JuridischForum.be

mijn twee jongste kinderen (12 j en 7m en 14 j en 9 m) gaan om de 2 weken een dag op bezoek bij mijn ex. dit zeer tegen hun zin. er is nooit een band geweest tussen de kinderen en hun vader zelfs niet toen we nog samen waren. we zijn nu 7 jaar uit elkaar en in die tijd is het altijd miserie geweest, mijn ex heeft zich zelfs zomaar drie jaar niet laten horen of zien. vorig jaar eiste hij ineens zijn bezoekrecht weer op. de kinderen (ondertussen tieners) zagen dat niet zitten en daarom ben ik naar de jeugdrechtbank gestapt. ik dacnt dat dit onze enige kans was om de mening van mijn kinderen te laten gelden. niets was minder waar, de oudste (17 j) kunnen ze niet meer verplichten en die gaat dus niet meer. maar de andere twee blijken te jong. vorige week was er weer een bijeenkomst op de jeugdrechtbank en daar is beslist dat ze tijdens het kerstweekend 3 dagen moeten gaan slapen bij hun vader. gisteren moesten ze ook voor een dag op bezoek en ze hebben hem verteld dat ze dat niet zien zitten voor kerstmis. zo is er ruzie onstaan tussen vader en kinderen en ik kreeg telefoon van mijn advocaat dat hij ze daar niet meer wou hebben en dat ik er onmiddelijk om moest. zo kan dat toch niet verder gaan ? ik dacht dat een jeugdrechter rekening hield met de kinderen ? ze zijn 14 en 12 en worden behandeld als kleine kinderen ! naar de vader wordt er wel geluisterd, wij moeten bijvoorbeeld ook telkens de kinderen naar ginder brengen omdat het hem te ver is om twee keer te rijden. als hij iets vraagt aan de jeugdrechter gebeurt het ook, waarom wordt er niet naar mij of mijn kinderen geluisterd ?

voor alle studenten rechten: dit is een prachtvoorbeeld van ouderverstoting zoals de Amerikaanse kinderpsychiater Richard Gardner het beschrijft op rgardner.com

Ouderverstoting is wat kinderen meemaken als ze door de zorgouder, moedwillig of onvrijwillig, bewust of onbewust, tegen de omgangsrecht-ouder opgestookt worden zodat ze die gaan haten. Gardner heeft 3 vormen van P.A.S. (Parental Alienation Syndrome) vastgesteld: licht, ernstig, zwaar.

In Amerika en Canada wordt het al aanvaard bij een aantal rechtbanken en keren rechters de verblijfplaatsregeling om tot het normale contact met de omgangsrecht-ouder hersteld is. De enige manier om het normale contact vader-kind te herstellen is inderdaad het omgangsrecht verplicht te maken, en desnoods de zorgouder te straffen als hij/zij zijn/haar gezag over de kinderen niet voldoende gebruikt om dat contact te herstellen.

Een moeder heeft het recht om haar ex haten, maar ze heeft niet het recht om ervoor te zorgen dat ook de kinderen haar ex gaan haten.

Geachte,

Sinds de Wet van 13 april 1995 betreffende de gezamenlijke uitoefening van het ouderlijk gezag, bepaalt artikel 374, vierde lid van het Burgerlijk Wetboek het volgende: "[De bevoegde rechter] bepaalt de wijze waarop de ouder die niet het ouderlijk gezag uitoefent, persoonlijk contact met het kind onderhoudt. Dat persoonlijk contact kan enkel om bijzonder ernstige redenen worden geweigerd. De ouder die niet het ouderlijk gezag uitoefent, behoudt het recht om toezicht te houden op de opvoeding van het kind. Hij kan bij de andere ouder of bij derden alle nuttige informatie hieromtrent inwinnen en zich in het belang van het kind tot de jeugdrechtbank wenden".

Het blijkt duidelijk uit de wettekst dat het persoonlijk contact alleen om bijzonder ernstige redenen kan worden geweigerd aan de ouder die titularis blijft van het ouderlijk gezag maar dit niet uitoefent. Bijzonder ernstige redenen zijn onder meer verkrachting, incest, mishandeling, verregaande verwaarlozing maar ook (en dat is cruciaal voor U) de jarenlange afwezigheid van belangstelling.

Belangrijk is dat de bewijslast rust op de ouder die zijn mede-ouder een recht op persoonlijk contact wil ontzeggen. De jeugdrechter is wel verplicht de minderjarige die de leeftijd van 12 jaar heeft bereikt te horen (zie immers artikel 56bis van de Wet van 8 april 1965 betreffende de jeugdbescherming: "De jeugdrechtbank moet de persoon die minstens de leeftijd van twaalf jaar heeft bereikt, oproepen teneinde gehoord te worden in geschillen tussen personen aan wie het ouderlijk gezag over de betrokkene is toevertrouwd, wanneer punten worden behandeld die betrekking hebben op het gezag over zijn persoon, het beheer van zijn goederen, de uitoefening van het bezoekrecht of de aanwijzing van de in artikel 34 bedoelde persoon"). In een procedure voor de jeugdrechter moeten dus Uw beide kinderen verplichtend gehoord worden gezien zij 12 jaar en 7 maanden en 14 jaar en 9 maanden zijn. Op grond van artikel 12 van het Internationaal Verdrag voor de Rechten van het Kind (dat directe werking heeft en waarop U zich dus voor de rechter kunt beroepen) heeft het kind dat in staat is zijn of haar eigen mening te vormen, het recht die mening vrijelijk te uiten in alle aangelegenheden die het kind betreffen, waarbij aan de mening van het kind passend belang wordt gehecht in overeenstemming met zijn of haar leeftijd en rijpheid.

Ook wat de modaliteiten van het recht op persoonlijk contact betreft (in Uw geval "wie komt de kinderen afhalen en wie brengt ze terug?") moet U de rechter aanspreken die het recht heeft toegekend. Zo kunt U de regeling omtrent het afhalen (brengen) en terugbrengen (afhalen) van het kind laten aanpassen. Het lijkt me maar normaal dat de ouder die het recht op persoonlijk contact uitoefent z?lf de kinderen komt ophalen en ze z?lf terugbrengt naar de ouder die het ouderlijk gezag uitoefent.

Belangrijk voor U is ook dat een gerechtelijke uitspraak in verband met een recht op persoonlijk contact, manu militari (met andere woorden door tussenkomst van een gerechtsdeurwaarder, zo nodig bijgestaan door de openbare macht), afgedwongen kan worden, tenzij de rechter uitdrukkelijk heeft bepaald dat de omgangsgerechtigde ouder noch uitvoeringsmaatregelen noch dwangmiddelen tegen het kind mag aanwenden. Zo heeft het Hof van Cassatie in een arrest van 11 maart 1994 beslist dat dit onder meer het geval is wanneer een (oudere) minderjarige zich z?lf tegen de uitoefening van het omgangsrecht verzet. Ik citeer enkele belangrijke passages uit dit arrest en uit het eraan voorafgaande arrest van het hof van beroep te Gent (dat door het Hof van Cassatie bevestigd werd):

Het Hof,
Gelet op het bestreden arrest, op 24 mei 1993 door het Hof van Beroep te Gent gewezen;

Indien het omgangsrecht van de ouder die gescheiden leeft van zijn kinderen hem gewaarborgd wordt door het E.V.R.M., dan blijft dit recht niettemin relatief, nu een omgangsrecht in de eerste plaats een recht is van de kinderen die aanspraak kunnen maken op het rustig genot in hun priv?- en gezinsleven dat juist door de tweedracht van hun ouders werd ondermijnd. De UNO-conventie voor de Rechten van het Kind, inmiddels goedgekeurd bij wet van 25 november 1991, stelt duidelijk dat voor alle maatregelen die t.a.v. kinderen worden genomen, onder meer door de rechterlijke instanties, de belangen van de kinderen de eerste overweging moeten vormen. De kinderen moeten bovendien in de gelegenheid gesteld worden gehoord te worden in de aangelegenheden die hen aanbelangen en aan hun mening dient passend belang te worden gehecht overeenkomstig hun leeftijd en hun rijpheid (art. 12 van het verdrag). Een omgangsrecht kan slechts zinvol uitgeoefend worden wanneer het gesteund is op een wederzijdse affectieve relatie. De omgang moet in een rustige, ongedwongen en ontspannen sfeer kunnen doorgaan en de ontmoetingen moeten een positieve bijdrage zijn voor de vorming van de persoonlijkheid van de kinderen en voor hun evenwichtige groei naar volwassenheid.

Uit het verslag van de Procureur-generaal bij dit Hof, die de kinderen van partijen op 17 februari 1993 heeft gehoord, blijkt dat de kloof tussen de vader en zijn dochters bijzonder diep is en nu niet overbrugd kan worden en dat de meisjes, minstens thans, ook niet bereid zijn noch gemotiveerd kunnen worden om enige inspanning te doen om de relaties te herstellen. Indien de hulpmiddelen in het verleden geen resultaat hebben opgeleverd blijkt een nieuwe tussenkomst of bemiddeling van de gerechtsdeskundige thans niet opportuun te zijn en is het in het belang van de kinderen tegenaangewezen ze tot nieuwe gesprekken te dwingen of ze te verplichten hun vader te ontmoeten.

Overwegende dat het hof van beroep beslist dat "het destijds aan (eiser) toegekende omgangsrecht met zijn kinderen Katrien en Annemie niet wordt opgeschort maar dat door hem geen uitvoeringsmaatregelen noch dwangmiddelen tegen de kinderen kunnen gebruikt worden";
Dat het aldus de in het onderdeel aangewezen verdragsbepaling en algemeen rechtsbeginsel niet schendt;
Dat het onderdeel niet kan worden aangenomen;
OM DIE REDENEN,
Verwerpt de voorziening;
Veroordeelt eiser in de kosten.

Anderzijds besliste het Hof van Cassatie in zijn arrest van 22 oktober 1980 dat men niet mag weigeren een door de rechtbank toegekend omgangsrecht te verlenen (weigeren om het kind af te geven) of nalaten het ouderlijk gezag te doen gelden om de weerstand van het (jongere) kind tegen de uitoefening van het recht op persoonlijk contact te overwinnen. Zoniet bent U strafbaar op grond van artikel 432 van het Strafwetboek, dat het volgende bepaalt: ? 1. Met gevangenisstraf van acht dagen tot een jaar en met geldboete van zesentwintig frank tot duizend frank, of met een van deze straffen alleen worden gestraft :
de vader of moeder die het minderjarige kind niet afgeeft aan degenen die het recht hebben het op te eisen. (...) ? 3. Wanneer over de bewaring van het minderjarige kind mocht zijn beslist, hetzij gedurende het verloop of ten gevolge van een geding tot echtscheiding of tot scheiding van tafel en bed, hetzij in andere bij de wet bepaalde omstandigheden, dan worden de straffen bepaald in de ?? 1 en 2 toegepast op de vader of de moeder die het minderjarige kind onttrekt of poogt te onttrekken aan de bewaring van hen aan wie het krachtens de beslissing is toevertrouwd, die het niet afgeeft aan degenen die het recht hebben het op te eisen of die het, zelfs met zijn toestemming, ontvoert of doet ontvoeren. ? 4. Indien over de bewaring van het minderjarige kind een aan de rechtspleging door onderlinge toestemming voorafgaande minnelijke schikking is getroffen, worden de straffen bepaald in ?? 1 en 2 toegepast op de vader of de moeder die, vanaf de datum van de overschrijving van de echtscheiding door onderlinge toestemming, het minderjarige kind onttrekt of poogt te onttrekken aan de bewaring van hen aan wie het krachtens de beslissing of de minnelijke schikking is toevertrouwd, die het niet afgeeft aan hen die het recht hebben het op te eisen of die het, zelfs met zijn toestemming, ontvoert of doet ontvoeren".

U zult dus via de (jeugd)rechter moeten werken en hem moeten wijzen op de volgende zaken:
-het hoorrecht van Uw kinderen op grond van artikel 56bis van de Jeugdbeschermingswet
-artikel 12 van het I.V.R.K. dat de rechter ertoe verplicht aan het horen van Uw kinderen het passend belang te verlenen
-artikel 374, vierde lid B.W. dat de mogelijkheid voorziet om het recht op persoonlijk contact te ontzeggen indien er bijzonder ernstige omstandigheden zijn (zoals de jarenlange afwezigheid van belangstelling)
-het Cassatiearrest van 11 maart 1994 waarin U een toepassing vindt van het eerbiedigen van de mening van een (ouder) minderjarige kind.

Hopelijk brengt dit U wat verder, Bjorn.

Bjorn, ik begrijp best dat je sympathie hebt voor wie op je site een vraag stelt, maar blijf objectief aub. De moeder stelt zich hier uiterst vijandig tegenover de vader op, en dat moet je aanzetten tot voorzichtigheid.

Dat je de "jarenlange afwezigheid van belangstelling" als een bijzonder ernstige omstandigheid beschouwt om het persoonlijk contact te weigeren klopt echt niet, integendeel zelfs: rechters geven voorrang aan het feit dat vaders die donkere periode willen afsluiten. Trouwens, als het een reden zou zijn had de moeder TOEN aan de rechter moeten vragen om het in te trekken en bv. de uitoefening van het ouderlijk gezag alleen aan haar toe te vertrouwen.

Deze vader wil zijn verantwoordelijk als papa terug opnemen, zoals hij wellicht ook gedaan heeft van de geboorte tot de scheiding. In plaats van dat toe te juichen en de moeder aan te zetten om dat te respecteren en haar kinderen te motiveren zoek je argumenten om het herstel van het contact vader-kinderen definitief te counteren. Shame on you.

Je moet het hoorrecht van de kinderen ook niet meer inroepen als argument: de kinderen werden al gehoord, lees wat de moeder schrijft (alleen is de moeder het niet eens met de beslissing van de rechter die de kinderen gehoord heeft).

Ook die andere reden die je aanhaalt om het omgangsrecht te weigeren klopt niet: zelfs vaders die veroordeeld werden wegens kindermishandeling of incest en die hun straf hebben uitgezeten, hebben recht op persoonlijk contact, zij het dat dit dan in een neutrale bezoekruimte moet gebeuren. Ik kan het weten want ik begeleid dergelijke vaders: ik leg hen uit dat ze eerst nog eens vier tot zes maanden moeten wachten omdat Onkelinx en Vervotte bakkeleien over de personeelskosten van die n.b., en ik leg hen uit dat ze dan gedurende 2 uur een kunstmatig contact zullen hebben - er noteert immers iemand alles wat hij zegt en doet.

Dat je een vonnis dat betrekking heeft op ??n specifieke, uiterst delikate relatie vader-dochter (waar je volgens mij niet de details van kent) aan dit dossier koppelt is goed geprobeerd, maar je begin is al verkeerd: omgangsrecht kan niet meer manu militari afgedwongen worden (zie Richtlijn van de Nationale Kamer der Gerechtsdeurwaarders van 21 maart 1996).

Besluit: het feit dat een vrouw haar ex-man haat en dat ze die haat overdraagt op haar kinderen is geen "bijzonder ernstige reden" om het persoonlijk contact van de vader met zijn kinderen te weigeren. Integendeel zelfs: het zou moeten leiden tot meer contact vader-kinderen.

U zult wellicht weten dat het niet mijn taak is om de hele zaak te kaderen in alle mogelijke subjectieve facetten. Het is daarentegen wel de bedoeling te antwoorden op een concrete vraag. En dat antwoord mag gerust subjectief gekleurd zijn. U zult ook willen merken dat de "manu militari"-kwestie hier niet ter zake doet en dat dit onderdeel enkel genoteerd werd in functie van het voornoemd Cassatiearrest. Ik kan objectief de mogelijke pistes aanstippen maar sowieso wordt elk antwoord subjectief ingevuld omdat men het verhaal van de wederpartij niet kent. U weet ook dat de beslissingen in concrete zaken afhankelijk zijn van rechter tot rechter en daarover doe ik dan ook geen uitspraak. Ik geef enkel de stand van de rechtsleer weer en enkele concrete toepassingen in de rechtspraak. Zonder de gedetailleerde gegevens die aan de zaak ten grondslag liggen, is het onmogelijk om een gespecificeerd advies te geven. Dat mag er ons echter niet van weerhouden de grote lijnen te schetsen.

Bjorn, als maatschappelijk werkster (tijdelijk op rust) kan ik jou en alle rechtstudenten en iedereen de er ook maar iets mee te maken heeft zeggen van , een kind of jongere of jongvolwassene heeft ALLEBEI zijn ouders nodig . In gelijk welke situatie zouden mensen ervoor moeten zorgen dat kinderen blijven contact houden met beide ouders. Het heeft geen zin als de ene ouder het kind de andere ouder ontneemt...Hulpverleners en/of rechters moeten hun denkpatroon doorbreken!! Het Parental Alienation Syndrome volgens Prof. Gardner zou als hulpverleners en rechters een wegwijzer moeten zijn naar een betere oplossing in zo,n gevoelige materie als deze!![/quote]

bjorn, bedankt voor uw hulp ! ik zal morgen alles nog eens aandachtig nalezen en kijken wat ik er uit kan halen dat mij kan helpen ! ik kan u wel al vertellen dat de kinderen vorig jaar reeds "gehoord" zijn alhoewel ze meer t gevoel hadden dat zij moesten luisteren naar de jeugdrechter en niet omgekeerd. overigens kan ik iedereen die dit leest in alle eerlijkheid vertellen dat ik er nooit heb voor gezorgd dat de kinderen hun vader zouden beginnen te haten. ook in de periode van hun geboorte tot de scheiding heeft vader zich nooit iets aangetrokken van de kinderen en vooral met de oudste (was toen 11) botste het regelmatig. hun vader was zo goed als nooit thuis en als hij thuis was, was hij te dronken om een leuke papa te zijn. toch heb ik er steeds aan gewerkt om na de scheiding er voor te zorgen dat de kinderen naar hem bleven gaan omdat hij tenslotte de vader is en ook een nieuwe kans verdiende. maar steeds opnieuw kwam er ruzie van, hield hij zich niet aan de afspraken, maakte hij mij vuil tegenover de kinderen, en verweet nu zelfs de kinderen ZELF voor "krapuul". zou ik dan echt een goede moeder zijn als ik mijn kinderen zou "VERPLICHTEN" bij hem te gaan slapen ? ik heb ze nooit verboden met hem contact te hebben in tegendeel, ik heb ze steeds gestimuleerd maar dat kan ik niet meer, niet na al die ongoochelingen en zeken niet met zo'n grote gasten.

Bjorn, als maatschappelijk werkster (tijdelijk op rust) kan ik jou en alle rechtstudenten en iedereen de er ook maar iets mee te maken heeft zeggen van , een kind of jongere of jongvolwassene heeft ALLEBEI zijn ouders nodig . In gelijk welke situatie zouden mensen ervoor moeten zorgen dat kinderen blijven contact houden met beide ouders. Het heeft geen zin als de ene ouder het kind de andere ouder ontneemt...Hulpverleners en/of rechters moeten hun denkpatroon doorbreken!! Het Parental Alienation Syndrome volgens Prof. Gardner zou als hulpverleners en rechters een wegwijzer moeten zijn naar een betere oplossing in zo,n gevoelige materie als deze!!

Ik begrijp Uw standpunt volledig. Een kind heeft inderdaad beide ouders nodig. En een ouder heeft niet het recht de gemeenschappelijke kinderen als "wapens in de strijd" te brengen, noch het recht om zijn ouderlijk gezag te misbruiken teneinde de mede-ouder als een "duivel" af te schilderen. De wet bepaalt dat trouwens uitdrukkelijk en santioneert dit zelfs met strafrechtelijke sancties.

Maar we moeten ook stilaan beginnen inzien dat kinderen niet enkel "objecten van rechten" zijn, die vooral moeten luisteren naar mensen die het "goed met hen voor hebben". Het kind is m.i. meer dan dat. Het is namelijk een "subject van rechten" en het verdient dus een eigen mening. Een mening waaraan passend belang gehecht moet worden door zij die de bevoegdheid hebben beslissingen te nemen ten aanzien van dat kind.

Ik krijg (misschien de onbedoelde) indruk dat men zeer anti-emancipatorisch denkt ten aanzien van kinderen. Spijtig want dit werkt de infantilisering van kinderen in de hand. Jongeren zijn naar mijn mening zelf drager van hun rechten en moeten er ook aanspraak kunnen op maken.

Bjorn.

... in de periode van hun geboorte tot de scheiding heeft vader zich nooit iets aangetrokken van de kinderen...

... vooral met de oudste (was toen 11) botste het regelmatig...

... hun vader was zo goed als nooit thuis en als hij thuis was, was hij te dronken om een leuke papa te zijn...

... maar steeds opnieuw kwam er ruzie van, hield hij zich niet aan de afspraken, maakte hij mij vuil tegenover de kinderen, en verweet nu zelfs de kinderen ZELF voor "krapuul"...

Zoals ik zei: "moedwillig of onvrijwillig, bewust of onbewust": je steekt de kinderen wel degelijk tegen hun vader op, want wat je hier zegt toont het meer dan voldoende aan. Je bent het nu van je ex aan 't winnen, maar je geeft de kinderen de perceptie dat een gezin best zonder vader kan. Spijtig voor je kinderen, want dat idee dragen ze mee voor de rest van hun leven.

De oplossing? Ga naar een Centrum Algemeen Welzijnswerk (caw.be) en vraag er hoe je oudervervreemding/ouderverstoting moet counteren. Ik herhaal: of het moedwillig of onvrijwillig gebeurde, of bewust of onbewust is momenteel niet relevant: je kinderen haten hun vader, en d??r moet iets aan gebeuren.

... in de periode van hun geboorte tot de scheiding heeft vader zich nooit iets aangetrokken van de kinderen...

... vooral met de oudste (was toen 11) botste het regelmatig...

... hun vader was zo goed als nooit thuis en als hij thuis was, was hij te dronken om een leuke papa te zijn...

... maar steeds opnieuw kwam er ruzie van, hield hij zich niet aan de afspraken, maakte hij mij vuil tegenover de kinderen, en verweet nu zelfs de kinderen ZELF voor "krapuul"...

Zoals ik zei: "moedwillig of onvrijwillig, bewust of onbewust": je steekt de kinderen wel degelijk tegen hun vader op, want wat je hier zegt toont het meer dan voldoende aan. Je bent het nu van je ex aan 't winnen, maar je geeft de kinderen de perceptie dat een gezin best zonder vader kan. Spijtig voor je kinderen, want dat idee dragen ze mee voor de rest van hun leven.

De oplossing? Ga naar een Centrum Algemeen Welzijnswerk (caw.be) en vraag er hoe je oudervervreemding/ouderverstoting moet counteren. Ik herhaal: of het moedwillig of onvrijwillig gebeurde, of bewust of onbewust is momenteel niet relevant: je kinderen haten hun vader, en d??r moet iets aan gebeuren.

Ik sta volledig achter jou stelling!!! Werk als maatschappelijk werkster( ben nu tijdelijk :out: ) Dit omwille van bijscholingen ea zaken ook ivm OUDERVERSTOTING ........zoals je zei moedwillig of onvrijwillig (allebei even erg!!) Het begint inderdaad misschien onbewust om zichzelf in de betere positie te stellen maar meestal na verloop bewust om de partner op een sadistische manier te minachten, en pijn te doen.
Er ontstaat een verwijdering tussen de kinderen en de niet verzorgende ouder.Vaak gebruikt de verzorgende ouder allerlei manieren om die oudervervreemding zo groot mogelijk te maken. Daartoe aangemoedigd zal ook het kind (jongere) hierin een rol vervullen en ontwikkelt zich bij het kindhet zogenaamde Ouderverstotingssyndroom.
Dit syndroom kan het verdere hele leven van het kind sterk beinvloeden, maar kan ook in de volgende generatie merkbaar zijn....PAS is dermate ernstig dat dit in het diagnostisch handboek voor psychische stoornissen (DSM_V)zal worden opgenomen.
Het is een stoornis omdat : geen enkel kind door zijn genen geprogrammeerd is om een ouder af te wijzen die van het kind houdt:
Een kind met PAS programmeren is geestelijke kindermishandeling en zelfs ingrijpender dan lichamelijke mishandeling.
Wie het kind met PAS programmeert, verbreekt de band tussen dat kind en de andere ouder voor het leven...
Kinderen van beide geslachten hebben ouders van beide geslachten nodig om te leren hoe zij in het leven met mensen van beide geslachten moeten omgaan, bovendien krijgen die kinderen , jongeren problemen met het inschatten van de werkelijkheid.Zij zijn ertoe geprogrammeerd dingen voor waar aan te nemen die totaal niet met hun eigen waarnemingen overeenstemmen. Dat leidt tot verwarring, onzekerheid , gebrek aan zelfvertrouwen, wantrouwen tot mensen die iets anders zeggen dan de programmeerder en in ernstige gevallen tot een breuk mt de werkelijkheid.
Beschadigde werkelijkheidszin is ??n van de kenmerken van psychose.
Er bestaan drie gradaties van het verstotingssyndroom: de ernstige, matige en lichte gevallen.
Acht duidelijke symptomen zouden het syndroom herkenbaar maken: minachtingscampagne tegen de niet_verzorgende ouder, zwakke of onzinnige redenen daarvoor, geen ambivalente gevoelens, een nageprate; geheel eigen mening, reflexmatige steun aan de zorgouder in het ouderconflict, afwezigheid van schuldgevoelens, letterlijk citeren van onbegrepen woorden en uitbreiding van de vijandschap tot de familie van de gehate ouder.Een geliefd en een gehaat, is in het welzijn van kinderen en jongeren zeker g??n goede manier van doen !!!!!!!
Rechters , Advocaten en Hulpverleners zouden hieraan zeker MOETEN meewerken , in het belang van kinderen , jongeren maar ook voor BEIDE ouders!!! Moeder en vader zijt ge voor uw ganse leven, in welke combinatie dan ook !!! Zie je kind graag , maar laat het ook de kans zijn BEIDE ouders graag te zien .
Groetjes en sterkte in het streven ernaar........elsje

... in de periode van hun geboorte tot de scheiding heeft vader zich nooit iets aangetrokken van de kinderen...

... vooral met de oudste (was toen 11) botste het regelmatig...

... hun vader was zo goed als nooit thuis en als hij thuis was, was hij te dronken om een leuke papa te zijn...

... maar steeds opnieuw kwam er ruzie van, hield hij zich niet aan de afspraken, maakte hij mij vuil tegenover de kinderen, en verweet nu zelfs de kinderen ZELF voor "krapuul"...

Zoals ik zei: "moedwillig of onvrijwillig, bewust of onbewust": je steekt de kinderen wel degelijk tegen hun vader op, want wat je hier zegt toont het meer dan voldoende aan. Je bent het nu van je ex aan 't winnen, maar je geeft de kinderen de perceptie dat een gezin best zonder vader kan. Spijtig voor je kinderen, want dat idee dragen ze mee voor de rest van hun leven.

De oplossing? Ga naar een Centrum Algemeen Welzijnswerk (caw.be) en vraag er hoe je oudervervreemding/ouderverstoting moet counteren. Ik herhaal: of het moedwillig of onvrijwillig gebeurde, of bewust of onbewust is momenteel niet relevant: je kinderen haten hun vader, en d??r moet iets aan gebeuren.

Ik sta volledig achter jou stelling!!! Werk als maatschappelijk werkster( ben nu tijdelijk :out: ) Dit omwille van bijscholingen ea zaken ook ivm OUDERVERSTOTING ........zoals je zei moedwillig of onvrijwillig (allebei even erg!!) Het begint inderdaad misschien onbewust om zichzelf in de betere positie te stellen maar meestal na verloop bewust om de partner op een sadistische manier te minachten, en pijn te doen.
Er ontstaat een verwijdering tussen de kinderen en de niet verzorgende ouder.Vaak gebruikt de verzorgende ouder allerlei manieren om die oudervervreemding zo groot mogelijk te maken. Daartoe aangemoedigd zal ook het kind (jongere) hierin een rol vervullen en ontwikkelt zich bij het kindhet zogenaamde Ouderverstotingssyndroom.
Dit syndroom kan het verdere hele leven van het kind sterk beinvloeden, maar kan ook in de volgende generatie merkbaar zijn....PAS is dermate ernstig dat dit in het diagnostisch handboek voor psychische stoornissen (DSM_V)zal worden opgenomen.
Het is een stoornis omdat : geen enkel kind door zijn genen geprogrammeerd is om een ouder af te wijzen die van het kind houdt:
Een kind met PAS programmeren is geestelijke kindermishandeling en zelfs ingrijpender dan lichamelijke mishandeling.
Wie het kind met PAS programmeert, verbreekt de band tussen dat kind en de andere ouder voor het leven...
Kinderen van beide geslachten hebben ouders van beide geslachten nodig om te leren hoe zij in het leven met mensen van beide geslachten moeten omgaan, bovendien krijgen die kinderen , jongeren problemen met het inschatten van de werkelijkheid.Zij zijn ertoe geprogrammeerd dingen voor waar aan te nemen die totaal niet met hun eigen waarnemingen overeenstemmen. Dat leidt tot verwarring, onzekerheid , gebrek aan zelfvertrouwen, wantrouwen tot mensen die iets anders zeggen dan de programmeerder en in ernstige gevallen tot een breuk mt de werkelijkheid.
Beschadigde werkelijkheidszin is ??n van de kenmerken van psychose.
Er bestaan drie gradaties van het verstotingssyndroom: de ernstige, matige en lichte gevallen.
Acht duidelijke symptomen zouden het syndroom herkenbaar maken: minachtingscampagne tegen de niet_verzorgende ouder, zwakke of onzinnige redenen daarvoor, geen ambivalente gevoelens, een nageprate; geheel eigen mening, reflexmatige steun aan de zorgouder in het ouderconflict, afwezigheid van schuldgevoelens, letterlijk citeren van onbegrepen woorden en uitbreiding van de vijandschap tot de familie van de gehate ouder.Een geliefd en een gehaat, is in het welzijn van kinderen en jongeren zeker g??n goede manier van doen !!!!!!!
Rechters , Advocaten en Hulpverleners zouden hieraan zeker MOETEN meewerken , in het belang van kinderen , jongeren maar ook voor BEIDE ouders!!! Moeder en vader zijt ge voor uw ganse leven, in welke combinatie dan ook !!! Zie je kind graag , maar laat het ook de kans zijn BEIDE ouders graag te zien .
Groetjes en sterkte in het streven ernaar........elsje

Els, ik geef het niet graag toe , maar vind vele zaken terug in wat ge schrijft!
Efkens kort mijn situatie schetsen... ben gescheiden na jarenlange ruzies en naast elkaar leven. We hebben samen ??n dochter die bij mij blijft , wat voor mijn ex enorm moeilijk is en waar ze zelfs ziek van geworden is. Toen we nog samen waren probeerde mijn vrouw er alles aan om het weer goed te maken , maar ik denk (nog altijd) dat een mens niet gemaakt is om zijn ganse leven met die ene persoon in harmonie samen te leven . Ik uite het in desinteresse en weg te vluchten in mezelf en mijn bed ( ik werd labiel van die toestand) Mijn vrouw kon het niet m??r aan en ging alleen wonen, mijn dochter bleef bij mij !? Ik moet nu eerlijk bekennen dat ik haar wel beinvloed heb bij haar keuze...Ik zei dat ik er een einde aan zou maken als ze mij verliet enzo....en zoals ge zegt , crieer je een haatgevoel tegen de niet_verzorgende ouder. IK ben blij dat ik dit las en zal er proberen iets aan te veranderen. Ik gaf haar ook de perceptie dat ze best zonder haar moeder kan , maar dat is in feite niet zo. Als vader dacht ik van als ze kiest voor mij komt dat naar de buitenwereld beter over voor mij en dus zonder dat ik het eigenlijk besefte bewerkte ik haar!! Maar problemen zijn er om opgelost te worden is mijn lijfspreuk en daarom ga ik dit nu ook aanpakken. Ik wil je langs deze weg bedanken omdat je mij doet inzien dat ik verkeerd bezig ben. En de makers van deze chat bedanken omdat ik via deze weg misschien terug de juiste weg ga bewandelen.....BEDANKT