Hoor jullie spreken?!?! Dit is nu zo typisch Belgisch, van een gedaagde word verwacht dat zij enigzins de waarheid spreekt ...
Dat is geen typisch Belgisch fenomeen. In het strafrecht staat waarheidsvinding m.b.t. de ten laste gelegde feiten meer centraal. Het is typisch als men iemand van iets beschuldigd van een strafbaar feit met doel de beschuldigde te straffen, dat deze daar onderuit wil komen. Hier zal men oordelen of de strafbare feiten al dan niet bewezen zijn.
In een civiele zaak kan de ene partij beschuldigingen allerhande (heeft dit gestolen van mij, heeft nooit naar de kinderen omgezien, ...) uiten om de gunst van de rechter te winnen. De rechter moet daar vaak niet eens over de meeste van dergelijke beschuldigingen oordelen of die feiten al dan niet bewezen zijn, aan de rechter wordt een uitspraak gevraagd over wat de partijen vorderen en zijn uitspraak te motiveren.
In zaken van vereffening en verdeling hangt meer dan eens alles aan alles. Als men een onderling tot een globaal akkoord komt dan verdwijnen de rancuneuze gevoelens relatief snel. Als een partij ergens blijft achterhaken en zich niet kan berusten in een eerdere uitspraak m.b.t. de scheiding of zelfs feitelijke situatie (vb. de verblijfregeling van de kinderen, alimentatie, de andere kan er maar niet overheen dat er een nieuw iemand is in het leven van de voomalige levenspartner, geld van zwartwerk, ...) dan krijgt men herrie. Dure herrie die lang kan aanslepen en best wel het slechste in de mens naar boven kan halen.
Vaak weet een advocaat ook niet wat de waarheid is (en het interesseert hem ook niet). Een advocaat die altijd de waarheid van de zaak wil weten wordt gek. Daarom beperken de meeste advocaten zich tot het opnemen van het standpunt van de cliënt en nakijken in welke mate zij dit standpunt voor de rechtbank kunnen verdedigen zonder zich al te belachelijk te maken.
Deze is mooi genoeg om eens in te kaderen.
Wel met een bedenking:
Waarom zou een rechter dan niet gek worden als deze in zijn taak altijd poogt de waarheid achterna te lopen?
Als een rechter onpartijdig wil zijn en de eer van de rechtbank zo hoog als mogelijk tracht te houden, dan doet hij aan waarheidsvinding.
RR