstand kunt u regelen zodat dit geen argument oplevert, de leeftijd van de kinderen stijgt sowieso. Hoe oud zijn ze nu? Wat was de verblijfsregeling tot nu toe?
De kinderen zijn 5 en 7 en we wonen zo'n 8km van mekaar.
Tot nu toe was de regeling dat de kinderen 1 week donderdag na school naar mij kwamen en vrijdag na school naar de mama terrug gingen, de andere week was donderdag tot zondag bij mij. Ik moet er wel bijzeggen dat er veel gewisseld en gepuzzeld werd (altijd op haar vraag; principiëel heb ik dat nooit gedaan) en dat ik minstens 1 x per week bij haar thuis ging babysitten omdat zij naar de sportclub of weet ik wat ging. Als de kinderen gingen sporten was ik ook meestal chauffeur; ik ging ze oppikken en terug afzetten en bracht daar dan meestal nog de namiddag/avond door. Sowieso kan ik stellen dat ik er bijna dagelijks over de vloer kwam; het ging er tot voor kort heel amicaal aan toe.
Speelt dit eigenlijk een rol hoe dat het eerst was? De situatie is nu zo hard veranderd dat er geen vergelijk mogelijk is.
De kinderen zijn in juli een hele maand bij haar geweest (op haar vraag; ze zat een maand aan de zee). Begin juli heeft ze haar nieuwe vriend leren kennen; ik heb de kinderen in juli maar 2 dagen gezien (mocht wel bellen).
Nu heb ik dan augustus gevraagd als compensatie; eerst vertelde ze me dat ze geen keus had en dus maar zou toezeggen, maar nu komt ze met het verhaal af dat ik haar verplicht heb de kinderen af te staan en die tegen haar gebruik en naar mijn kant toe trek (wat niet waar is; ik praat haar nieuwe vriend zelfs goed, hoewel ik hem nog nooit heb gezien). Ze zegt dus dat juli in onderlinge toestemming was en augustus een eenzijdige beslissing. Vermoeiend... Ze mag van mij de kinderen elke dag horen en volgende week gaan ze er ook 2 dagen naartoe. Dit is dus de eerste keer dat ik vragende partij ben, maar ik heb de indruk dat ik hier de rekening nog voor gepresenteerd ga krijgen. Straks krijg ik nog het verwijt dat ik ze ontvoerd heb, wie weet.
Tot nu toe was de regeling dat de kinderen 1 week donderdag na school naar mij kwamen en vrijdag na school naar de mama terrug gingen, de andere week was donderdag tot zondag bij mij. Ik moet er wel bijzeggen dat er veel gewisseld en gepuzzeld werd (altijd op haar vraag; principiëel heb ik dat nooit gedaan) en dat ik minstens 1 x per week bij haar thuis ging babysitten omdat zij naar de sportclub of weet ik wat ging. Als de kinderen gingen sporten was ik ook meestal chauffeur; ik ging ze oppikken en terug afzetten en bracht daar dan meestal nog de namiddag/avond door. Sowieso kan ik stellen dat ik er bijna dagelijks over de vloer kwam; het ging er tot voor kort heel amicaal aan toe.
Speelt dit eigenlijk een rol hoe dat het eerst was? De situatie is nu zo hard veranderd dat er geen vergelijk mogelijk is.
De kinderen zijn in juli een hele maand bij haar geweest (op haar vraag; ze zat een maand aan de zee). Begin juli heeft ze haar nieuwe vriend leren kennen; ik heb de kinderen in juli maar 2 dagen gezien (mocht wel bellen).
Nu heb ik dan augustus gevraagd als compensatie; eerst vertelde ze me dat ze geen keus had en dus maar zou toezeggen, maar nu komt ze met het verhaal af dat ik haar verplicht heb de kinderen af te staan en die tegen haar gebruik en naar mijn kant toe trek (wat niet waar is; ik praat haar nieuwe vriend zelfs goed, hoewel ik hem nog nooit heb gezien). Ze zegt dus dat juli in onderlinge toestemming was en augustus een eenzijdige beslissing. Vermoeiend... Ze mag van mij de kinderen elke dag horen en volgende week gaan ze er ook 2 dagen naartoe. Dit is dus de eerste keer dat ik vragende partij ben, maar ik heb de indruk dat ik hier de rekening nog voor gepresenteerd ga krijgen. Straks krijg ik nog het verwijt dat ik ze ontvoerd heb, wie weet.
Mijn mening: Er is geen enkel reden om geen verblijfsco-ouderschap te hebben: Jullie wonen niet ver van elkaar en de kinderen zijn oud genoeg. Tot nu toe hebben julliue onderling kunnen overleggen en wsas er een vrij uitgebreide regeling (5/14 bij u) Een rechter kan geen enkel argument zien om dit tegen te spreken. Als uw ex dit niet ziet zitten, stap dan naar een advocaat. Hou het stuk kinderen vs huis wel gescheiden. De jeugdrechtbank heeft niets te zeggen over het huis en andersom geldt hetzelfde. (Over het huis kan ik je trouwens niet helpen, niet mijn dada )
)