JuridischForum.be

Mijn zoon is 8 en is gevraagd door bevriend koppel met kids om mee te gaan op korte vakantie naar buitenland. (tijdens mijn periode met mijn zoon, maar zelf kan ik niet mee gezien ik moet werken)
welke documenten moet ik meegeven? is een kids-ID voldoende? of moet er een schriftelijke toestemming van beide ouders zijn?
kan mijn ex bezwaar hebben en deze vakantie verhinderen op de één of andere manier?

Mijn zoon is 8 en is gevraagd door bevriend koppel met kids om mee te gaan op korte vakantie naar buitenland. (tijdens mijn periode met mijn zoon, maar zelf kan ik niet mee gezien ik moet werken)
welke documenten moet ik meegeven? is een kids-ID voldoende? of moet er een schriftelijke toestemming van beide ouders zijn?
kan mijn ex bezwaar hebben en deze vakantie verhinderen op de één of andere manier?

Als jullie co-ouderschap hebben is in de periode dat het kind bij jou verblijft jij diegene die de beslissingen kan/mag nemen.
Naast het kids-ID zou ik eventueel de SIS-kaart meegeven (als die al een eigen kaart hebben?)

Naast het kids-ID zou ik eventueel de SIS-kaart meegeven (als die al een eigen kaart hebben?)

Met een SIS-kaart kan je in het buitenland niets doen, beter een Eurocross kaartje bij de mutualiteit gaan halen en meegeven.

Verder ben ik geen expert terzake maar weet ik wel dat je een schriftelijke toestemming moet meegeven.

Naar welk land gaan ze?
Hoe gaan ze?

Op de website van CM kan je een Europese ziekteverzekeringskaart aanvragen, weliswaar op voorwaarde dat het kind bij jou gedomicilieerd is. Anders zal je ter plaatse moeten gaan, denk ik.

Een minderjarig kind mag niet zonder aanwezigheid van een van de ouders naar het buitenland reizen als daartoe geen schriftelijke toestemming gegeven is. Je moet naar de gemeente gaan om een document te laten opmaken waarin beide ouders de toestemming geven om op reis te gaan naar .... voor de periode .... en vergezeld van .... (moet ingevuld worden).

Je kan je natuurlijk niets van die administratieve molen aantrekken en alsnog je kind meegeven, maar dat lijkt mij toch erg onverstandig. Wat als er ter plaatse iets gebeurt? Neem het zekere voor het onzekere. De volwassenen waarmee je kind reist, zijn immers ook verantwoordelijk voor hem/haar en stel dat ze dan in het buitenland moeten vaststellen dat een en ander niet in orde is...

Ookal ga je zelf op reis met je kind naar het buitenland, dan moet je op zijn minste de andere ouder inlichten. Immers, zou jij het fijn vinden dat je van niets weet als je kind met de andere ouder in het buitenland blijkt te vertoeven?

Indertijd in de jeugdbeweging hadden we als leiding een document per lid bij waarin de ouders ons toelating gaven om in hun naam op te treden bij problemen. Dat was nog in de tijd dat de brief de snelste wijze was om mensen zonder telefoon te bereiken.
Indien naar buitenland dan hadden we nog een spelciaal document nij met machtiging - was er minstens 1 lijder meerderjarig.
Waren de documenten opgesteld door andere leiders die iets met 'rechten ' te maken hadden. Wat wil je in een groep waar de voorzitter van de groep een rechter was en de groepsleider een advocaat - adjunct was laatste jaar dokter....

ik concludeer:

-ik breng de andere ouder uiteraard op de hoogte naar waar en met wie het kind reist

-ik vraag de kids ID en euopese verzekeringskaart aan de andere ouder (kind is niet bij mij gedomicilieerd maar er is wel co-ouderschap)

- ik ga naar gemeentehuis en laat document opmaken dat beide ouders schriftelijk toestemming geven om naar buitenland te reizen met een derde

dan is alles in orde?
(behalve dan dat de andere ouder geen toestemming zou willen geven)

Noor
als 1 vd ouders toestemming geeft, is het in orde hoor.
Ze checken ter plaatse in het gemeentehuis of je de ouder bent, en zetten dan een stempel op die toestemming

Ze checken op het gemeentehuis ook of het kind gedomicilieerd is bij jou of niet. Ingeval niet bij jou gedomicilieerd, is toch de toestemming van de andere ouder zeker nodig. Dit is de uitleg die ze mij gegeven hebben op de burgelijke stand. Mogelijks gaat elke gemeentedienst hier anders mee om. Goed informeren en het zekere voor het onzekere nemen.