#4 , 02 okt 2014 17:27
Ik moet voorzichtig zijn met wat ik hier schrijf want ik weet dat ook deze site al lang in de gaten wordt gehouden wordt door andere partij om het zo te zeggen... blijkbaar heeft die tevergeefs proberen in te loggen in mijn plaats (opgemerkt toen ik wilde inloggen, kreeg melding dat er al teveel pogingen waren gedaan..)
Enfin, dit even naast de kwestie. De opstart van de procedure was op zich al niet nodig, ik ben altijd voorstander geweest om de zaken als volwassen mensen onderling te regelen. Heb al rechtszaak meegemaakt en stond echt niet te springen om opnieuw in die mallemolen mee te draaien.
Heel kort het hoe en waarom: relatie kapot gegaan door zaken die voor mij niet door de beugel konden, laat ik het zo formuleren... 1 jaar samen, net kindje ter wereld, en de boel kwam uit. Na maanden discussie kwam ons zoontje ineens niet meer terug van een paar dagen verblijf bij de grootouders (van de papa), dit was in juni.
Mijn zoon hebben ze zo'n drie maanden weggehouden van me, de vader en de grootouders speelden echt een smerig spel en vertrokken met ons kindje naar overal en ik wist niet meer waar hij was. Papa beweerde bij hem, maar, ik mocht er niet om komen (papa nogal explosief, dus melding maken bij politie was het enige wat ik kon doen).
Papa en grootouders hadden dit zo beslist, en dit letterlijk "tot nader order"...
Ondertussen werd ik meer en meer beschuldigd van het achterlaten van mijn kind, en papa had een echte lastercampagne op poten gezet... overal werd ik afgeschilderd als mentaal ziek, enfin, noem maar op, hij ging extreem ver. En aangezien er niets op papier stond (papa had dit steeds hardnekkig geweigerd, opeens was duidelijk waarom) kon ik mijn kind niet terug krijgen.
Goed, begin september familierechtbank, papa had reeds begin juli een advocaat onder de arm genomen, maar bleef echter tot ik het verzoekschrift in de bus kreeg, het spelletje verder spelen, bleef zogezegd open staan voor een overeenkomst, maar dit telkens onder veel voorwaarden, waar ik niet wilde aan meedoen.
Op de zitting begin september is het allemaal heel snel gegaan. Papa eiste alles op, ik één weekend om de twee weken, alimentatie betalen, etc... de dag zelf heeft de rechter bijna direct een voorlopige week week regeling opgelegd tot de volgende zitting. Zonder zelfs het dossier in te kijken werd dit direct zo beslist toen ze hoorde dat men mijn kind al drie maanden van me had ontnomen..
papa bleek ineens heel toegeeflijk en was direct akkoord met die regeling, tot mijn grote verbazing want hij had me gezworen dat hij het een hel ging maken voor me.
Het was idd de bedoeling om tegen de volgende zitting een onderling akkoord te hebben, een week week regeling was goed voor mij, papa wilde ons kindje persé ten laste dit voor fiscaal voordeel te genieten, enfin, eigenlijk had dit akkoord moeten lukken, had het niet geweest dat ook nu weer die onderlinge regeling constant met bepaalde voorwaarden kwam wat ik totaal niet kunnen vond.(wil niet in detail gaan)
Dus het gehakketak gaat 'm eigenlijk niet zozeer over enkele kleine discussiepuntjes die met wat goeie wil snel kunnen opgelost worden, maar eerder één partij die een zaak opgestart heeft om via deze weg nog eens de laatste druppel te proberen uit alles te zuigen...
En de druk wordt steeds hoger en hoger gedreven.. intimidatie, dreigementen, vandalisme, etc, en een ex schoonfamilie die meedoet in dit vreselijke gedoe.
Verzoekschrift/direct werden akkoordconclusies opgemaakt door tegenpartij, enkel op basis van een paar zaken waar we in overeenkwamen../daarop werden onze opmerkingen gemaakt en das het laatste wat ik weet.
Wel moeten er nog eens besluiten van ons gemaakt worden, en eigenlijk weet ik niks meer van tegenpartij, behalve dat "er geen akkoord" is. Maar een tegenvoorstel of zo, dat is er niet gekomen en onze besluiten moeten nu neergelegd worden dus ik snap dat laatste niet meer.
Het is toch de bedoeling dat, als men niet akkoord gaat met bepaalde zaken, men dit toch laat weten? Maar niks, enkel een soort van hangende dreiging dat ze met een bom gaan afkomen en besluiten opmaken louter om ons te bekogelen met alle mogelijke verwijten en beschuldigingen (voor zover dit nog mogelijk is natuurlijk)
Dus als ik het goed begrijp kan dit zo nog een heel eind blijven heen en weer vliegen vooraleer er mss ooit iets overeengekomen wordt?? Er moet toch ergens een manier zijn om dit belachelijke gedoe te voorkomen? Het gaat hier tenslotte in de eerste plaats nog altijd over een baby van nog geen jaar, die zowel papa als mama nodig heeft, een goeie regeling en zo weinig mogelijk miserie...
Dus eventueel vragen naar de kamer van bemiddeling. Wat als tegenpartij niet wil/kan bemiddelen en het been stijf houdt?