SITUATIESCHETS: de kleinste A (9jr) opent meer en meer haar hartje voor ons. Waarmee ze ook meer en meer haar hartje lucht bij ons… Wat er allemaal uit dat kind komt echt, ik heb niet geslapen vannacht en kan nog huilen als ik eraan denk! Dit is wat info van alleen afgelopen weekend... Meer zou te uitgebreid worden...
We hebben er vorige keer al mee wakker gezeten tot 2u30 's nachts al huilend in ons armen in ons bed… Dat haar zus B(12jr) en haar mama haar dwingen om niet meer te komen bij papa en dat zij wèl nog wil komen maar dat ze ni anders ga kunnen want ze forceren haar enz… De dingen dat haar mama tegen A zegt, ge valt stijl achterover…
A komt afgelopen weekend toe bij papa en doet direct tekens met haar duim naar beneden… Ze was weer gepest geweest op school en niemand doet er iets aan. “Mama vergeet het van iets eraan te doen” Wablief??? Idem thuis, gepest door B maar mama doet er niets aan... En strafste moest nog komen… Ze fluistert tegen haar papa “B heeft een brief geschreven voor de rechter”… dus B is samen met haar mama brief aant schrijven vol leugens dat papa haar pijn doet en haar mama pijn heeft gedaan vroeger en niet voor haar zorgt en dat ze niet meer wil komen naar haar papa enz… Dan had mama zelfs gevraagd aan A "wat ga jij doen, ga je nog gaan?" en A heeft eerlijk geantwoord dat ze nog naar haar papa wil komen. waarop haar mama antwoordt "amai nu stel je mij teleur"... dat is psychologische mishandeling! Zo inspelen op een kind haar emoties!
B had ook beloofd aan mama om heel weekend tegendraads te doen en papa te negeren en ze deed het echt! Als hij iets vroeg antwoordde ze niet en draaide haar gewoon weg om naar buiten te kijken… We hadden dan nog stomweg grote verrassing gepland dus heel de weg naar daar géén woord of hij nu iets vroeg of niet… Tot ze wist wat de verrassing was… dan begon ze om te draaien… en laatste dag, laatste uur daar was het weer gedaan, weer geen woord meer, weer tegendraads,…
Als het uur naderde dat mama hen kwam ophalen, begon A dan weer zo enorm hard te wenen! Laatste weekends is het telkens zo, echt huilen en schokken en wenen! Maarja moeten ze meegeven omwille van bestaand vonnis OF NIET? Dus nog geen uur later al berichten naar haar papa, mijn dochter (waar ze het enorm goed kan mee vinden) en mezelf dat haar mama haar gedwongen had om weer vanalles op te schrijven dat geen waar was en dat ze het beu is. Dat haar mama weer boos was op haar omdat ze zogezegd haar best niet gedaan had om gezond te eten en dan zegt haar mama als kers op de taart nog “je bent te dik je gaat vroeg sterven” TEGEN EEN KIND VAN 9!!!! Echt hoe ziek ben je dan in je hoofd!? A zat te smeken van papa kom mij NU halen, ik kan niet meer, papa haal mij NU op… A zit er volledig door! Ze schreef zelfs dat ze zo niet meer wil leven!!! Dat breekt ons hart echt… A zei dat ze haar al jaar slecht voelt maar nu pas durft te zeggen en dat ze bij hem wil komen wonen dat ze geen dag langer wil blijven in die situatie… er is bestaand vonnis, dus papa kon en mocht ze niet gaan halen…
VRAAG:
Help ons, help A, wat kunnen we doen????
Wat zijn ons opties?