JuridischForum.be

Ik heb sinds midden 2005 met mijn ex een gelijk verdeeld verblijfsco-ouderschap. Op een "kindrekening" stort elk maandelijks 113€ en stort ik het ontvangen kindergeld onmiddellijk door. Elke vrijdag om de week is er een verblijfswissel.

Mijn dochter laat me vandaag plots per sms weten dat ze "het niet meer ziet zitten" te komen, ik krijg een mail van mijn ex dat de kids ongelukkig zijn enz.. Dus vandaag kwamen noch dochter (16j), noch zoon (15j) opdagen. Ik ben naar de politie gestapt om dit feit te laten registreren (klacht neergelegd). Ik ben zelf een normaal opgevoede vader, en voorzie mijn kinderen van een goede opvoeding (materieel en affectief), en kan dit ook staven. Op welke gronden kan mijn ex een verandering in de regeling "afdwingen", en op welke gronden kan ik me best verdedigen?

Ik kan aantonen dat ik een goede thuis voorzie, en dat mijn dochter onder nefaste invloed van mijn ex handelt. Ik kan aantonen dat ik veel tijd aan de kinderen kan besteden en dit op een kwalitatief zinvolle manier ook doe. Communicatie met haar is bijzonder moeilijk, en ook dat is aantoonbaar.

Hoe pak ik dit best aan? Welke verdediging gebruik ik best om de opzet van mijn ex (opblazen van de verblijfsco-ouderschapsregeling) te ontkrachten?

Kinderen onder de 18 jaar (meerderjarigheid) kunnen/mogen niet kiezen of ze zich al dan niet houden aan de bestaande regeling.

Het 'afdwingen' ervan is natuurlijk een ander paar mouwen.
Het gebeurt héél vaak dat kind(eren) weigeren om de bestaande regels/overeenkomst te eerbiedigen.
Ik denk niet dat jouw ex dit tracht te ontkrachten.
Mijn ervaring leert mij dat het moeilijk tot onmogelijk is, zelfs voor een rechter, om hen daartoe te verplichten.
Je doet er alvast goed aan om daarvoor klacht neer te leggen, telkens dit voorvalt.
Probeer eens een bemiddelaar aan te spreken, die zowel met de ex-partners én met de kinderen praat.

Rebel, dank je voor je antwoord. Ik vind je reactie heel zinnig, maar het stemt me droevig. Ik zal er rekening mee houden in mijn acties.

Beste,
Ik heb hetzelfde meegemaakt als u met mijn dochter.
Maar ik stond aan de andere kant van de zaak.
Dochter, toen bijna 11 jaar, wou ook niet meer naar haar vader.
Ik kreeg een dochter met mijn huidige man en ze zag dat die wel één thuis had en bij mama kon blijven.En zij moest telkens met haar spulletjes heen en weer.( Let op: toen keerde ze zich nog niet tegen haar vader, enkel tegen het systeem!)
Ik heb dit altijd tegengehouden...tot ik op een bepaald moment niet meer kon.
Ze begon bij haar vader zo hard te rebelleren dat heel zijn gezin daar eronder leed en zelfs zijn nieuwe vrouw een inzinking kreeg.
Mijn dochter kreeg zwaar psychische problemen, moest na een tijd naar een psycholoog en daarna na een psychiater. Ze deed aan zelfpijniging ,
liep herhaaldelijk van school weg,...Te veel om op te noemen.
Kortom, wat wij ermee meegemaakt hebben, dat wil je niet weten.
Eerst hebben we het zelf proberen te herstellen. met behulp van eerst een psycholoog, daarna een psychiater omdat de psycholoog dat ons aanraadde)" Een week naar papa en de rest van de maand bij mama. " . Dat ging goed. Tot de relatie zich stabilliseerde met de papa en zelfs terug ' goed' was. Dan vond de papa dat het tijd werd dat we terug de vorige regeling hanteerden, want zijn relatie met de dochter ging weer.
De dochter begint terug te rebelleren, deze keer nog vele erger.
Zijn gezin, ons gezin, we leden er allemaal weer onder. Bemiddeling geprobeerd, alles uit te kast gehaald. Ze was toen 'psychiater-af', ging enkel nog naar psycholoog, deze raadde aan om haar regeling weer niet te veranderen omdat ze meer stabiliteit en structuur nodig had enz... Maar de papa wou niet luisteren,..
Om een verhaal kort te maken: rechtzaak van gekomen, dochter krijgt (deels) haar zin. Vonnis: 2 volledige weekends naar papa + 2 woensdag namiddagen. Om het contact met de vader te herstellen,zeggen ze.

De dochter hoeft de namiddagen niet meer te komen, papa heeft geen tijd dan, dus schieten enkel de W.E.-ends nog over.
Dochter en vader zijn kat en hond. Ze gebruikt hem enkel voor haar vriendjes mee naar huis te nemen, hier mag dat niet.
Hun weekends daar zijn een hel. Elk weekend is het dike ambras daar, ze daagt ze uit tot en met.Ze hebben 4 kleine kinderen samen, die lijden mee.
Maar papa wil niet toegeven. Ze zal komen, hoe dan ook.Met alle gevolgen vandien. Het is zelfs al zover gekomen dat als de dochter komt zijn vrouw en kinderen dikwijls een weekend naar haar moeder gaan.

Ze is van plan om als ze 18 ( ze is nu 16,5 jaar) is nooit nog contact te nemen met hen, hij heeft haar teveel gekwetst. En alhoewel haar vader en ik samen enkele keren naar de psycholoog en psychiater zijn geweest, krijg ik toch de grote schuld.Terwijl ik het zolang mogelijk heb proberen tegen te houden!

Uit ervaring zou ik het volgende tegen u willen zeggen.
Ga er niet altijd vanuit dat het door de moeder komt dat kinderen voor één thuis kiezen. Mijn dochter voelde zich nergens meer thuis. Ze kon dit niet aan. Ze had twee verschillende werelden gecreëerd en naarmate ze ouder werd vloeide die automatisch wat meer in elkaar. Dit kon zij niet aan. De vrienden die ze had bij mama mochten niet in de wereld van papa komen en andersom, maar dat gebeurde meer en meer. Enfin, te moeilijk om het hier efkes vlug uit te leggen.
We hebben er jaren aan gedaan om alles wat terug in z'n plooi te krijgen.

Haar relatie met de vader is heel broos. En weet je wat? Ik ben de lijm die ze nog wat bijeen houdt. Ik probeer haar zo positief mogelijk over haar vader te doen denken en over de weekends.
Niet dat het veel helpt, maar ik vind het ook niet leuk dat het zo loopt!

Haar vader en ik praten gelukkig terug met elkaar en gaan weer samen naar alles wat de kinderen aan gaan en waar we verwacht worden als ouders. Dat is een tijdje minder geweest.

Alstublief, denk twee keer na voor u iets doet. En praat met uw kinderen!Dat is heel, heel belangrijk. En dat is wat mijn ex-man nooit gekunnen heeft en nog niet kan! Hou van hen, probeer ze tot rede te brengen, maar probeer ze niet te claimen, want dan duw je ze nog harder weg!

Mijn ex heeft er niks bij gewonnen om terug de regling om te willen draaien. In tegendeel, hij is nog méér kwijt.
En wat het ergste is,... we zijn niet enkel beide heel veel geld kwijt aan de advocaten, hij is zijn dochter kwijt! Ook al moet ze die weekends komen. Geen van beide heeft er plezier aan.
Zelfs onze zoon van 13 jaar, die wel de regel wil blijven respecteren, lijdt eronder ginder.
Zijn zus is helemaal anders tegen hem daar als hier.
En hij weet ook hoe hard ik mijn best doen om zijn zus anders tegenover zijn vader te laten staan.Tevergeefs. Er is teveel vertrouwen langs beide kanten misbruikt en te veel gekwetste dingen gezegd tussen hen. Twee dezelfde karakters die elkaar tot het uiterste drijven. Zonde dat de volwassene hierin 'de wet van de sterkste' blijft aanhouden.

Succes!

ik weet dat ik geen recht van spreken heb omdat ik niet in deze situatie zit, maar moest ik zo'n situatie tegenkomen, zou ik voorstellen aan m'n ex om ze telkens te brengen/te laten komen, waarbij de kinderen dan telkens het moment zelf kunnen kiezen of ze me/m'n ex-partner willen zien of niet (en dus al dan niet direct terug naar de andere ouder gaan).

Op die manier:
- maak je dat de kinderen telkens bewust moeten kiezen om iemand niet te zien.
- zorg je ervoor dat de kinderen zélf bewust moeten kiezen om iemand niet te zien, zonder dat de moeder/vader daar téveel invloed op hebben
- krijgen zij ook nog telkens de hint dat de vader/moeder effectief wel de kinderen wil zien, dat het geen gemakkelijkheidsoplossing is.

't is mss een saaie oplossing, emotioneel telkens pijnlijk en haalt misschien niet veel uit, maar k zou het toch in het begin (bij problemen) zo willen proberen.

mijn oudste wil niet meer naar zijn moeder omwille van verschillende redenen . Het ging al niet denderend tussen moeder en hem maar mijn nieuwe gezinssituatie zal daar ook wel vor iets tussengezeten hebben .

Enfin . Het is ondertussen reeds sedert september dat co-ouderschap niet meer toegepast wordt in depraktijk . Alleen , wij hadden net een vechtscheiding achter de rug. Mijn ex krijgt het kindergeld en dient daarvan 40 % naar mij door te storten . Dat doet ze nog wel ( de 60% dat overschiet is een leuk cadeau voor haar . )
Wij dienen ook elk de helft van de schoolkosten te betalen . Mijn ex zei me dat ze dat niet meer zal doen totdat haar zoon terug bij haar komt. Met andere woorden ik krijg nu alle kosten zelf te betalen en 40% van het kindergeld en kan hem niet ten laste zetten vermits hij daar ingeschreven staat .


Ik denk dat dit een voorbeeld is van hoe het niet moet

“Art.432....§3.Wanneer over de bewaring van het minderjarige kind mocht zijn beslist...dan worden de straffen bepaald in de §§1 en 2 toegepast op de vader of de moeder die het minderjarige kind onttrekt...aan de bewaring van hen aan wie het krachtens de beslissing is toevertrouwd,die het niet afgeeft aan degenen die het recht hebben het op te eisen of die het,zelfs met zijn toestemming,ontvoert of doet ontvoeren...“(Strafwetboek).

‘De onthouding van een ouder om zijn gezag te doen gelden teneinde de weerstand van een kind tegen de uitoefening van het bezoekrecht van de andere ouder te overwinnen kan,naar omstandigheden...het in art.369bis(nu 432) bedoelde misdrijf opleveren‘[Cass. 21 oktober 1986,R.W. 1986-87,1609-1610,noot;Cass. 28 oktober 1987, J.Dr.Jeun. 1988,7;Cass. 15 maart 1989, J.T. 1989,666;Cass. AR7009,8 februari 1994(X.), onuitg.,geciteerd door TRD&I 1994,545].

‘Bij strafrechtelijke veroordeling wegens onttrekking van minderjarigen kan aan de burgerlijke partij een effectieve schadevergoeding worden toegekend voor alle vruchteloze verplaatsingen die zij deed om het kind te gaan ophalen‘(Corr.Kortrijk 28 april 1997,TWVR 2000,81).

“Art.1385bis. De rechter kan op vordering van één der partijen de wederpartij veroordelen tot betaling van een geldsom,dwangsom genaamd,voor het geval dat aan de hoofdveroordeling niet wordt voldaan ..."(Gerechtelijk Wetboek)
Zie inzake omgangsrecht Benelux-Gerechtshof 11 mei 1982,LADAN t. DE BRUIN en WESSENBURG t. PETIT,F.B.U.,III.1.50.3-1.

Ik ben getroffen door de antwoorden die ik hier op mijn vraag kreeg, door wat jullie te vertellen en te zeggen hebben. Ik apprecieer dit heel erg; ik ga mijn tijd nemen alles wat hier is gezegd goed door te nemen, alles te laten bezinken en rekening houden met wat hier is geschreven. Ik hou jullie op de hoogte; niet zozeer omdat jullie dit verwachten maar omdat ik het een beetje nodig vind. Bedankt allemaal.

Vandaag is er aan dit verhaal een staartje bijgekomen. Ik heb ontdekt dat de stereo-installatie die ik drie jaar geleden voor m'n dochter had gekocht en op haar slaapkamer had geplaatst verdwenen is. Ook een dubbel fotoalbum met foto's van de kinderen is uit een kast verdwenen. Ik durf niet na te denken over wat nog kan verdwenen zijn.

Twee maanden geleden had ik m'n dochter al betrapt op het ontvreemden van enkele andere boeken, die ze toen ik haar hiermee confonteerde, terugbracht.
Drie jaar geleden, enkele maanden na de scheiding, had ik al enkele verdwijningen vastgesteld; hiermee geconfronteerd bekende m'n dochter dat ze dit op aanzet van mijn ex had gedaan. Ik heb er toen verder niets mee gedaan, behalve haar gewezen op het belang van vertrouwen en respect voor anderen en hun bezittingen. Toen m'n dochter twee maanden geleden de betrokken boeken terugbracht heb ik haar met een behoorlijke preek over vertrouwen, het slechte van liegen en bedriegen en de gevolgen voor haar relaties met haar naasten proberen bij te brengen. Duidelijk zonder resultaat.

Ik voel me beschaamd. Af en toe wel eens verhalen gehoord, maar nooit gedacht dat mij dit zou overkomen. Integendeel, trots was ik op mijn kinderen. Nu voel ik me mislukt. En ik heb aangifte gedaan bij de politie.

Vandaag professioneel juridisch advies gekregen. Drie opties:
1. correctionele veroordeling (ook hierboven ergens vermeld). Totaal uitgesloten, daarmee bekom ik een pyrhus-overwinning.
2. deurwaarder laten uitvoeren: idem
3. niets doen en afwachten; eventueel bemiddeling proberen. Grote kans dat dit voor jeugdrechtbank komt; in dat geval wordt de wil van de kinderen ingewilligd.

Conclusie:

1. als kinderen vanaf 15, 16j iets willen, dan bekomen ze dat. Als, zoals in mijn geval, mijn dochter, onder welke invloed dan ook (bij mij thuis heeft ze dus echt wel alles; maar ook een klassieke opvoeding, ze mag dus niet om het even wat doen en hoort zich naar een gezinssituatie te schikken) beslist dat ze bij een of andere ouder niet meer wil komen, dan volgt de jeugdrechtbank haar daarin.

2. praktisch betekent dit dat bilocatie vanaf puberjaren bijzonder precair wordt. Toewijzing gebeurt dan naar de "geprefereerde ouder", en een alimentatie van 10% per kind, fiscaal aftrekbaar, wordt opgelegd; de "geprefereerde ouder" brengt de kinderen in zijn/haar personenbelasting in.

3. Concreet (en nu klink ik wel verbitterd, maar dat is maar tijdelijk) betekent dit dat waar vroeger ouders werden gepluimd op hun pensioenleeftijd, dit nu gebeurt op hun middelbare leeftijd. En dit wettelijk geregeld, want "in het belang van het kind".

Ik heb morgen een afspraak bij mijn notaris. Ik heb het hoofdstuk over "onterven" goed gelezen en heb mijn gepaste conclusies getrokken.

http://www.f4j.be/doc/doc08/080302_Ex-p ... _graf.html

RR

Ik heb sinds midden 2005 met mijn ex een gelijk verdeeld verblijfsco-ouderschap.
...Welke verdediging gebruik ik best om de opzet van mijn ex (opblazen van de verblijfsco-ouderschapsregeling) te ontkrachten?

De regeling is er, U hoeft zich niet te verdedigen, dit keert zoieso tegen U

Waarom hebben de advocaten zoveel schrik om het OM eens op hun verplichtingen te wijzen?
http://www.juridischforum.be/forum/view ... 4403#44403
Lees in dit verband ook
http://www.f4j.be/doc/doc06/060726_opin ... rende.html
Opgemerkt dient te worden dat de substituut-procureur-generaal Dirk De Waele -Hof van Beroep Antwerpen- mij op 17/11/2008 melde dat voor het OM deze problematiek prioriteit heeft. (Je moet maar durven!)

Artikel 18 Kinderrechtenverdrag

1. De Staten die partij zijn, doen alles wat in hun vermogen ligt om de erkenning te verzekeren van het beginsel dat beide ouders de gezamenlijke verantwoordelijkheid dragen voor de opvoeding en de ontwikkeling van het kind. Ouders of, al naar gelang het geval, wettige voogden, hebben de verantwoordelijkheid voor de opvoeding en de ontwikkeling van het kind. Het belang van het kind is hun allereerste zorg.

2. Om de toepassing van de in dit Verdrag genoemde rechten te waarborgen en te bevorderen, verlenen de Staten die partij zijn passende bijstand aan ouders en wettige voogden bij de uitoefening van hun verantwoordelijkheden die de opvoeding van het kind betreffen, en waarborgen zij de ontwikkeling van instellingen, voorzieningen en diensten voor kinderzorg.

>> Als U dit nog wat lang slikt dan mag je binnen afzienbare tijd in de wachtrij gaan staan voor de bezoekruimte

RR

"Belang van het kind", of "wil van het kind"? Mijn advocaat liet het tweede uitschijnen, vandaar mijn verbittering.

Inderdaad, de regeling is er, nu iets ondernemen, ie correctioneel dagvaarden, zou wel eens contraproductief kunnen zijn. Ik heb in de grond al een afkeer tegen opstarten van gerechtelijke procedures. Tijdens mijn studies had ik een vak (burgerlijk recht), gegeven door een vrederechter. Hij zei ooit eens "beter een slecht compromis dan een onzekere rechtzaak beginnen". Verstandige man.

Er is een gerechtelijke uitspraak ! Dit is een zaak van handhaving (!), het is een zaak van openbare orde, maar wat ben je met terrechte verbittering?

Het kind (lees de ouder) dient zich te schikken naar wat de rechter heeft uitgesproken, als men dit niet laat nakomen zal men al snel in een vicieuze cirkel terrecht komen waar het een goudmijn is voor advocaten en hel voor al de anderen

Ik kan het van de daken uitschreeuwen, het is hier aan het openbaar ministerie !!!! >> probleem is DIE DOEN NIETS, NUL KOMMA NUL

Denk er maar eens over na:
Mijn stelling is dat dit de de gevolgen zijn van het aanvaarden van een jarenlange gevoerd schrikbewind van het OM.
Haast geen advocaat durft hen hierin viseren en te dagvaarden

Het is verschrikkelijk dat het OM aan een tafel mag zitten (omdat ze een voorbeeldpositie heeft volgens de Hoge Raad VOOR de justitie) van de rechter die vervolgens nog eens "onpartijdig" zou zijn. Te idioot om het als burger te slikken

RR

Ja ok RR, maar het verhaal van Prinsesje hierboven vergeet ik ook niet. Vandaar "slaan en zalven"; ik zal voorstellen om bemiddeling uit te proberen, en ondertussen regel ik een en ander bij mijn notaris.

Ik heb het geluk er niet alleen voor te staan; ik kan me de miserie inbeelden waar sommigen doorheen moeten, zonder steun. We weten allemaal "wat het zou moeten zijn"; de realiteit is dikwijls anders.

Wat prinsesje doet is lovenswaardig, echter is het
1) moeilijk vol te houden
2) slechts een klein gedeelte waar de ouder de onwil van het kind daadwaerkelijk breekt door pal achter de verblijfsregeling gaat staan.
3) Het is en blijft complexe en delicate problematiek

Hoe denk je dat een rechter (en het OM dat de rechter van avies voorziet) tegenover onterving van het kind zal staan? > en verwijs terug naar 3
> lees - is het minderjarig kind voldoende ontwikkeld om de gevolgen van zijn eigen onwil te dragen? Ook hier, moet het OM, of de notaris (welke ook een medewerker is van het gerecht) hier niet het nodige doen om het kind te vrijwaren van een onterving?


RR