Maar nog steeds geen antwoord op de volgende belangrijke vraag: waar woonde het kind voor de scheiding (maw, wie is er het verst gaan wonen)?
juist... maar je zou kunnen gokken dat het een Belgische rechter zulke vonnissen uitspreekt omdat Duitse een zelfde gewoonte hebben als Belgische en dat is "de andere" moet het vervoer maar doen.
Al bij al moet een jeugdrechter het belang van het kind vooropstellen en het lijkt mij (ben daar zelf toch voorstander van) dat diegene die -ver- wegtrekt van de woonplaats van het kind maar moet instaan voor vervoer heen-en-terug.
Wel hier bestaat die regeling al meer dan 4 jaar en blijkbaar is deze ouder die transporten beu.
Wat moet een rechter doen als deze zegt van... wel na meer dan 4 jaar moet die andere ouder ook maar een deel van het vervoer op zich nemen anders pech... (lees pech voor het kind want die verliest contact met 1 ouder)
Wel is dan het beste is voor het kind? Wel ik weet het niet. Natuurlijk is mijn eerste reactie dat diegene (en al de anderen) die beslist plots zover is gaan wonen die concequenties maar moet dragen. Maar er zijn nog een hele reeks van andere factoren vb. stel dat oudernr.x zelf is vertrokken dik tegen de zin van Y vb. x koos plots voor een andere levenspartner en Y sociaal geisoleerd achterbleef en uiteindelijk terugkeerd naar de roots vele km verderop mede omdat van een gevraagde 50/50 regeling ook al niets in huis kwam en geen geld had voor het gezamelijke huis te kopen. Ik zeg natuurlijk zo maar iets maar wil maar meegeven dat er mogelijks toch nog een aantal elementen kunnen meespelen.
150km ver uit elkaar gaan wonen als ouders is wat mij betreft niet in het belang van het kind, beter voor het kind is samenblijven.
tot slot of om te herhalen: je vraag lijkt mij dus terrecht en belangrijk om te weten.
RR