Hallo,
Ik ben nieuw hier en zal dus eerst beginnen me in het kort voor te stellen; ban een mama van 4 kindjes; 3 van mn ex partner, en inmiddels een 4e kindje van mn huidige nieuwe partner en; zoals de meeste hier, problemen met mn ex
en daarom dus ook problemen met de kinderen, het gaat dan om de oudste 3 kinderen, een zoon van bijna 9 jaar, een dochter van ruim 6 jaar en een zoon van ruim 3 jaar.
Ik zal proberen mn verhaal kort samen te vatten,alleen weet ik niet of dat mogelijk is
ik zal mijn best er voor doen
In januari 2009 (dus bijna 3 jaar geleden) uit elkaar gegaan; ex had kids verstopt en mij het huis uit gezet; ik door alle emotie en denkend in het belang van de kinderen daar mee akkoord gegaan, met spoed nieuwe woonruimte gezocht en gekregen en wilde vanaf toen, zoals ik ZELF aan hem had voor gesteld een co ouderschap uitvoeren; ene week bij hem; andere bij mij; ex en ik wonen op ongeveer 200m afstand van elkaar; alleen toen mijn eerste week als (toen nog) alleen staande co ouder begon; weigerde hij de kids 'af te staan' voor een week en opperde dat ik vrijwillig een hand tekening zou zetten voor zijn volledige voogdij, wat ik dus weigerde.
Ex boos en weigerde nog altijd de kinderen af te staan voor een week; in kinders belang wilde ik vertrouwen houden en bleef staan op het co-ouderschap; week bij hem ; week bij mij.
Uiteindelijk aangifte gedaan bij politie omdat hij bleef weigeren kinderen af te staan; toen gesprek bij jeugdzorg gehad en kinderen kwamen bij mij, waarop ik na een week braaf mn ex belde met de melding dat zijn week begon en hij me mededeelde de kinderen voorlopig niet meer te willen zien.
Dit heeft 14 weken geduurd; 14 weken hebben de kinderen toen helaas geen contact gehad met hun vader.
In die 14 weken heeft ex wel allerlei verhalen in de rondte gestrooid, waar door op 30 oktober 2009 mn kinderen thuis weg gehaald werden en in een kindertehuis hebben gewoond voor 9 maanden. Hij heeft me beschuldigd van allerlei ziektes als borderline en adhd; alcoholisme, verwaarlozing van de kinderen etc.Inmiddels zijn de onderzoeken al lang afgerond en zijn er dus schriftelijke bewijzen dat dat allemaal klinklare onzin is geweest; maar deze leugens hebben me wel 9 maanden mn kinderen gekost waarbij ik ze maar 1 uurtje per week zag!
In april van 2010 is mijn oudste zoon naar zijn vader, mijn ex dus verhuisd omdat het wonen in het tehuis hem kapot maakte en naar mij de onderzoeken naar de leugens nog liepen; in Juli van 2010 zijn mijn dochter en mn jongste zoon terug naar huis gekeerd na dat de onderzoeken afgerond waren, een maand later in augustus is mijn oudste zoon naar mij terug verhuisd op mijn zoon zijn eigen verzoek.
Er kwam een bezoek regeling van om de zondag van 10 tot 18 uur, en hoewel de kinderen hem regelmatig hebben aan gegeven dat ze hem vaker willen zien (en ik daar zowel mondeling als via email) al menigmaal toestemming voor heb gegeven weigert hij dit pertinent; hij zegt er geen tijd en ruimte voor te hebben, uiteraard tot grote teleurstelling van de kinderen.
Inmiddels is mijn oudste zoon zo gefrustreerd door het feit dat hij eigenlijk afgewezen word door mijn ex; dat hij gewoon niet meer wil; men denkt aan het PAS syndroom; en mn dochter zo gefrustreerd dat ze juist alleen maar vaker naar haar vader wil en dus steeds meer afgewezen word.(de jongste s pas 3, krijgt er verder nog weinig van mee en accepteert het nu nog gewoon zoals het is)
Door dat mn oudste zoon dus niet meer naar zijn vader wil heeft mijn ex het op zijn heupen en verteld dus iedereen dat ik mn zoon opgestookt zou hebben, en dat ik niet zou kunnen opvoeden dat mn oudste zoon daarom zo verwaand is en niet meer zou willen komen.
terwijl het dus allemaal NIET aan de orde is en mn oudste zoon dus zelf zegt; papa heeft toch geen tijd voor me, dus dan die zondag ook maar niet.
Buiten dit alles blijft mn ex dus steeds bellen naar school, voetbalvereniging van mn zoon, zwembad waar mn dochter zwem lessen krijgt om te zoeken naar ook maar IETS om weer melding te gaan doen bij de jeugdzorg.
Er is een gezamenlijk gezag maar ex weigert alle communicatie; wilt geen woord met me wisselen, weigert me zelfs aan te kijken; tenzij hij weer wa te schelden heeft; bemoeit zich dus met van alles waar hij zich buiten moet houden, en als ie zich ergens mee MOET bemoeien (iin het geval van bepaalde beslissingen dus) dan vertikt hij dat; en blijft ondertussen achter mn rug om controleren en fouten zoeken.
Dat wil ik niet meer dus ik wil hem het gezamelijk gezag afnemen; k ben het beu steeds maar op mijn tenen te moeten lopen, gerechtelijk gezien zou ik volgens de advocaat zeer sterk in mn schoenen staan, omdat ook door de jeugdzorg ten tijde van uithuisplaatsing al mediation etc is voor gesteld en hij dit pertinent weigert (en dit staat dus ook op schrift)
Nu de grote MAAR, de advocaat vertelde dat als ik dit wilde gaan afnemen de jeugdzorg onherroepelijk weer om de hoek komt kijken; en ik vraag me af, gezien mijn vorige ervaring, kinderen worden in tehuis geplaatst op basis van leugens! is dit verstandig? wat moet ik nu? door zijn afwijzende houding wil er 1 kind NIET meer naar zn vader, en 1 kind wil juist steeds vaker naar haar vader (immers; datgene wat je niet kan krijgen wil je het liefste hebben) en word dus steeds afgewezen, daarbij zijn controleren elke x, en zijn schelden; dreigen (allemaal schriftelijke bewijzen van) ik kan er niet zo goed meer tegen, mijn angst is dus enkel de jeugdzorg, terwijl ik WEET dat ik niks te verbergen heb, maar mijn vorige ervaring heeft een flinke angst achter gelaten! Want wat als hij weer allerlei leugens op tafel gooit en mn kinderen me weeer worden afgenomen?
Iemand tips en/of adviezen/ervaringen?
Alvast dank!
PS kort samen vatten is niet helemaal gelukt; mn excuses