JuridischForum.be

Ik ben op zoek naar een verblijfsregeling voor mama en papa die uiteengaan:

- zij staat samen met kindje jonger dan 6 maanden ingeschreven op eenzelfde adres, =huurhuis met huurcontract op haar naam.

- hij staat elders ingeschreven maar verbleef regelmatig bij haar in een poging de relatie te 'redden', of waren het practische redenen voor hem?


Hij wil co-ouderschap in een week/week regeling, vermoedelijk om geen alimentatie te moeten betalen wegens reeds bestaande schuldenlast van leningen etc... Hoe hij die week dan gaat invullen in functie van zijn werk (regelmatig week op verplaatsing) weten we niet, waar hij zou wonen evenmin. Gewoon ter info.

Zij kan terecht bij haar ouders, inclusief kindje, en wil het kind bij haar en een bi-wekelijkse weekendregeling, wat volgens advocaat de meest voor de hand ligt bij die leeftijd. Eventueel later te herzien mits uitspraak van de jeugdrechter.

Qua alimentatie zou zij een bepaald bedrag willen, aan te passen aan de gezondheidsindex, met ook aanpassingen op bepaalde leeftijden (12/15/18) van het kind. Het kind zou ten haren laste blijven (fiscaal), wat met het kindergeld?

Verder wil ze dat hij de helft betaald van de levenskosten tot eind januari voor het huis waar zij woonden (gas/electro/ziekenhuisrekeningen van de bevalling, etc...)

Heeft iemand hier een voorbeeld van een regeling, of zaken waarop te letten.

Verder wil ze dat hij de helft betaald van de levenskosten tot eind januari voor het huis waar zij woonden (gas/electro/ziekenhuisrekeningen van de bevalling, etc...)

Alle regelingen die je opnoemt zijn aannemelijk, enkel deze hierboven nog eens herhalld vind ik wel vreemd!
Waarom moet hij meebetalen in haar nutsvoorzieningen?

Omdat hij daar ook verbleven heeft tot en met gisteren, dit in een poging om de relatie toch te redden.

Qua 50/50 verblijfsregeling voor dergelijk jonge kinderen (tot 3 jaar) heb ik altijd geleerd dat dit niet aangewezen is en meestal door de rechtbank ook niet wordt toegewezen als één van de ouders daarop wijst, omwille van het feit dat dergelijk jonge kinderen dergelijke structuur-breuk niet aankunnen.

Het absolute minimum zou 3 jaar zijn (wat ook logisch is, gezien de ontwikkeling van het kind).

Iemand praktijkervaring daarmee?

Gezien de leeftijd < 6 m lijkt het mij logisch dat het kindje de eerste 3 jaar opgevoed wordt door één ouder, met eventueel klassieke weekend-regeling. Maar wanneer wijzig je dat?
Ik ken mensen die uit elkaar gegaan zijn toen het kindje nog maar een maand of twee oud was, en waarvan de niet-opvoedende ouder na twee jaar het kind ook begon op te eisen. Er is toen door de rechtbank een klassieke regeling in voege gesteld. Niet-opvoedende ouder bleef maar aandringen op meer omgangsrecht, en heeft opnieuw via de rechtbank kunnen bedingen dat het kind vanaf het derde jaar 10 dagen bij de ene ouder, 4 dagen bij de andere ouder verblijft, en dan per bijkomend levensjaar 1 dag minder bij de ene ouder en 1 dag meer bij de andere ouder, tot het jaar waarin de verhouding 7-7 tot stand komt, en er verder gelijkmatig verblijfsco-ouderschap is.
Dit is een mogelijkheid, maar die kan m.i. alleen maar lukken als beide ouders nog goed met elkaar kunnen opschieten én kunnen communiceren. Anders houdt geen enkele vorm van co-ouderschap steek, maar dit is een persoonlijke ervaring.

Uw citaat: Dit is een mogelijkheid, maar die kan m.i. alleen maar lukken als beide ouders nog goed met elkaar kunnen opschieten én kunnen communiceren. Anders houdt geen enkele vorm van co-ouderschap steek, maar dit is een persoonlijke ervaring.


klopt als een bus...

Uit persoonlijke ervaring zou ik zeggen: ga direct voor een volwaardige bilocatie-regeling.

Heb zelf in het begin van mijn scheiding (jongste kind was toen 4 mnd) geopteerd voor een regeling van 1 weekend op 2, omdat ik meer niet aankon (zowel praktisch (werk) als emotioneel (zat toen nogal diep)), en dit na een aantal maanden progressief laten veranderen in een week-om-week regeling. Had achteraf echt spijt dat ik niet direct voor de bilocatie gekozen had.

Het jongste kind heeft nooit ook maar enige last ondervonden van de bilocatie-regeling, en het oudste lijkt gelukkiger nu dan tijdens de week-endregeling. Voor de kinderen lijkt deze regeling dus het gezondst, en de band met beiden is alleszins beter nu dan tijdens de periode met weekend-regeling (en dat geldt in beide richtingen). Met alle respect, maar advocaten die bilocatie onder de drie jaar afraden slaan de bal mi dus behoorlijk mis (zijn trouwens ook geen opvoedingsdeskundigen, he?).

Ok we zijn in onderhandeling voor een regeling, maar het gaat wel heel heel stroef.

Ondertussen heeft de papa zijn kind al 4 weken niet gezien, de mama had eerst voorgesteld om vorig weekend een uurtje op bezoek te komen (onder toezicht van een derde), maar dat zag de papa niet zitten.

Nieuw voorstel is dan dat papa kindje nu zaterdag voor 3 uur komt halen, dit gebeurd via advokaat mama en advokaat papa. Ondertussen is het al donderdag en staat er nog geen akkoord hierover op papier, noch is er een vonnis.

Mama wil kindje niet meegeven als er geen akkoord tussen advokaten op papier staat, kwestie recht van spreken te hebben als papa kindje niet terug brengt.

In voorkomend geval wil mama alsnog voorstellen dat papa kindje bezoekt bij haar thuis, wat wellicht op een njet zal stoten.

Naar ik vernam is het ook mogelijk om ergens op neutraal terrein onder toezicht van een onafhankelijk persoon een bezoek te organiseren. Alleen weet ik niet zo direct waar 'ergens' te vinden is.

Graag wat hulp of alternatieven.

Deze 'bezoekruimtes' zijn meestal te vinden via de CAW's

Hier vind je de adressen en contactgegevens.

Bedankt.

Hou er rekening mee dat vader EVENVEEL recht heeft op kinderen en dus evengoed voor de kinderen kan zorgen.
Een kind als pressiemiddel gebruiken EN voorwaarden leggen tgo de vader kunnen wat mij betreft echt niet.
Zolang er geen vonnis is of gelijkwaardig akkoord via authentieke akte hebben beide ouders dezelfde rechten.
Het rare is dat in veel van de vragen de man ineens een onbekwame en onbetrouwbare persoon is geworden die niets meer kan.

Moeder kan terecht bij haar ouders en man ? tja die doet maar op … maar die kan toch ook terecht bij zijn ouders? Hier weer - bij de vrouw is er geen bijgedachte … bij de man is het net alsof hij niet kan instaan voor zijn kind.

Niet op deze poster bedoeld - is in het algemeen. Ook rechtbanken volgens ook dikwijls deze redenering.
En zoals andere poster stelt - kies een regeling die ineens goed is voor de grotere kinderen - laat duidelijk financiële afspraken inschrijven ook wat te doen bij niet betaling langs beide zijde.
Ook voor wat de bijzonder kosten betreft - ineens duidelijke afspraken.

Kijk hier op het forum eens naar termen zoals oa onderhoudsgeld --- bijzondere kosten enz.

Ook kan u samen één bemiddelaar nemen en één notaris - zal een veel evenwichtigere overeenkomst zijn.

Nogmaals niet tegen deze poster .. schrijft zelf ter info...