Verhuizing - hobby's - grote uitgaven

[ZonderTwee]

Ik heb sinds zes jaar een EOT met de moeder van mijn 3 kinderen. Er geldt een week/week-regeling en ik betaal pakweg 65% van de kosten.

Komende zomer verhuizen we naar een locatie die me niet meer in staat stelt ze nog naar de hobby's te brengen die ze nu hebben (afstand en reisduur).
Ik voorzie voor de kinderen de mogelijkheid om een gelijkaardige hobby uit te oefenen bij mij in de buurt.

Mijn vraag is nu of mijn ex me kan verplichten om verder te blijven betalen voor de hobby's die ze bij haar uitoefenen. (ben ik verplicht de kinderen daar naar hun hobby te laten gaan?) Het gaat in twee gevallen om 'beurtenkaarten', een systeem waarin ik me op dit moment al benadeeld voel aangezien ik om het betaalde kostenpercentage te behouden bijna verplicht ben om de kinderen elke week naar hun hobby te laten gaan (en dat komt niet altijd even goed uit).

Ik kreeg ook pas een afrekening voor buitengewone kosten van afgelopen maand. Eens die boven een bepaald bedrag gaan, staat in de EOT dat extra uitgaven vooraf besproken moeten worden alvorens ze te doen. De afrekening bedroeg meer dan het dubbele van dat bedrag, zonder voorafgaande verwittiging. Na deze afrekening kreeg ik die avond zelf nog een extra correctie met extra uitgaven, omdat er nog een laptop voor school aangekocht was (een buitengewone kost, eigen aan de opleiding want de school verwacht dat je koopt of huurt, alleen komt ze enerzijds bovenop de andere kosten en is er vooraf niet besproken of er gekocht dan wel gehuurd wordt), iets wat ze ook vooraf zou moeten bespreken. Hoe moet ik hierop reageren?

De laptopkwestie sleept al een aantal jaren aan. Moeder wilde graag dat dochter een laptop had omdat ze dan haar eigen laptop voor zichzelf kon hebben. Ze wilde dat ik meebetaalde maar aangezien de dochter hier bij mij over het nodige materiaal beschikte om verbonden te zijn en de school een laptop niet bij de vereisten had, heb ik telkens gecontesteerd. Ik zie nu dat ze snel een laptop gekocht heeft, in de gedachte dat ik deze keer niet kan weigeren.

Tekst is maar tekst, er zit een hele historie achter van het niet correct besteden van onderhoudsbijdragen voor de kinderen (niet transparant wegens op haar rekening, ze weigerde kindrekening), afspraken breken en gewoon haar zin doen zonder mij te raadplegen en de kinderen in te fluisteren dat het hun idee was. Ik merk ook dat er aan haar kant vaak iemand anders de portefeuille opentrekt en actie onderneemt als er iets betaald moet worden. Alles hier neerschrijven zou me te ver leiden.

Ik kijk ernaar om de EOT te laten aanpassen wegens enerzijds verhuis en anderzijds wijzigende schoolsituatie kinderen en leeftijd. Ik merk echter dat me dat veel energie kost en zij die energie wegzuigt door telkens irrationele voorstellen te doen of dingen te blokkeren die in een normale gang van zaken niet in vraag gesteld worden. Ik zie ook op tegen het opnieuw aanspreken van advocaten die - achteraf gezien - niet om kunnen met een tegenpartij die onverschillig reageert en zichzelf steeds in de slachtofferrol duwt. Ook al leg ik dat op voorhand uit, toch krijg ik achteraf steeds de reactie dat het toch wel heel moeilijk was ("precies een muur", gaslighting, onsamenhangend en niets tegen in te brengen...)

[LeenW]

Het belangrijkste aspect laat u hier achterwege. Wat willen de kinderen? Is de hobby iets in clubverband waar ze al jaren in hetzelfde team spelen? Hebben ze voldoende interesse in de "gelijkaardige" hobby?

[ZonderTwee]

Uiteraard regel ik zulke dingen niet zonder de mening van de kinderen te vragen. Dat maakt het soms moeilijker, want de kinderen denken dat hun mening ervoor zorgt dat beide ouders tegenover elkaar komen te staan en dat zij de oorzaak zijn van discussies, en dan zeggen ze de mening van de ouder bij wie ze de grootste weerstand verwachten tegen een andere mening. Er heerst bij de kinderen een grote schrik om tegen de mening van de moeder in te gaan, omwille van aantoonbare gevolgen (iets niet krijgen, zelf alles moeten regelen, uitgelachen of denigrerend behandeld worden als een keuze de verkeerde blijkt.)

De hobby van de oudste is er eentje met groepslessen waar ze natuurlijk vrienden heeft. Al zijn die vrienden zelf ook lang niet elke week aanwezig. De hobby van de middelste ligt halfweg tussen moeder en mij. Daar is dus geen probleem. De jongste dochter zit vandaag in een jeugdbeweging die voor beide ouders volledig uit de richting ligt en waar ze zelf weinig voeling heeft met de andere kinderen (dat is ook de reden waarom de andere twee gestopt zijn met de jeugdbeweging een tijdje geleden). De laatste hobby van de jongste is datgene wat me doet twijfelen. Daar gaat ze graag en heeft ze haar vrienden, al spreekt ze zelf soms van stoppen (wat tegengesteld is aan haar uitgelaten en positieve gedrag als ze terugkomt van die hobby)

Ik heb de mogelijkheid met de kinderen ook expliciet besproken en zij zien er niet tegenop om de week dat ze bij mij zijn een hobby uit te oefenen in de buurt waar wij verblijven. Het is voor hen natuurlijk iets anders om het zich voor te stellen, of het echt te doen.

We zijn al eens gaan kijken op de hobby's op de nieuwe locatie, hebben al gesproken met de inrichters van die hobby. Ik heb hun mening gevraagd maar kijk ook hoe ze reageren als we ter plaatse gaan kijken of als ze er met anderen over praten.

De oudste ziet de meerwaarde van de hobby op de nieuwe locatie, met een andere insteek in les krijgen en mogelijkheden om verder te ontwikkelen dan op de locatie waar ze nu zit ).

De jeugdbeweging waar mijn jongste naartoe zou gaan, is dezelfde als die waar mijn plusdochter heen gaat, dus die kennen we al van eerdere evenementen.

[Evi (Odos)]

Een bemiddelaar overwegen? Dan heb je geen advocaten nodig. En die kan ook met de kinderen praten, zodat hun noden op de eerste plaats komen.

[ZonderTwee]

De EOT is een jaar of 7 geleden opgemaakt met behulp van een bemiddelaar. Ik leerde onlangs dat ik daar eigenlijk aan vastzit tot de kinderen gaan werken, los van het feit of de ex nu wel of niet goed omgaat met de afspraken en dat het laten aanpassen niet zo snel gebeurt en dat dat een hoop geld kan kosten als er advocaten bij betrokken zijn. Die advocaten, dat denk ik dat erbij moet, want bij de oorspronkelijke opstelling heeft de ex zich in een zetel genesteld met een aantal voordelen die ze nooit of nimmer wil afgeven. Waarom zou ze ook, ze heeft iemand die de rest van de kindertijd van onze kinderen ruim betaalt voor onderhoud, geld dat ze kan beheren zoals ze wil. Ik zie aan de kinderen dat het niet naar hen gaat; met 700 euro per kind per maand (onderhoudsbijdrage+ kindergeld) kan je veel doen (zij zorgt voor aankoop kledij, doktersafspraken) voor de kinderen, en toch wordt hun haar niet geknipt, hebben ze altijd te weinig kleren (ik ga er af en toe zelf kopen, bovenop die bijdrage dan). Ze blijft liever onvermogend dan dat ze zelf moet werken om zich te verbeteren, heb ik vastgesteld.

Ik leerde bij de bemiddelaar ook dat de ex-partner onrealistische eisen stelt waar ik dan tegenover sta met een berekend voorstel. De bemiddelaar gaat dan onderhandelen, terwijl het voorstel van de ex op niks steunde. ik ga er van uit dat je met een beste voorstel komt, op basis van feiten. Zij gooit gewoon een bedrag en ziet dan hoe het realistische voorstel in haar voordeel wordt verdraaid.

Ik merk dat ze zich in het bijzijn van anderen als het arme slachtoffer opstelt, terwijl ze in conversaties met mij alleen begint met manipuleren en druk zetten om met iets akkoord te gaan dat niet realistisch is.
Ik merk ook dat er op de kinderen ingepraat wordt, zodat ze na hun eerste keuze telkens weer iets anders zeggen dat toevallig in de lijn van de verwachting van de moeder ligt. Als er ook maar sprake is van een bemiddelaar, hoor ik dat de kinderen plots andere dingen zeggen dan ervoor.

Eigenlijk zou ik het hier wel allemaal moeten uitschrijven, want het is een complexe historie, waarbij ik moet praten met een partij die de kinderen gebruikt voor eigen gewin en niet denkt in 'het beste voor de kinderen' maar het wel zo draait dat ik diegene ben die moeilijk doet.

Toen ik met oudste (4e middelbaar) naar een school ging kijken, nadat besproken was dat ze van richting zou veranderen in iets dat haar meer ligt, ging de jongste (6e leerjaar) mee. De jongste was superenthousiast over de school, de ruimte en de te volgen richtingen. De keuze van de oudste voor die school was overigens geen enkel probleem voor de ex-partner.
Ik ben met de jongste (6e leerjaar) nog een aantal scholen gaan bekijken zodat ze zich een beeld kan vormen. Ik heb zoals ik ook bij de twee andere kinderen deed een voorstel voor school gedaan, omdat de jongste daar enthousiast over was.
De ex-partner heeft de voorstellen geweigerd; de school zou te ver zijn, als enige argument (let op: het is dezelfde school als diegene die voor de oudste wel goed was, de busverbinding is dezelfde en dus even lang, de oudste heeft tot op vandaag geen brommer of elek. fiets) en heeft zonder een school te bekijken een andere school dichterbij voorgesteld, met ongeveer dezelfde richting, maar een mindere reputatie. Die ben ik dan ook met de dochter gaan bekijken, omdat ik vind dat we met een open blik een keuze moeten maken. Daar bleek mijn dochter niet zo enthousiast. Ik zag zelf dat de richting er wat naast de andere richtingen lag, in een technische school met voornamelijk jongens.
Ik hoorde nadien ook van ouders van andere (ex-)leerlingen dat het pedagogisch project in die school minder is, de begeleiding niet goed, dat er veel gepest wordt, en dat de richting een buitenbeentje was op die school. Redenen voor mij om die school niet als beste keuze te zien, mede door de reactie van mijn jongste.
Nu wordt er van de moeder uit druk gezet om toch akkoord te gaan. Ik kreeg mails van de ex dat de jongste nu toch die school eerst zet. Als ik dat aan de jongste vraag, dan zegt ze dat ze dat deed omdat ze dan nadien een snack kreeg.
Ik krijg intussen telkens mails van de ex-partners met manipulerende zaken, en de opmerking dat ik akkoord moet gaan met de keuze van de ex-partner.

Ik weet intussen niet meer wat ik moet doen om het recht te trekken en mijn dochter in de school die best voor haar is, en waar ze zich het beste bij voelt. Als ik een bemiddelaar aanspreek, dan stelt de ex-partner zich op als slachtoffer, als ik rechtstreeks met haar in gesprek ga, word ik onder druk gezet en krijg ik alleen een 'nee' op mijn voorstellen of argumenten. Als ik het initiatief aan haar laat, dan gebeurt er niks, behalve wat manipulatie en druk zetten.

Het is al de derde keer (drie kinderen samen) dat de zomervakantie er onderdoor gaat omwille van een verschil in schoolkeuze. Voordien schreef ze de oudste zelfs al in op een school tijdens de infoavond en zei de school dat ik alleen nog maar moest ondertekenen. Ik heb dat toen gedaan, omdat ik niet die piste wilde dat er discussie was. Achteraf bleek de oudste niet gelukkig op die school. Bij de twee vorige schoolkeuzes is de moeder van haar onrealistische voorstel teruggekomen, al wilde ze nadien wel zonder mijn medeweten de leerlingenbegeleiding bespelen om de gekozen richting toch te wijzigen. Dat is gelukt, met een berichtje van de oudste naar mij dat ze zelf besloten had die richting te kiezen en dat ze daar geen discussie over wilde. Al bleek nadien dat haar moeder dat berichtje had voorgesteld en gedicteerd. En bleek na een paar weken dat de gekozen nieuwe richting van de oudste toch niet binnen haar vaardigheden en interessegebied lag (dat had ik verwacht).

Edit: kleine aanvulling: Het voelt voor mij alsof ik telkens verantwoording moet afleggen aan iemand die vervolgens mag beslissen of iets wel of niet doorgaat. En omgekeerd dat zij mij dingen kan opleggen om akkoord te gaan. Ze draait het co-ouderschap om naar iets dat altijd in haar voordeel uitdraait, of dat nu het beste is voor de kinderen of niet.

Ik ben dan ook op zoek naar iemand die hier ervaring in heeft en me verder kan helpen, want ik zie het foutlopen met de kinderen en ik kan er niks aan veranderen zolang de ex-partner vindt dat zij en zij alleen kan beslissen wat er gebeurt.