moeder met kinderen uit huis gezet door vrederechter
Geplaatst: 08 apr 2008 23:19
Wegens agressiviteit in het huisgezin, heb ik via een advocaat een dwingende maatregel aangevraagd om terug rust in de woning te verkrijgen. Ik vroeg namelijk een afstand tussen mijn man en ik.
Zelf heb ik niet veel voorbereid behalve mijn dagboek met vermeldingen van wat er allemaal aan het gebeuren was; ยต
korte schets:
mijn man is de stiefvader van mijn kinderen. Hij is duidelijk helemaal niet gelukkig met mij en de kinderen (die pas na enkele mden bij de vader te hebben gewoond terug bij mij zijn via vonnis jeugdrechtbank). Hij loopt hele dagen te jammeren en te klagen. Vaak krijgt mijn jongste zoon veel verwijten naar zijn hoofd geslingerd. Ik als moeder heb de taak om de twee partijen aan elkaar te lijmen maar het lukte mij niet meer. er kwam steeds meer ruzie en veel negativiteit. Verbaal geweld en zelfs poging tot fysisch geweld van mijn man naar mij toe. MIjn Energie op, ik heb uiteindelijk gekozen voor mijn kinderen. De kinderen voor wie ik gedurende enkele maanden gevochten heb. MIjn man heeft toen ook meegevochten maar dat was meer een gevecht tegen de vader dan om de kinderen terug te krijgen. hij heeft zijn beroep gemist en was beter advocaat van de duivel geweest. zoveel is duidelijk.
MIjn man is ambtenaar en werkt maar 22 uren in de week. dat wil zeggen dat hij de hele dagen voor een computer zit en zich zeer zorgvuldig en zeer nauwkeurig kan voorbereiden; Meneer had een volledig dik dossier bij zich en had dagen op voorhand een speech voorbereid, een monoloog van een uur voor de vrederechter.
Zijn argumenten: hij heeft geen band met de kinderen aangezien ze maar sinds juli vorig jaar terug bij ons wonen: (wat volledig fout is) aangezien wij samenwonen bij mijn man sinds 2004. de kinderen zijn pas in dec 2005 bij de vader moeten gaan wonen.
tweede argumetn: hij heeft zijn woning ingebracht als gemeenschappelijk goed maar bij scheiding vordert hij een royaal bedrag terug; wat volledig vergeten wordt is dat ik elke maand een aanzienlijk bedrag op zijn rekening stortte als bijdrage. en ik kocht ook voedingswaren enz voor het gezin; ik kookte, waste enz.
derde argument: hij is helemaal niet agressief, ik ben het die zeer agressief hem buiten wil zetten via een dwingende maatregel art 223 of zoiets.
NU de rechter heeft zich uitgesproken dat inderdaad de kinderen geen band hebben met de stiefvader en dat ze maar sinds juli bij ons wonen, en dat de moeder in feite geen enkele geldelijke inbreng heeft gedaan bij aankoop van de woning, dat zij maar vertrekt en dit binnen 1 MAAND...
toppunt: mijn hond die mag in de verblijfswoning blijven.
ik ga in beroep tegen zo'n vonnis; ik vind het gewoon een schande van het gerecht dat een vrederechter niet verder onderzoekt hoe het komt dat ik bijv geen dossier heb ingediend. waarom heeft de rechter een oordeel geveld; ik vroeg enkel een dwingende maatregel.
er wordt veel te weinig informatie gegeven aan de gewone burger om zich te verdedigen.
MIjn man die heeft tijd zat om zich valselijk te verdedigen maar ik niet,
ik heb een fulltime job en kinderen.
nu heb ik mij wel voorbereid en uiteindelijk wil ik gewoon gerechtigheid.
ik wil hiermee alleen maar aantonen dat zelfs een psychopaat zich kan vrijpleiten als hij maar goed voorbereidis.
sinds de uitspraak dat ik uitgezet word, is mijn man onuitstuitbaar, hij pest mij elke dag met "maak dat je iets gevonden hebt wat anders komt de deurwaarder jij en jouw kinderen buitenzetten," hij pest ook mijn kidnere, hij wil ons buiten en zovlug mogelijk. Het laatste wat hij nu gevonden heeft, is de vader opbellen (de vader van de kinderen die mij jarenlang gepest heeft) en te vragen om samen een verklaring af te leggen dat ik gestoord ben, en dus broodnodig gecolloqueerd moet worden!!
Ik sta onder continue stress, heb ooit kanker gehad, heb dit overwonnen maar nu komt dit voor.
welke raad kan ik verkrijgen? hoe moet ik reageren? nu vertrekken?
of toch wachten tot hoger beroep?
ik word steeds banger, slaap bij mijn jonste zoon en barricadeer de deur van de slaapkamer.
hij komt steeds later thuis en als hij thuis is, laat hij weten dat het zijn huis is, dat alles van hem is. laat mij geen moment met rust en maak mij steeds zwarter. HIj wil mij breken zoveel is zeker.
ik wil graag een nieuwe woning kopen maar kan dit nu? ik wil een veilig haven voor mijn kinderne, een thuis, een warm nest waar ze ongestoord kunnen spelen en tot volwassen mensen opgroeien.
Zelf heb ik niet veel voorbereid behalve mijn dagboek met vermeldingen van wat er allemaal aan het gebeuren was; ยต
korte schets:
mijn man is de stiefvader van mijn kinderen. Hij is duidelijk helemaal niet gelukkig met mij en de kinderen (die pas na enkele mden bij de vader te hebben gewoond terug bij mij zijn via vonnis jeugdrechtbank). Hij loopt hele dagen te jammeren en te klagen. Vaak krijgt mijn jongste zoon veel verwijten naar zijn hoofd geslingerd. Ik als moeder heb de taak om de twee partijen aan elkaar te lijmen maar het lukte mij niet meer. er kwam steeds meer ruzie en veel negativiteit. Verbaal geweld en zelfs poging tot fysisch geweld van mijn man naar mij toe. MIjn Energie op, ik heb uiteindelijk gekozen voor mijn kinderen. De kinderen voor wie ik gedurende enkele maanden gevochten heb. MIjn man heeft toen ook meegevochten maar dat was meer een gevecht tegen de vader dan om de kinderen terug te krijgen. hij heeft zijn beroep gemist en was beter advocaat van de duivel geweest. zoveel is duidelijk.
MIjn man is ambtenaar en werkt maar 22 uren in de week. dat wil zeggen dat hij de hele dagen voor een computer zit en zich zeer zorgvuldig en zeer nauwkeurig kan voorbereiden; Meneer had een volledig dik dossier bij zich en had dagen op voorhand een speech voorbereid, een monoloog van een uur voor de vrederechter.
Zijn argumenten: hij heeft geen band met de kinderen aangezien ze maar sinds juli vorig jaar terug bij ons wonen: (wat volledig fout is) aangezien wij samenwonen bij mijn man sinds 2004. de kinderen zijn pas in dec 2005 bij de vader moeten gaan wonen.
tweede argumetn: hij heeft zijn woning ingebracht als gemeenschappelijk goed maar bij scheiding vordert hij een royaal bedrag terug; wat volledig vergeten wordt is dat ik elke maand een aanzienlijk bedrag op zijn rekening stortte als bijdrage. en ik kocht ook voedingswaren enz voor het gezin; ik kookte, waste enz.
derde argument: hij is helemaal niet agressief, ik ben het die zeer agressief hem buiten wil zetten via een dwingende maatregel art 223 of zoiets.
NU de rechter heeft zich uitgesproken dat inderdaad de kinderen geen band hebben met de stiefvader en dat ze maar sinds juli bij ons wonen, en dat de moeder in feite geen enkele geldelijke inbreng heeft gedaan bij aankoop van de woning, dat zij maar vertrekt en dit binnen 1 MAAND...
toppunt: mijn hond die mag in de verblijfswoning blijven.
ik ga in beroep tegen zo'n vonnis; ik vind het gewoon een schande van het gerecht dat een vrederechter niet verder onderzoekt hoe het komt dat ik bijv geen dossier heb ingediend. waarom heeft de rechter een oordeel geveld; ik vroeg enkel een dwingende maatregel.
er wordt veel te weinig informatie gegeven aan de gewone burger om zich te verdedigen.
MIjn man die heeft tijd zat om zich valselijk te verdedigen maar ik niet,
ik heb een fulltime job en kinderen.
nu heb ik mij wel voorbereid en uiteindelijk wil ik gewoon gerechtigheid.
ik wil hiermee alleen maar aantonen dat zelfs een psychopaat zich kan vrijpleiten als hij maar goed voorbereidis.
sinds de uitspraak dat ik uitgezet word, is mijn man onuitstuitbaar, hij pest mij elke dag met "maak dat je iets gevonden hebt wat anders komt de deurwaarder jij en jouw kinderen buitenzetten," hij pest ook mijn kidnere, hij wil ons buiten en zovlug mogelijk. Het laatste wat hij nu gevonden heeft, is de vader opbellen (de vader van de kinderen die mij jarenlang gepest heeft) en te vragen om samen een verklaring af te leggen dat ik gestoord ben, en dus broodnodig gecolloqueerd moet worden!!
Ik sta onder continue stress, heb ooit kanker gehad, heb dit overwonnen maar nu komt dit voor.
welke raad kan ik verkrijgen? hoe moet ik reageren? nu vertrekken?
of toch wachten tot hoger beroep?
ik word steeds banger, slaap bij mijn jonste zoon en barricadeer de deur van de slaapkamer.
hij komt steeds later thuis en als hij thuis is, laat hij weten dat het zijn huis is, dat alles van hem is. laat mij geen moment met rust en maak mij steeds zwarter. HIj wil mij breken zoveel is zeker.
ik wil graag een nieuwe woning kopen maar kan dit nu? ik wil een veilig haven voor mijn kinderne, een thuis, een warm nest waar ze ongestoord kunnen spelen en tot volwassen mensen opgroeien.