Hallo,
Wat ik nu ga vertellen klinkt misschien allemaal verzonnen maar geloof mij het is echt niet zo. Ik ben moeder van een 4 jarige zoon. Ondertussen ben ik een jaar en half aan het bemiddelen samen met de papa voor zijn bezoekrecht. Momenteel is het zo dat de zoon 1 weekend om de 14 dagen naar zijn papa gaat en 1 weekend van vrijdagavond tot zaterdagmorgen, dus grotendeels om enkel te slapen dan. En de helft van de vakanties. Maar we zijn uit elkaar gegaan om dat vader helemaal ontspoort is geraakt. Hij dronk toen we uit elkaar gingen al meer als een jaar een gemiddelde van 15 pintjes bier per dag en nam achteraf vernomen bijna dagelijks drugs. Ik zelf had een toxic relatie met hem. Hij had mij zo klein gekregen dat ik geen zelfvertrouwen meer had en dat hij mij had doen geloven dat ik zonder hem niets kon of nooit iets zou bereiken. Maar dat terzijde. Want het gaat over mijn 4 jarige zoon. Die moet dus gaan naar een papa die nog steeds verslaafd is. Hij heeft een vriendin die zelf zwaar verslaafd is (geweest volgens hun) maar ze drinkt nog op regelmatige basis en de rest weet ik niet of ze dat nog doet. Haar eigen kind zit al meer dan 6 jaar in pleegzorg en ondanks dat ze al tot 3 keer geprobeerd heeft om hem terug te krijgen lukt het maar niet. Wat mijn ongerustheid alleen maar meer aanwakkert. plus het feit dat de vader een dokter heeft gevonden die vermoedelijk met hem meedoet en de urine van iemand anders indient en het bloed ook. Dus op die manier kan ik het niet bewijzen. Een haartest doen ze niet via de familierechtbank dus ook daar zit ik vast. Ik hoor alleen maar verhalen van mensen die ik niet ken dat de situatie daar tussen mijn ex en zijn nieuwe vriendin ongezond is. En dat het zeker geen veilige thuis is voor mijn zoon. ik hoor echt gruwel verhalen. Mijn advocaat zegt dat we niks kunnen doen zolang er niks zwart op wit staat. of in een officieel document. Op zijn familie kan ik ook niet rekenen want spijtig genoeg zitten de ouders ook met een drankprobleem. Alsook zijn broers. Ik weet dat het een beetje mijn schuld zelf is dat ik in deze situatie zit toen ik besloten heb een kind met hem te hebben.
Ondertussen zit ik wel met het feit dat ik overal het antwoord krijg dat ik moet afwachten en hopen dat er niks erg gebeurd met mijn kind.
Maar moet er echt iets ergens gebeuren hoe zit het met de mentale trauma's dat het kind gaat oplopen of al heeft opgelopen.
Is er hier iemand die mij mss meer kan helpen en raad heeft voor mij. ik voel mij zo machteloos als moeder. ik kan mijn eigen kind niet beschermen tegen vader die momenteel onverantwoord omgaat met zijn eigen kind en zijn kind onopzettelijk in gevaar brengt door zijn verslaving