#35 , 06 dec 2012 10:48
Bij deze even een korte samenvatting van wat gebeurd is...
Ik ben uiteindelijk, als plusmama, niet naar de schoolbijeenkomst geweest. Mijn partner en ik hebben hier lang over gepraat en uiteindelijk beslist om het niet te doen (ondanks onze zienswijze), op vraag van de leerkracht.
Ex van mijn partner en hijzelf zijn geweest.
Ex heeft het daar zo bond gemaakt dat ik na de de bijeenkomst een verontschuldiging heb ontvangen van de leerkracht, dat zijn zienswijze fout was.
Hij dacht dingen gedaan te kunnen krijgen van haar, doordat ik niet aanwezig zou zijn (onder andere psychologische begeleiding van kind) en hij is daarin niet geslaagd.
Zij weigert ook resoluut elke medewerking dat het kind makkelijker zou kunnen maken op school (vb overleg met papa mbt schoolwerk)
Ondertussen heeft ze aangegeven de kinderen nog enkel te willen zien om de veertien dagen een weekend.
Wij hadden reeds een rechtszaak gestart, omdat het vonnis uitgesproken zoveel jaar geleden (zijnde co-ouderschap met bi-locatie week/week) niet in de praktijk werd toegepast en er alimentatie werd gevraagd terwijl dit niet terecht is (kinderen vertoeven quasi fulltime bij ons, dan zien wij niet echt het nut in van alimentatie te betalen aan haar)
De regeling toegepast in praktijk was steeds afhankelijk van hoe het haar uitkwam, met andere woorden dat kon de ene week 12 uur zijn gespreid over drie dagen, en de andere week 9 uur....
Wij passen deze overeenkomst ook strikt toe ... in de periode dat ze bij ons zijn, is er geen fysisch contact met de moeder. Doch zij mogen mailen, smsen en telefoneren.
Maar het marionettegedoe van "ik kom ze halen en je zult wel zien wanneer ik ze terug breng" wordt niet meer toegestaan.
Het is emotioneel niet makkelijk voor de kindjes ... zij komen van enkele dagen in de week hun moeder zien, tot twee dagen om de veertien dagen. (meer is niet nodig voor haar ....)
Wetende dat één van hen beide reeds een hechtingsstoornis heeft.
En de uitleg die ze gegeven heeft aan de kinderen waarom ze deze keuze heeft gemaakt, tart alle verbeelding, zij geeft steeds dat de schuld bij ons ligt... dit is heel moeilijk, maar ook iets waar we niet teveel op ingaan om het hen niet nog moeilijker te maken.
Doordat quasi de volledige opvoeding bij ons ligt, zijn partner en ik het erover eens dat bij bijeenkomsten op school ik erbij zal zijn.
De meester zelf heeft ook aangebracht dat dit aangewezen is.
Zij heeft trouwens alle communicatie met de papa gestopt.
Ik weet dat dit tegen verschillende mensen hun borst stuit... niet dat ik het altijd begrijp (ben zelf ook moeder van een kind dat een plusmama heeft, ik kan enkel toejuichen dat zij mijn kind zoveel aandacht geeft en er interesse voor toont .. jammergenoeg ligt dat anders)
Wij hebben er genoeg van dat ex ons leven bepaalt zoals zij wilt dat wij het leiden... door intriges, opzetting van de kinderen, hen in loyaliteitsconflicten brengen, moeilijk te doen daar waar het logisch is dat je samenwerkt, etc .... Wij willen terug rust, emotionele rust en vooral stabiliteit in ons gezin brengen ... zodat iedereen terug op adem kan komen, zijn plaatsje kan vinden.
Wij passen deze overeenkomst ook strikt toe ... in de periode dat ze bij ons zijn, is er geen fysisch contact met de moeder. Doch zij mogen mailen, smsen en telefoneren.
Maar het marionettegedoe van "ik kom ze halen en je zult wel zien wanneer ik ze terug breng" wordt niet meer toegestaan.