Wij hebben een voorlopig vonnis waarbij de vader 100 ? alimentatie moet betalen aan de moeder (kind is 1.5 jaar). Het kind zal 45% van de tijd bij de vader zijn. Moeder ontvangt kindergeld en fiscaal voordeel.
Wat is er inbegrepen in de alimentatie?
Moet de vader nog zelf kleding kopen of moet de moeder dit meegeven?
- Winston
- Juridisch actief: Ja
- Regio: België
Benieuwd naar jouw juridische opties? Winston begeleidt jou aan de geschikte oplossing.
Klik hier om jouw situatie te beschrijven en we nemen binnen de 24 uur met jou contact op voor persoonlijke begeleiding
-
roderidder
- Berichten: 2946
- Contacteer: Website
ooit geweten dat een vader van zijn neus maakte dat (kind was ongeveer 4 jaar oud) dat hij maar kleren meekreeg voor 5 dagen terwijl een week 7 dagen telde. Ik viel bijna van de stoel toen ik hoorde hoe die rechter tekeer ging om de moeder naar haar vijs te geven dat ze voor 7 dagen kleding moet meegeven in plaats van 5. Dit had ik van die rechter helemaal niet verwacht en heb daar enige tijd moeten over nadenken. In tegenstelling tot bijna al de andere bouwd deze rechter wel degelijk een poging in om partijen te verzoenen ter zitting en is daar overigens vrij sterk in. Meermaals heb ik vast gesteld dat na haar klasieke vraag die daar op volgt. Gaat U akkoord mevr., of moet ik daarover beslissen?
Het gebeurd ook als (vb. de moeder akkoord gaat), deze rechter zich dan wend naar de vader (de moeder heeft ook kritiek) en tracht de vader dan op te lijnen aan de wensen en verzuchtingen van de andere ouder.
Zelfs een rechter alles tot het kleinste detail in zijn vonnis schrijft (zeker dan) is er nog voldoende ruimte om ruzie te maken.
RR
Het gebeurd ook als (vb. de moeder akkoord gaat), deze rechter zich dan wend naar de vader (de moeder heeft ook kritiek) en tracht de vader dan op te lijnen aan de wensen en verzuchtingen van de andere ouder.
Zelfs een rechter alles tot het kleinste detail in zijn vonnis schrijft (zeker dan) is er nog voldoende ruimte om ruzie te maken.
RR
?Art.203.? 1. De ouders dienen naar EVENREDIGHEID van hun middelen te zorgen voor de huisvesting, het levensonderhoud, het toezicht, de opvoeding en de opleiding van hun kinderen...?(B.W.=Burgerlijk Wetboek).
Het enkele betalen van 100 ? alimentatie aan de moeder ontheft u niet van die verplichting te zorgen voor het levensonderhoud van uw kind,dat ook de kleding omvat.
Ga volledigheidshalve naar (geconsolideerde wetgeving) onder Belgisch Staatsblad in http://just.fgov.be .Klik in de balk achter ?Juridische aard? op het omgekeerd driehoekje uiterst rechts en zoek daar de nodige WetBOEKEN.
Het enkele betalen van 100 ? alimentatie aan de moeder ontheft u niet van die verplichting te zorgen voor het levensonderhoud van uw kind,dat ook de kleding omvat.
Ga volledigheidshalve naar (geconsolideerde wetgeving) onder Belgisch Staatsblad in http://just.fgov.be .Klik in de balk achter ?Juridische aard? op het omgekeerd driehoekje uiterst rechts en zoek daar de nodige WetBOEKEN.
Ik dacht dat in die 100 Eur ook kledij zat. En dat enkel uitzonderlijke kosten (vb voor school of dokter) extra opeisbaar waren.
Als moeder zou ik kleren meegeven, maar als ze niet terugkomen zou ik hier wel mee ophouden.
Als vader zou ik zelf ook extra kleding voorzien.
Ik heb wel al eens meegemaakt dat de moeder er op stond dat de kleren door de vader gekocht voor het weekend moesten worden meegegeven. Nadat de vader dit enkele malen had gedaan en zag dat deze niet meer terugkwamen is hij hiermee gestopt.
Er zijn zelfs ouders die hun ex verbieden om extra kleren te kopen.
'K wil maar zeggen, doe allemaal wat water in de wijn en 't leven is veel simpeler. (wat natuurlijk niet wil zeggen dat je je moet laten uitbuiten h?
Als moeder zou ik kleren meegeven, maar als ze niet terugkomen zou ik hier wel mee ophouden.
Als vader zou ik zelf ook extra kleding voorzien.
Ik heb wel al eens meegemaakt dat de moeder er op stond dat de kleren door de vader gekocht voor het weekend moesten worden meegegeven. Nadat de vader dit enkele malen had gedaan en zag dat deze niet meer terugkwamen is hij hiermee gestopt.
Er zijn zelfs ouders die hun ex verbieden om extra kleren te kopen.
'K wil maar zeggen, doe allemaal wat water in de wijn en 't leven is veel simpeler. (wat natuurlijk niet wil zeggen dat je je moet laten uitbuiten h?
-
Jorre
En daar vergeten ze het kind zelf. Wat heeft dat kind daar nu aan?
De kleren zijn van en voor het kind en niet van en voor de ouders.
Het maakt niet uit wie ze koopt als het kind maar deftig gekleed is, alimentatie of niet. Gewoon verantwoordelijkheid opnemen voor je kind.
OK, als je kind slechts twee dagen op veertien bij je is, heeft het weinig zin om kleren te kopen, tenzij om het als een cadeau te geven aan het kind. Tenslotte is het de grootste tijd bij de ene ouder, en ook groeit het kind te snel uit de kleren (en schoenen).
Als je kind quasi de helft van de tijd bij de ene en dan weer bij de andere doorbrengt, dan zorgen beide ouders elk toch voor de kleding, en houdt dit thuis; dat is mijn mening, maar dan zou ik ook geen reservekledij meegeven.
Mijn kind vertrekt naar haar moeder met kleding en schoenen die ik heb gekocht; moeder kleedt haar kind om en legt de kleding van bij mij opzij tot mijn kind de volgende week terug bij mij komt, en ook zo omgekeerd. Zo blijft de kledij proper, en elk doet zijn eigen ding; geen geruzie, geen gezever.
De kleren zijn van en voor het kind en niet van en voor de ouders.
Het maakt niet uit wie ze koopt als het kind maar deftig gekleed is, alimentatie of niet. Gewoon verantwoordelijkheid opnemen voor je kind.
OK, als je kind slechts twee dagen op veertien bij je is, heeft het weinig zin om kleren te kopen, tenzij om het als een cadeau te geven aan het kind. Tenslotte is het de grootste tijd bij de ene ouder, en ook groeit het kind te snel uit de kleren (en schoenen).
Als je kind quasi de helft van de tijd bij de ene en dan weer bij de andere doorbrengt, dan zorgen beide ouders elk toch voor de kleding, en houdt dit thuis; dat is mijn mening, maar dan zou ik ook geen reservekledij meegeven.
Mijn kind vertrekt naar haar moeder met kleding en schoenen die ik heb gekocht; moeder kleedt haar kind om en legt de kleding van bij mij opzij tot mijn kind de volgende week terug bij mij komt, en ook zo omgekeerd. Zo blijft de kledij proper, en elk doet zijn eigen ding; geen geruzie, geen gezever.
-
roderidder
- Berichten: 2946
- Contacteer: Website
Vraag blijft een beetje open waarom je 100 euro gevraagd hebt (en gekregen) aan de rechter. Hoe heeft de rechter dit in zijn vonnis gemotiveerd waarom de vader veroordeeld wordt tot het betalen van onderhoudsgeld aan U.
Als je het niet vraagt zal je het ook niet krijgen zou ik denken
Elk dient in te staan voor de opvoeding naar evenredigheid van middelen
Maar wat zijn "middelen"? Dit vind ik zo ruim interpreteerbaar. Is dit geld, is dit beschkbare tijd voor het kind, is dit al dan niet een wasmaschien hebben?
RR
Als je het niet vraagt zal je het ook niet krijgen zou ik denken
Elk dient in te staan voor de opvoeding naar evenredigheid van middelen
Maar wat zijn "middelen"? Dit vind ik zo ruim interpreteerbaar. Is dit geld, is dit beschkbare tijd voor het kind, is dit al dan niet een wasmaschien hebben?
RR
-
Jorre
De alimentatieberekening van Renard en andere modellen houden rekening met de kost van een kind binnen het gezin.
Als modaal gezin sta je er meestal niet bij stil: je gaat naar de winkel en koopt kleren en schoenen, speelgoed, enz... voor je kind. Je betaalt alsgezin de rekeningen van school, dokter, kinderopvang, verjaardagsfeestje, enz...
Bij de scheiding moeten nog steeds diezelfd kosten betaald worden, maar dan komt de vraag wie van de ouders voor welke kost instaat.
De alimentatiebedragen die hieruit voortvloeien hebbn enkel betrekking op een normale situatie van levensonderhoud, m.a.w. extra kosten zijn daar niet inbegrepen. Bij onderhandelingen voor een EOT of andere scheidingsvormen kan men daar best rekening mee houden. Ook mag men niet vergeten dat naarmate de kinderen ouder worden men telkens voor nieuwe kosten zal staan. het lijkt mij dus aangewezen om alimentatie herzienbaar te maken op de zogenaamde scharnierleeftijden.
Het is en blijft echter belangrijk om goede afspraken te maken op lange termijn en niet op korte alleen. Want eens er een vonnis is (en zeker bij een EOT) kan je er donder op zeggen dat er later problemen rijzen omdat men een en ander niet heeft voorzien.
Afspraken op financieel vlak: :
- alimentatie: index en scharnierleeftijdaanpassing, kindergeld,...
- wie beheert de kinderspaarrekening (als er een is)
- kosten op school: welke voor ouder alleen, en welke gedeeld?
- kosten ziekenhuis, terugbetaling mutualiteiten, kosten protheses, ...
- hospitalisatieverzekering
Andere afspraken:
- kledij bij de wissel (wie, wat, wanneer)
- eten voor of na de wissel
- wie gaat naar de dokter voor routine-onderzoek: tandarts, oogarts, oorarts, ...
- wie houdt alle offici?le documenten voor het kind bij?
Je ziet, er is meer dan alimentatie alleen, maar men houdt er wel rekening mee als het erop aan komt.
Als modaal gezin sta je er meestal niet bij stil: je gaat naar de winkel en koopt kleren en schoenen, speelgoed, enz... voor je kind. Je betaalt alsgezin de rekeningen van school, dokter, kinderopvang, verjaardagsfeestje, enz...
Bij de scheiding moeten nog steeds diezelfd kosten betaald worden, maar dan komt de vraag wie van de ouders voor welke kost instaat.
Als de evenredigheid er niet is in relatie tot tijd, dan wordt dit gecompenseerd in de berekening van de alimentatie (als men de modellen toepast). Als de financi?le middelen er niet zijn in relatie tot de tijd dat het kind verblijf heeft, ook dan dient dit te worden gecompenseerd in die modellen.“Art.203.? 1. De ouders dienen naar EVENREDIGHEID van hun middelen te zorgen voor de huisvesting, het levensonderhoud, het toezicht, de opvoeding en de opleiding van hun kinderen...”(B.W.=Burgerlijk Wetboek).
De alimentatiebedragen die hieruit voortvloeien hebbn enkel betrekking op een normale situatie van levensonderhoud, m.a.w. extra kosten zijn daar niet inbegrepen. Bij onderhandelingen voor een EOT of andere scheidingsvormen kan men daar best rekening mee houden. Ook mag men niet vergeten dat naarmate de kinderen ouder worden men telkens voor nieuwe kosten zal staan. het lijkt mij dus aangewezen om alimentatie herzienbaar te maken op de zogenaamde scharnierleeftijden.
Het is en blijft echter belangrijk om goede afspraken te maken op lange termijn en niet op korte alleen. Want eens er een vonnis is (en zeker bij een EOT) kan je er donder op zeggen dat er later problemen rijzen omdat men een en ander niet heeft voorzien.
Afspraken op financieel vlak: :
- alimentatie: index en scharnierleeftijdaanpassing, kindergeld,...
- wie beheert de kinderspaarrekening (als er een is)
- kosten op school: welke voor ouder alleen, en welke gedeeld?
- kosten ziekenhuis, terugbetaling mutualiteiten, kosten protheses, ...
- hospitalisatieverzekering
Andere afspraken:
- kledij bij de wissel (wie, wat, wanneer)
- eten voor of na de wissel
- wie gaat naar de dokter voor routine-onderzoek: tandarts, oogarts, oorarts, ...
- wie houdt alle offici?le documenten voor het kind bij?
Je ziet, er is meer dan alimentatie alleen, maar men houdt er wel rekening mee als het erop aan komt.
ik zal misschien wat meer toelichting geven bij mijn vraag:
ik ben niet de moeder maar de vriendin van de vader.
We zitten momenteel in een voorlopige regeling. Er wordt pas een definitief vonnis opgesteld nadat er een poging tot bemiddeling is geweest.
Tot nu toe hebben wij (vader dus) steeds voorzien in eigen kleding. Maar vorige week begon de moeder daarover te zeveren: de ene broek was te lang, de andere broek was te kort en het t-shirtje dat wij gekocht hadden was volgens haar verkeerd aangedaan (knopjes moeten volgens haar vanachter ipv van voren) ,...
Ze zal altijd wel iets vinden om op te reclameren. En nu net om zo'n gezever te vermijden, stelde ik me de vraag "moeten wij dit wel doen?"
Er zal dus niks anders op zitten dan de kleine direct bij aankomst bij ons om te kleden. Al vind ik dat zielig.
ik ben niet de moeder maar de vriendin van de vader.
We zitten momenteel in een voorlopige regeling. Er wordt pas een definitief vonnis opgesteld nadat er een poging tot bemiddeling is geweest.
Tot nu toe hebben wij (vader dus) steeds voorzien in eigen kleding. Maar vorige week begon de moeder daarover te zeveren: de ene broek was te lang, de andere broek was te kort en het t-shirtje dat wij gekocht hadden was volgens haar verkeerd aangedaan (knopjes moeten volgens haar vanachter ipv van voren) ,...
Ze zal altijd wel iets vinden om op te reclameren. En nu net om zo'n gezever te vermijden, stelde ik me de vraag "moeten wij dit wel doen?"
Er zal dus niks anders op zitten dan de kleine direct bij aankomst bij ons om te kleden. Al vind ik dat zielig.
-
roderidder
- Berichten: 2946
- Contacteer: Website
Persoonlijk denk ik dat dit het minste problemen geeft.
Zodra het kind bij U aankomt start het ritueel van omkleden en de kleren van mama netjes opvouwen
Voor het vertrek het omgekeerde. Afhangkelijk van de leeftijd van het kind zal niemand die daar echt moeilijk zal over doen
Ieder zijn eigen kleerkast en zorgen dat je niets vergeet als de kleine terug naar de mama gaat.
In die redenering dient er m.i. ook een evenwichtige financiele regeling te zijn. Als de ene ouder fors moet bijpassen, kan je als andere ouder toch eisen aan de rechter om daar een billijke uitleg aan te geven. Als de ene maar 1/2 time werkt en de andere fulltime kan je aan de rechter vragen of hij/zij geen prikkel kan geven om ook daar evenwicht in te brengen.
Als een ouder gehonoreerd wordt omdat hij/zij niet zijn economische waarde benut, en de andere dat volledig moet compenseren lijkt me dit een mogelijke oorzaak tot onvrede, met alle gevolgen vandien. Maar dit is iets wat men juist zelf moet trachten op te lossen.
RR
Zodra het kind bij U aankomt start het ritueel van omkleden en de kleren van mama netjes opvouwen
Voor het vertrek het omgekeerde. Afhangkelijk van de leeftijd van het kind zal niemand die daar echt moeilijk zal over doen
Ieder zijn eigen kleerkast en zorgen dat je niets vergeet als de kleine terug naar de mama gaat.
In die redenering dient er m.i. ook een evenwichtige financiele regeling te zijn. Als de ene ouder fors moet bijpassen, kan je als andere ouder toch eisen aan de rechter om daar een billijke uitleg aan te geven. Als de ene maar 1/2 time werkt en de andere fulltime kan je aan de rechter vragen of hij/zij geen prikkel kan geven om ook daar evenwicht in te brengen.
Als een ouder gehonoreerd wordt omdat hij/zij niet zijn economische waarde benut, en de andere dat volledig moet compenseren lijkt me dit een mogelijke oorzaak tot onvrede, met alle gevolgen vandien. Maar dit is iets wat men juist zelf moet trachten op te lossen.
RR