JuridischForum.be

Deze week kreeg ik van de ex een overzich van rekeningen gepresenteerd die ik zou moeten betalen. Het gaat hem over kosten voor de kiné, kosten voor de aankoop van een bril, kosten voor dactylo. Als ik het goed heb, dan moet er bij co-ouderschap (week-week) alle rekeningen elk de helft worden betaald. Maar voor al de kosten moet er toch een gezamenlijke beslissing zijn? Is hier een wettekst van? Ik heb in niets van dit alles mee mogen beslissen en werd steeds te laat ingelicht. Dit gebeurde via mail en / of mondeling. Dit laatste valt evenwel niet te bewijzen. Even een overzichtje:

Kiné: mondeling op de hoogte via het kind zelf, nadien bevestigd door de ex. Toestemming heb ik niet gegeven maar natuurlijk ga ik wel akkoord omdat het een noodzakelijk iets is. Jammer genoeg komt ze nu met alle kosten in één keer... Mag ik dit afbetalen in twee of drie maanden? Ik kreeg van haar bewijs van betaling van sessie 2. Ik kreeg geen bewijsje van de mutualiteiten en niks over de eerste sessie tenzij haar eigen opgemaakt (ex) briefje. Ik ben nogal wantrouwig tov haar omwille van het bedrog en de vele leugens waardoor scheiding werd voltrokken, dit ter info. Ik vraag daarom steeds voldoende bewijs zodat ik weet waarvoor ik betaal.

Aankoop bril: ik werd niet op de hoogte gebracht van de problemen. Niet door de school, het CLB of door de ex. Wel werd me mondeling gezegd dat ze een bril ging gaan kopen. Ik heb daar niets over gezegd maar heb toen hier info gevraagd in een topic. De week nadien bleek de bril al gekocht en betaald en heb ik dus weer geen medebeslissing moeten / mogen doen. Ook hier is het een noodzakelijk iets dus ben ik wel degelijk bereid te betalen. Doch ga ik haar duidelijk uitleggen dat de volgende bril in gemeenschappelijk overleg moet gebeuren... Ik kreeg van haar hiervan een uittreksel van de mutualiteiten, dus dit is prima in orde.

Dactylo: ik werd via mail op de hoogte gebracht dat de zoon dactylo ging volgen. Ook nu weer kon ik niet ja of neen zeggen want de beslissing (inschrijving) gebeurde op 03/07. Dit weet ik omwille van een kopie van de inschrijving via ex geleverd, waar ook het bedrag op staat. Ik werd op de hoogte gesteld begin oktober. Dus in principe moet ik hier niets van betalen, toch? Het is ook geen noodzakelijk iets...


Alvast dank voor de hulp.

Het zijn inderdaad de officiële facturen die moeten voorgelegd worden.
Kosten zijn datgene dat overblijft nadat de tussenkomsten van bv mutualiteit en of verzekering ervan afgetrokken is.
Dactylo is niet (levens)noodzakelijk .... maar eigen ervaring toen ik in middelbare zat werd in onze onderwijsinstelling geen dactylo gegeven. Reden van directie "daar hebt u personeel voor"
Gezien nu iedereen op PC en andere tuigen typt vindt ik het niet meer dan normaal dat men 10-vingerig kan typen. Ook voor 'directiefuncties'

Bril: (Kostprijs normaal model - terugbetaling mutualiteit)/2
Kine: (Officiële facturen - terugbetaling mutualiteit)/2
Dactylo: Geen levensnoodzakelijke of medische reden. Geen terugbetaling, aangezien niet gemeenschappelijk beslist.

Indien geen officieel factuur, niet door u terug te betalen.

Reken alles uit, schrijf uw ex aan met uw berekening. Zeg dat u dit zal terugbetalen in x schijven van x (x op datum x, x op datum x) en dat u vanaf nu enkel kosten zal terugbetalen voor zaken waarover op voorhand overleg is gepleegd en dat u haar dus aanraad om dat vanaf nu dan ook te doen. Op die manier kan u ook rekening houden met de kosten die er aan zullen komen. Overleg is niet meer en niet minder dan de absolute basis van co-ouderschap.



(co- ouderschap = samen beslissingen nemen over belangrijke dingen ivm het kind: school, hobby, godsdienst, medische dingen, ...
bi-locatie = week/week)

Dag konijntje32,

ik hereken me heel goed in uw betoog. Enkele jaren geleden zat ik ook met deze bedenkingen (ik dacht toen ook nog dat een akte EOT een duidelijk "contract" was). Vele jaren en rechtzaken later heb ik helaas moeten vaststellen dat een akte EOT eigenlijk niet meer is dan een vod! Alhoewel de akte zogezegd rechtsgeldig is, wordt er bij discussies (rechtzaken) over het welles/nietes betalen van bepaalde kosten totaal niet meer gekeken of de akte in al zijn modaliteiten werd nageleefd. Mijn persoonlijke ervaring is dat sommige rechters, ondanks de akte, meer kijken of het bedrag dat dient betaald te worden "redelijk" is. Wat betreft het "gemeenschappelijk overleg" waar het vaak in die aktes over gaat, moet ik u teleurstellen: overleg heeft niets te maken met akkoord. (zijn niet mijn woorden, wel die van een rechtvaardige rechter). Jij hoeft dus niet akkoord te gaan met bepaalde kosten alvorens de ex ze kan maken; je dient evenwel de helft te betalen (indien het bedrag "redelijk" is). Over alles overleg plegen is trouwens ook niet mogelijk... (andermaal niet mijn woorden).

Ik schrijf dit maar om duidelijk te maken dat men zich niet tezeer mag vastpinnen op een akte Eot. Hoe vreemd het ook mag zijn: ze wordt "ad random" geïnterpreteerd.
Gewoon betalen is het goedkoopst...rechtzaken kosten massaal méér geld,

succes

hendrik, je slotzin/raad werkt ook in de andere richting.
als je assertief bent en niet zomaar vage en "ongemelde" kosten terugbetaalt, zal de ander ouder ook niet zomaar een dure rechtszaak starten als zij/ij weet dat het niet helemaal hard te maken is.
Want op de lange duur wordt het wél een dure zaak als je zomaar alle facturen betaalt: de andere ouder leert hiermee met alles zomaar weg te geraken.
soms moeten mensen een beetje opgevoed worden in goed co-ouderschap...

enne: wat je aanhaalt over de rechters en de redelijkheid van een bedrag: daar gaat het nu precies over in "overleg":
niet de discussie of je de kostprijs van een sportcursus moet meebetalen. Maar wel discussie of je niet een andere (gelijkaardige) sportclub mag voorstellen die veel goedkopere lessen aanbiedt. En als je het er niet over eens geraakt: betaal de helft van wat de goedkopere sportclub kost
dus bij dactylolessen:
stel aan de mama voor dat de zoon binnen jouw verblijfstijd PC-lessen zal krijgen, dus dat ze haar bijscholing binnen haar verblijfstijd mag regelen zoals ze wil.

@ eylis

ooit had een poster (u wel bekend) het hier op het forum over "echtscheidingspuberen"... ik vond dat toen (en nog steeds) een machtig werkwoord. Dat gepuber werkt immers ook in de andere richting: moet je gaan discussiëren over een montuurke dat u 20 eur meerkost of een sportcursus die 50 eur duurder is dan die ene sportclub waarin het iets goedkoper kan? Zo blijf je bezig.

Bij discussies is voor de betalende partij het glas altijd half vol, voor de andere partij half leeg...

Wat mijn "niet assertieve" houding mij heeft opgebracht is : innerlijke rust, een pak geld en bovenal een betere verstandhouding die uiteindelijk mijn kinderen ten goede komt!

H.

uiteraard hendrik, het gaat niet over een montuurke van 20 of 50 euro; maar als een ouder systematisch nà de gemaakte kosten met héél dure facturen komt voor een brilmontuur en dan mag je gerust laten weten dat het voor jouw portemonnee niet evident is een Calvin Groot te kopen voor een ravottende robbedoes.
Sommige ouders (met een bescheiden budget) worden vaak gepluimd door de andere koopgrage ouders, die de bijzondere kostendeling ineens zien als een handige vorm van sponsoring.

Ik begrijp jullie uitleg volkomen. Maar 'overleg plegen' lijkt mij meer dan de teksten (en ik quote haar) "De zoon is ingeschreven voor de cursus dactylo. Hierbij de inschrijving met het bedrag..." Vandaag kreeg ik dan weer: "De dochter zal zwemles volgen." Dit is toch geen overleg meer? Ze schrijft zelfs letterlijk neer in de mail dat ze "geen zin heeft om mijn toestemming te vragen"... Dit is toch zwart op wit weigeren om overleg te plegen? Ik ben heus niet van plan om telkens te weigeren zodat ze zelf voor de kosten moet opdraaien. Als het in het belang van het kind is, dan kunnen we dat even bespreken. Maar praten zit er niet echt in. Er is steeds jaloersheid, aggressieve verwoording, aanvallend woordgebruik, bedreigingen... Ik wik en weeg steeds mijn woorden om het zo correct doch neutraal mogelijk uit te leggen of dingen te bevragen inzake de kinderen...

Ik heb vandaag het bedrag voor bril en kiné overgeschreven. Dat zijn inderdaad geen superbedragen he. Ik wil alleen overleg over de kids. De dactylo daarentegen gaat alweer over zo'n 80 euro die ik moet ophoesten... Voor haar keuze ! Vergeet niet dat zij ook volledig het kindergeld krijgt en dat er in de akte neergeschreven is dat zij daarvoor in ruil instaat voor de kledij van de kinderen. Dit laatste werd steeds met de voeten getreden. Ik heb meerdere malen in mail om kledij gevraagd: gewone zaken zoals onderbroeken en t-shirts, basic dus. Wat ik van haar kreeg, kan ik op 2 handen tellen en krijgen is een groot woord. Vaak wisselde ik dan maar een kledingstuk dat wat ouder was in bij de wissel. Met alle commentaar van dien natuurlijk. Maar volgens de notaris kan ik haar niks maken inzake kledij omdat je dat niet kan bewijzen. Dus steekt ze lekker de centen op zak en kan ze mij als sponsor aanzien voor dingen die zij wil. En mijn budget is verre van groot...

Ook nu dus: zwemles... Niet zo van "wat dacht je ervan om..." Neen, meteen "Ze zal zwemles volgen"... Tja...

Verder ontving ik nu ook nog eens de dreigementen dat ze naar haar advocaat zal stappen en mij later wel de rekening zal presenteren. Als ik volg in wat jullie mij aanraden, kan ze mij weinig maken. Enkel Hendrik raadt me aan braaf te betalen...

Tenslotte probeert ze het ook nog eens psychologisch aan te pakken want "de kinderen gaan later wel inzien wie met hen begaan is". Wel dat hoop ik dan echt want zowel de logo als de kiné werden door mij opgemerkt en op school aangekaart... Daarna ging de moeder tot actie over nadat de school haar inlichtte... Tja... Ik probeer niet aan dat puberale deel te nemen want de kids gaan inderdaad heel goed weten aan wie ze wat hadden. Iets wat voor mij totaal niet belangrijk is want ik speel hen niet tegen de moeder uit en ik vergelijk ook niet. Hier is hier, daar is daar...

De wet stelt dat beide (co-)ouders naar evenredigheid van inkomen bijdragen in het levensonderhoud van de kinderen.
Deze toestand wordt in het leven geroepen op het moment van het (al dan niet terechte) vonnis.

Enerzijds zal het dus in het belang zijn van de kinderen dat deze evenredigheid op een correcte manier wordt vastgesteld.
Anderzijds wordt bij onmin de rechtbank aangeroepen om hierin te oordelen.
Mijn inziens, is het aldus aan de rechtbank om te oordelen of:
- deze evenredigheid nog steeds dezelfde is.
- anderzijds of de kwaliteit van het levensonderhoud nog steeds hetzelfde is

Dit laatste is zeer moeilijk te bepalen door een rechter, of werd deze kwaliteit ooit omschreven?
Ik zou denken in een EOT wel, mits beide co-ouders vertrokken van éénzelfde kwaliteit voor het kind als voor de scheiding.
Echter is het evident dat co-ouders geen glazen bol bezaten op het moment van scheiding.
Dus hun eigen toekomstige mee- en tegenvallers niet kenden, nochthans zouden deze zonder scheiding ook deze kwaliteit
beïnvloed hebben.

Mijn inziens is het net over de aanpassing van de kwaliteit, naar aanleiding van deze veranderlijke situaties, dat er overleg dient te zijn.
Je kan dit zien als wederzijdse budgetplanning tussen co-ouders, en dit interpretteren als ongeoorloofde inmenging en schenden van uw persoonlijke privacy,
en daarop elke communicatie stop zetten.
Of; u kan het zien als samen verder streven naar het beste voor jullie kind, daarbij de overtuiging delend dat je:
het kind, en de kwalieit van haar/zijn levenonderhoud schaadt door de andere co-ouder in moeilijkheden te bregen.

Het kan niet anders dat goede rechters alert zijn wanneer co-ouders aandraven met de eerste keuze.
Meent u dat: u als co-ouder geschaad wordt door een weigering tot overleg, dan hebt u allicht de beste kansen om dit
ook zo duidelijk te stellen.

@ konijntje :
Kijk ook eens naar de site van de cm.
Je kan daar terug vinden welke premies je kan krijgen bij sport beoefening en ook een
een tussenkomst van het dragen voor een bril.