alimentatie en omgangsregeling na jarenlang geen contact

[2schatten]

Beste

wie herkent deze situatie en wat kan het allemaal worden?
Jarenlang relatie, maar nooit getrouwd. Ex-partner was eerder getrouwd geweest en heeft daar 1 kind. Wij hebben samen 2 kinderen. Hij heeft steeds gedaan waar hij zin in had, nauwelijks verantwoordelijkheid genomen voor onze kinderen, niet financieel en niet emotioneel. Hij hield vaak van meerdere vrouwen tegelijk. Als ik hem ermee confronteerde dan ontweek hij de vraag steeds. Uiteindelijk is hij in therapie gegaan, waaruit bleek dat hij niet stabiel iemand was (is) maar ook dit heeft hij niet volgehouden. Hij had ondertussen ook al een barst in mijn borstbeen geklopt, dit heb ik door het nemen van foto's in het ziekenhuis en de huisarts gelukkig destijds laten vaststellen.
Na 6,5 jaar, na veel wikken en wegen, heb ik nu eindelijk de stap naar een juriste gezet en we hebben een verzoek/vordering voor alimentatie aangevraagd. Hij is komen opdagen met nieuwe vriendin én advocaat en eisen de kinderen op. Hij kent ze niet, weet niet wat ze doen, wat ze meegemaakt hebben etc. Ik heb destijds hem steeds geïnformeerd over oudercontact op school, logopedie etc, maar hij is nog nooit op die dingen komen opdagen. De kinderen weten van anderen in de klas dat vriendjes/vriendinnetjes soms naar vader gaan, ze hebben hier duidelijk laten weten dat zij dit niet willen. Ze hebben de klap met de barst in mijn borstbeen als kleuter duidelijk meegemaakt.

Ik vermoed dat hij voor zijn ander kind nog steeds betaalt en een omgangsregeling heeft, speelt dit in zijn voordeel? Zelfs na jarenlang niet omkijken naar de kinderen?
Wat kan ik verwachten, hoe gaan rechters om met dit soort van zaken? Jarenlange stilte en wanneer ik alimentatie vraagt, vraagt hij plots de kinderen. Indien ik geen initiatief zou genomen hebben, dan was de kans nihil dat hij iets in gang zou zetten voor de kinderen, nogal hypocriete houding.

Houden rechters rekening met slagen en verwondingen?

Ik ben eens benieuwd of er gelijkaardige situaties bestaan, hoogstwaarschijnlijk wel?

[2schatten]

ter aanvulling
ex-partner had in het verleden enkel via sms laten weten dat hij niet meer zou terugkomen, dat ik ook geen moeite moest doen en dat hij dus voor een andere vrouw koos. Sindsdien niet meer gezien (en dat is zo'n 6,5 jaar geleden dus).

[Franciscus]

U dient twee procedures te volgen
één een burgerlijke inzake ouderschap co-ouderschap
twee een strafrechtelijke gezien hij blijkbaar gedurende X tijd geen alimentatie heeft betaald en of nooit naar de kinderen heeft omgekeken. Ook het Intra Familiaal Geweld zijn strafbaar
http://www.juridischforum.be/forum/view ... 89&t=46358" onclick="window.open(this.href);return false;

U zal dus en naar de familierechtbank en naar de strafrechter moeten stappen.
Strafrechtelijk is het pas wanneer er een vonnis is.
Wat u wel moet doen is vanaf nu steeds gaan aangeven bij politie dat uw ex de kinderen niet komt halen en er niet naar omziet. Dat zijn wel meldingen.

[j.demoor]

“Art.203.§ 1. De ouders dienen naar evenredigheid van hun middelen te zorgen voor de huisvesting, het levensonderhoud, de gezondheid, het toezicht, de opvoeding, de opleiding en de ontplooiing van hun kinderen. Indien de opleiding niet voltooid is, loopt de verplichting door na de meerderjarigheid van het kind. § 2. Met middelen wordt onder andere bedoeld alle beroepsinkomsten, roerende en onroerende inkomsten van de ouders, alsook alle voordelen en andere middelen die hun levensstandaard en deze van de kinderen waarborgen.”(Burgerlijk Wetboek).

‘Wij hebben samen 2 kinderen.’ . Ik ga ervan uit dat uw ex-partner die kinderen erkende,m.a.w. dat ze zijn naam dragen.

Uw ex-partner valt in dat geval onder toepassing van voornoemd art.203.

“Art.572bis.Onverminderd de bijzondere bevoegdheden die zijn toegekend aan de vrederechter en de bijzondere wetgevingen, neemt de familierechtbank kennis van ...4° vorderingen betreffende de uitoefening van het ouderlijk gezag, de verblijfsregeling of het recht op persoonlijk contact ten aanzien van minderjarige kinderen...7° vorderingen met betrekking tot onderhoudsverplichtingen...”(Gerechtelijk Wetboek).

“Art.1321.§ 1. Behoudens akkoord van de partijen over het bedrag van de onderhoudsbijdrage in het belang van het kind, vermeldt elke rechterlijke beslissing die de onderhoudsbijdrage vaststelt op grond van artikel 203, § 1, van het Burgerlijk Wetboek volgende elementen :1° de aard en het bedrag van de middelen van elk van de ouders door de familierechtbank in acht genomen op grond van artikel 203, § 2, van het Burgerlijk Wetboek; 2° de gewone kosten waaruit het budget voor het kind is samengesteld alsook de manier waarop deze begroot zijn; 3° de aard van de buitengewone kosten die in acht genomen kunnen worden, het deel van deze kosten dat elk van de ouders voor zijn rekening dient te nemen alsook de modaliteiten voor de aanwending van deze kosten; 4° de verblijfsregeling van het kind en de bijdrage in natura van elk van de ouders in het levensonderhoud van het kind tengevolge van deze verblijfsregeling; 5° het bedrag van de kinderbijslag en van de sociale en fiscale voordelen van alle aard die elk van de ouders voor het kind ontvangt; 6° de inkomsten die elk van de ouders in voorkomend geval ontvangt uit het genot van de goederen van het kind; 7° het aandeel van elk van de ouders in de tenlasteneming van de kosten voortvloeiende uit artikel 203, § 1, van het Burgerlijk Wetboek en de daarop eventueel vastgestelde onderhoudsbijdrage, evenals de modaliteiten voor de aanpassing ervan op grond van artikel 203quater van het Burgerlijk Wetboek; 8° de bijzondere omstandigheden van de zaak die in acht genomen zijn...“(Gerechtelijk Wetboek).

“Art.374...§ 2. Ingeval de ouders niet samenleven en hun geschil bij de familierechtbank aanhangig wordt gemaakt, wordt het akkoord over de huisvesting van de kinderen door de rechtbank gehomologeerd, tenzij het akkoord kennelijk strijdig is met het belang van het kind. Bij gebrek aan akkoord, in geval van gezamenlijk ouderlijk gezag, onderzoekt de rechtbank op vraag van minstens één van de ouders bij voorrang de mogelijkheid om de huisvesting van het kind op een gelijkmatige manier tussen de ouders vast te leggen. Ingeval de rechtbank echter van oordeel is dat de gelijkmatig verdeelde huisvesting, niet de meest passende oplossing is, kan zij evenwel beslissen om een ongelijk verdeeld verblijf vast te leggen. De rechtbank oordeelt in ieder geval bij een met bijzondere redenen omkleed vonnis, en rekening houdend met de concrete omstandigheden van de zaak en het belang van de kinderen en de ouders.”(Burgerlijk Wetboek).