JuridischForum.be

Situatieschets:
- zelfstandige met gezondheidsproblemen waardoor ik al meer dan een jaar niet fatsoenlijk kan werken en mijn zaak dus verlies lijdt. Al meer dan een jaar geen loon meer uitgeschreven.
- eindelijk op het punt gekomen om hulp te zoeken en een aanvraag ingediend voor een ziekte-uitkering (is nog af te wachten wat daar uit de bus gaat komen)
- ondertussen overleef ik met hulp van derden, ik ben alleenstaand
- de betaling van de alimentatie voor mijn kind (ik zie haar trouwens niet meer) heb ik tot op heden altijd blijven betalen (met ook de hulp van derden), maar dat is niet langer houdbaar

Ik zal dus naar de rechtbank moeten om een verlaging van de onderhoudsbijdrage te vragen. Dit zal uiteraard wel enkele maanden in beslag nemen. Wat doe ik ondertussen? Neem ik best zelf al contact op met DAVO (vooraleer mijn ex-partner dit doet) en uitleggen dat ik niet kan betalen? Moet ik naar het OCMW gaan?

Ik las op de site van DAVO dat indien men een leefloon krijgt, er geen invorderingen van de alimentatie kunnen gebeuren, maar zover ben ik nog niet. Ik kan als zelfstandige ook niet gaan stempen...

Alle tips zijn welkom...

Het gaat dus niet altijd over mensen die niet willen betalen, maar soms gaat het over mensen die niet KUNNEN betalen...

Zo snel mogelijk die herziening van alimentatie laten doen inderdaad. Dit is een reden buiten je wil om en de kans is dus zeer groot dat dat toegekend zal worden, maar treuzel hier niet mee.
Zolang als er geen nieuw vonnis is, blijft de oude regeling gelden en zal je dus, vroeg of laat, die achterstallige alimentatie moeten betalen.

Best dat je inderdaad zelf contact opneemt met je ex-partner.
Wie weet heeft hij/zij er begrip voor en gaat hij/zij er mee akkoord om een kleinere alimentatie te ontvangen.
Giet dat dan wel in een onderling akkoord en weet ook dat hij/zij ten alle tijden kan zeggen : 'hier is een vonnis en wat daarin staat telt'. Dat klopt dan ook. Daarom dat het zo enorm belangrijk is dat je zo snel mogelijk de juiste stappen zet.

Zolang als er geen nieuw vonnis is, blijft de oude regeling gelden en zal je dus, vroeg of laat, die achterstallige alimentatie moeten betalen.

En voor achterstallige alimentatie geldt er geen bescherming voor inbeslagname, dus je ex kan letterlijk alles wat je hebt opeisen om je achterstand weg te werken.

Alles? Leefloon blijft daarbuiten.

Neen, voor alimentatie kan DAVO in theorie wel degelijk beslag leggen op het leefloon, er is geen grens. In praktijk doen ze het niet omwille van een administratieve circulaire denk ik want dat plaatst de OCMW's uiteraard in een onmogelijke positie.

Vraag zo snel mogelijk een herziening voor de rechtbank, doe evt beroep op gratis rechtsbijstand. Maar tracht ondertussen wel te blijven betalen. Je ex kan indien ze wil ofwel invorderen via een deurwaarder, ofwel via DAVO, niet tegelijkertijd (ze zal het vonnis moeten deponeren bij DAVO). Indien je een uitnodiging mocht krijgen van DAVO, ga erheen en leg de situatie uit + dat je een herziening van het vonnis vraagt. Stel voor om een (lager) bedrag te betalen om je goeie wil te tonen. Heel de procedure duurt wel eventjes en ze trachten daar ook geen bloed uit een steen te knijpen + hebben liever een gedeeltelijk akkoord dan een lange invordering met onzekere afloop. Maar blijf niet stilzetten, dat maakt de zaken enkel erger.

In de loop van de jaren meermaals meegemaakt dat iemand door de rechtbank of Davo al zijn loon moest afgeven voor achterstallig onderhoudsgeld. Die mensen komen dan bij het OCMW terecht voor een leefloon zo lang het loonbeslag duurt. Als dat zou kunnen aangeslagen worden heeft dit systeem geen zin.

Volledig akkoord, maar in theorie kan het wel aangeslagen worden. Art 16 van de wet tot oprichting van DAVO:

§ 1. De in de artikelen 1409, 1409bis en 1410, § 1, § 2, 1° tot 6°, § 3 en § 4, van
het Gerechtelijk Wetboek vastgelegde beperkingen en uitsluitingen inzake de
overdracht en het beslag zijn niet van toepassing.
§ 2. [1 De Dienst voor alimentatievorderingen beschikt met het oog op de inning en
invordering van onderhoudsgelden over dezelfde rechten, vorderingen en waarborgen
als de onderhoudsgerechtigde.]1
§ 3. Indien de onderhoudsplichtige overeenkomstig artikel 1675/2 en volgende van het
Gerechtelijk Wetboek een collectieve schuldenregeling heeft verkregen, wordt de Dienst
voor alimentatievorderingen, (...) voor de toepassing van de artikelen 1675/7 en 1675/13
van het Gerechtelijk Wetboek, geacht een schuldeiser van onderhoudsgelden te zijn. <W
2003-12-22/42, art. 337, 003 ; Inwerkingtreding : 10-01-2004>

Art 1410 §1 Ger W (die afdeling gaat over hetgeen niet vatbaar is voor beslag en beperkingen op het beslag)

Art. 1410.§ 1. Artikel 1409 (, § 1bis, § 2 en § 3,) vindt bovendien toepassing op:
1° (de al dan niet provisionele uitkeringen tot onderhoud, door de rechter toegewezen, alsmede de uitkeringen die na echtscheiding aan de niet schuldige echtgenoot worden toegekend; <W 09-07-1975, art. 3>
2° de (pensioenen, aanpassingsuitkeringen, [2 overgangsuitkeringen,]2 renten, rentebijslagen) of als pensioen geldende voordelen betaald krachtens een wet, een statuut of een overeenkomst; <W 12-05-1971, art. 9,1°>
(2°bis. het vakantiegeld en de aanvullende toeslag bij het vakantiegeld betaald krachtens de wetgeving betreffende het rust- en overlevingspensioen voor werknemers;) <W 2004-07-09/30, art. 300, 046; Inwerkingtreding : 25-07-2004>
3° de werkloosheidsuitkeringen en de uitkeringen betaald door fondsen voor bestaanszekerheid;
4° de uitkeringen wegens arbeidsongeschiktheid en de invaliditeitsuitkeringen betaald krachtens de wetgeving op de ziekte- en invaliditeitsverzekering of de wet van 16 juni 1960 die onder meer de maatschappelijke prestaties waarborgt ten gunste van de gewezen werknemers van Belgisch-Congo en Ruanda-Urundi en de wetgeving betreffende de overzeese sociale zekerheid;
5° de (uitkeringen, renten en toelagen) betaald krachtens
de wetgeving op de vergoeding van schade uit arbeidsongevallen of beroepsziekten, of de genoemde wet van 16 juni 1960 of verzekeringsovereenkomsten aangegaan bij toepassing van de wetgeving op de overzeese sociale zekerheid, met uitzondering van het gedeelte van de uitkering bedoeld in § 2, 4°, van dit artikel;

Maar zoals gezegd, in praktijk wordt de soep niet zo heet gegeten want zou inderdaad zinloos zijn en het basispricipe van het bestaansminimum aantasten.

Bedankt alvast voor jullie reacties.

Ondertussen heb ik zelf naar de DAVO gebeld. Ik had gevraagd wat zij voor mij konden doen en of er eventueel een afbetalingsplan kan worden afgesproken, maar zolang mijn ex-partner hen niet inschakelt, doen ze niets. Kan ik begrijpen, ik wilde mijn goede wil tonen en zelf de koe bij de horens vatten, maar dat kan dus niet.

Mijn advocaat ziet een gang naar de rechtbank niet echt zitten. Zij beweert dat ik niet zoveel kans op slagen heb omdat mijn dochter niet meer komt en mijn ex-partner dus meer kosten in natura heeft dan ik en ik eigenlijk dus nog meer moet betalen.
Eerst en vooral is het door het 'gestook' van mijn ex-partner dat ze niet meer komt en is ze ondertussen 15 jaar en dus te oud om nog gedwongen te worden om te komen (beweert mijn advocaat).
Dus word ik twee keer gestraft; ik zie mijn dochter niet meer door toedoen van mijn ex-partner en nu zou ik nog meer moeten betalen ook?

Feit blijft dat ik nog steeds zit te wachten op een ziekte-uitkering en ik nog moet afwachten of ik die wel ga krijgen. En als ik die uitkering krijg, kan daar dan beslag op gelegd worden?
Ik veronderstel dat ik ook een deurwaarder aan de deur kan krijgen om beslag op mijn goederen te leggen? DAVO beweerde dat dat al kan vanaf 1 maand achterstal.

Ik weet dus even niet wat te doen.
Wachten dat mijn ex-partner de DAVO inschakelt en dan afwachten of ze gaan invorderen (mijn ziekte-uitkering zal niet hoog zijn) of niet. Indien ja, een afbetalingsplan proberen af te spreken?
Of toch direct naar de rechtbank gaan in de hoop dat die rechter inziet dat ik echt niet kan betalen? Spijtig genoeg heb ik tot hiertoe nog niet echt positieve ervaringen in mijn echtscheidingsdossier. Veel hangt blijkbaar af hoe 'gehaaid' je advocaat is en laat ik nou net geen gehaaide advocaat hebben...

Is er een vonnis dat stelt dat je dochter niet meer moet komen? Dat bewtijfel ik.
15 jaar is nog steeds minderjarig en de dochter kan dus perfect 'gedwongen worden' om te komen. Wat je advocaat daar vertelt, daar gaan mijn haren recht van omhoog.
Je dochter zal miosschien niet willen komen, maar het is de taak van de moeder om ervoor te zorgen dat je dochter meegaat. het kind i15 en nog niet volwassen en absoluut nog niet in staat om zelf te beslissen wat het beste voor haar is.
Als je dochter plots niet meer naar school wil, moet ze dan ook niet meer gaan?

Volg het vonnis en ga je kind halen. Krijg je het niet mee, leg dan élke keer klacht neer en stap na een paar keer naar de rechtbank.
1) om vermindering alimentatie te bekomen. (En je ex moet dan niet afkomen met 'meer alimentatie, want ik zorg er alleen voor, want je zal dan bewijs hebben dat ze je kind niet meegeeft)
2) om een dwangsom te eisen voor elke keer je je kind niet meekrijgt.

Aanvullend: na enkele klachten wegens niet naleven vonnis zal uw ex het sowieso mogen gaan uitleggen op de correctionele rechtbank. En een uitleg van "mijn dochter wil zelf niet meer" zal onvoldoende zijn daar.

Indien uw inkomsten aantoonbaar en significant (we hebben het niet over 10 pct ofzo) gezakt zijn dan hebt u m.i. een gegronde reden om een herziening te vragen. Maar u hebt een vonnis nodig en moet dus naar de rechtbank, liever vroeger dan later. Ik volg de redenering van uw advocaat niet. Geen nieuw vonnis--> indien uw ex naar DAVO gaat dan starten ze gewoon de invordering op basis van het bestaande vonnis en niets van wat u vertelt of zelf aandraagt qua bewijs zal daar ook maar een cent afkrijgen, ze kunnen en mogen wettelijk niets anders doen dan zich baseren op wat er in het vonnis staat. Ze zullen mogelijks akkoord gaan met een afbetalingsplan maar uw totale schuld bij hen blijft oplopen, dit is geen structurele oplossing.