JuridischForum.be

Ik heb in opdracht van een verblijfsregeling over een zeer jong kind (nog geen 2) een maatschappelijk onderzoek gehad van een jusititieassisent. Ik ben de moeder.

Tijdens haar feedbackgesprek kreeg ik letterlijk te horen dat ik volgens haar een depressie had en een thuispsycholoog moest krijgen. Toen ik haar zei dat ze geen arts is en dit niet mag doen, heeft ze in haar verslag de depressie beschreven (in de trant van moeder dient versterkt te worden blabla). En in de plaats van thuispsycholoog heeft ze geschreven thuisbegeleiding.

De rechter is (ook al heb ik attesten van psychiater, psycholoog, huisarts en crèche) mee gegaan in haar verhaal. Absurd.

Ik heb klacht ingediend tegen haar uitspraken bij de Vlaamse ombudsdienst. Volgens hun zijn er geen fouten gemaakt want ze heeft geschreven (moet op krachten komen en geen depressie) en ze raadde thuisbegeleiding aan in de vorm van een maatschappelijk werker of opvoeder (geen thuispsycholoog, want dit mocht ze niet). Ze speelde geen psychiater.

Dan is dit toch puur laster en eerroof? Nergens worden er voorbeelden gegeven dat ik mijn kind niet goed verzorgde? Ik bracht het naar de crèche gaf het structuur, zorg en liefde. Nergens geeft dat mens feiten op haar 'gevoel'. Kan ik hiervoor naar de politie gaan?

Als dat haar professionele mening is, de rechter deze volgt en ook de ombudsman aangeeft dat er geen fouten zijn gemaakt, dan denk ik dat u misschien eens moet overwegen of ze geen gelijk heeft.

Lees alles nog eens goed, het kan dat u het niet snapt lol:

De ombudsman heeft niks over laster en eerroof gezegd. Ze hebben juist zichzelf en justitieassistent beschermd: gezegd dat de justitieassistent géén thuispsycholoog bedoelde (wat ze letterlijk wel zei tijdens het gesprek), maar een maatschappelijk werker of opvoeder. Die mij ging helpen bij de opvoeding van het kind.

Dit wilt dus zeggen dat ik mijn rol als moeder niet kan opnemen (laster en eerroof), terwijl hiervoor letterlijk geen bewijs is. Mijn omgeving (2 artsen, erkende psycholoog en crèche) zeggen dat ik mijn rol als moeder perfect kan uitvoeren en een functionerend lid van de maatschappij ben.

Nergens geeft de assistent feiten op: dat ik mijn kind niet verzorg, geen liefdevolle band heb,... Nergens.

Snap je het eerst was het thuispsycholoog (maar dit is wettelijk verboden om als advies te geven) dus hebben ze er zelf iets anders van gemaakt (maatschappelijk werk of opvoeder).

Maar voor het tweede is letterlijk geen bewijs. Dit is dan toch laster en eerroof? Zo'n zware uitspraak...

Voor laster en eerroof moet er een kwaadwillig element zijn. Het geven van een deskundige mening, hoe confronterend dan ook, is niet kwaadwillig.

Haar mening/haar gevoel moet gebaseerd worden op feiten. Er zijn 0 feiten over dat ik mijn rol niet als ouder kan uitvoeren. Is dit dan niet in het belang van mijn ex-partner? Ik zit verwikkelend in een grote Vechtscheiding.

Hoezo is dit niet kwaadwillig? Er wordt letterlijk beweert dat ik een slechte moeder ben... ze wil letterlijk dat ik mijn kind weinig zie... Voor mij is dit kwaadwillig, want ze is letterlijk partijdig voor ex-partner die ik meerdere malen hard heb aangepakt...

Zij mag u gerust een slechte moeder noemen, als dat gebaseerd is op de feiten in het dossier. Justitieassistenten zijn er niet om iedereen te vertellen wat ze willen horen.

HALLO ER ZIJN GEEN FEITEN, DAAROM ZEG IK HET OOK IS DIT GEEN LASTER EN EERROOF? Spreekt u Nederlands?

"Kan ik hiervoor naar de politie gaan?"

De politie gaat niet tussenbeide komen.
Daarmee is uw vraag beantwoord.

En waarom niet? Er zijn letterlijk 0 feiten.

En waarom niet? Er zijn letterlijk 0 feiten.

Onder andere omdat er een duidelijke rechterlijke uitspraak is:
"De rechter is (ook al heb ik attesten van psychiater, psycholoog, huisarts en crèche) mee gegaan in haar verhaal."

Toen ik aan de rechter vroeg waar is dan eigenlijk het bewijs? Kreeg ik zelfs van de rechter geen antwoord.

Van wie moet ik nog een attest hebben die kan bevestigen dat ik een goede moeder ben? De koning?

De kleine heeft het moeilijk wanneer ik hem naar zijn vader breng, moet ik dat filmen en laten zien aan de rechter?

Dit ging om een tijdelijke regeling en ik moet nog terug gaan naar de 'recht'bank. Wat is jullie advies? Gewoon zo'n opvoeder nemen en doen alsof ik er baat bij heb en meespelen? wtf dit is toch niet normaal?