JuridischForum.be

Hallo
Ik ben van mijn (ex) man officieel gescheiden sinds september 2012. Wij zijn volop bezig met de vereffening - verdeling. We waren gehuwd onder het 'gemeenschappelijk' stelsel. Er was geen huwelijkscontract.
Mijn man heeft een lening aan zijn broer gedaan (ik heb bewijs via rekeningafschrift waarop duidelijk vermeld staat: lening aan...). Mijn advocaat heeft dit bij de vereffening- verdeling laten optekenen. Wij hebben de eed gezworen en mijn (ex)man heeft gezegd dat hij geen lening heeft uitgeschreven, hij loog zonder blikken of blozen. Het bewijs van die lening had ik op het moment van de eed nog niet in mijn bezit, maar het is er wel.
Mijn (ex)man was natuurlijk behoorlijk kwaad dat ik dit mee heb laten opnemen. Afgelopen week heb ik het dossier (tegenargumenten) van mijn (ex)man ontvangen en hij claimt nu... euro aan het gemeenschappelijk bezit toe. Zijn advocaat heeft gewoon al de cashafhalingen die van de spaarrekening gehaald zijn aan mij toegeschreven, dus dat ik dit geld heb afgehaald. Zelfs in 2011 zou ik geld van die rekening afgehaald hebben terwijl al sinds december 2010 feitelijk gescheiden zijn en ik op 30 km van onze vroeger woonplaats woon. Ik kan zelfs bewijzen dat op de dagen dat ik zogezegd cash geld heb afgehaald gewoonweg op mijn werk was en dat ik geen volmacht meer had op die rekening sinds augustus 2010!!! Maar, ik zou er nog wel geld afgehaald hebben. Begrijpe wie begrijpe kan. Ik heb van die rekening ook nooit een bankkaart gehad. Ik heb NOOIT cash geld van die rekening afgehaald.
In juni 2009 is er ... euro afgehaald door mijn (ex)man om een auto op zijn naam te kopen, het bewijs heb ik hier ook van. Aankoop auto + bewijs van inschrijving op zijn naam. Het geld wordt door mijn (ex)man aan mij teruggevorderd aan de gemeenschap....!!!
Mijn vragen:
1. Kan mijn (ex)man zomaar beweren dat alle cashgelden die van de spaarrekening zijn gehaald door mij zijn afgehaald? Is het aan mij om mijn onschuld te bewijzen of aan hem om zijn beweringen te staven dat ik dat geld heb afgehaald? Dit kan hij natuurlijk nooit want ik heb geen geldafhalingen gedaan.
2. Zijn alle rekeningen niet automatisch bezit van ons beiden?
3. Er is door geen van ons beiden ooit geld van schenkingen of erving op de rekeningen gestort.
4. Volgens mij is er dus geen 'eigen' geld.
5. Zijn advocaat beweert dat het geld op de spaarrekening 'eigen' geld is maar dit kan toch helemaal niet? Op de spaarrekening werd gewoon maandelijks een bedrag gestort dat afkomstig was van een deel van het loon van mijn (ex)man. Niet van mijn loon, mijn loon werd gebruikt om rekeningen en het huishouden te betalen.
Ik wil dit al op voorhand uitzoeken vooraleer ik met mijn advocaat de bespreking houdt over de inhoud van de vereffening - verdeling omdat ik wil weten wat ik allemaal moet aandragen als bewijs.
Nogmaals mijn (ex)man is gefrustreerd omdat ik die lening aan zijn broer kenbaar heb gemaakt. De tegenpartij doet heel moeilijk omdat mijn (ex)man mij wil uitkopen en hij de financiële middelen niet heeft. Hij bied 80 000 euro onder de 'gedwongen' verkoop! 150 000 euro onder de 'vrijwillige' verkoop. Zelfs de notaris vond dit een lachwekkend voorstel.
Alvast bedankt voor uw eventuele antwoorden;

Hier van het zelfde laken een broek.

Uiteindelijk reeds twee maal voor de rechtbank dienen te verschijnen.
De eerste maal: vonnist de rechtbank alvast dat de helft van de eisen van tegenpartij worden verworpen.
De tweede maal: vonnist het Hof van Beroep dat de eerst verworpen helft, toch aan tegenpartij toekomt, doch de andere helft niet.

Beide vonnissen houden geen nergens rekening met de bewezen strafbare feiten die er werden gepleegd, en
tegenpartij was er telkens als de kippen bij om: de vonnissen te laten betekenen, zich daarmede akkoord te verklaren met de tegenstrijdige oordelen.
(dit gaat over valsheid in geschiften tot het verlating van het gezin)

Dit doet me besluiten, dat de respectievelijke rechtbanken hierin over onvoldoende deskundigheid beschikken, en
vonnissen vellen die het voor één partij mogelijk maken, om de rechtszekerheid van de andere uit te putten.
Wanneer de rechtbank de nood van bijkomende debatten vonnist, dit echter laat onderuit halen door betekenis, dan
is dit een teken aan de wand dat hier juridische spelletjes worden gespeeld waaraan zij deelneemt.
Normaal zouden dergelijke zaken moeten geoordeeld worden als misbruik van procedures!

Ik vrees dat u in één zelfde straatje zal belanden.
Misschien dat een agressievere aanpak, met strafklachten, dit kan voorkomen...?