ja,eylis en luc ik hoor jullie allen graag bezig maar en dit is geen verantwoording afleggen maar gewoon de harde realiteit mijn zonen zijn echte buitenbeentjes in alles.
Geen degelijke gesprekken kunnen aanknopen,dagenlang voor hun pc /laptop hangen(zitten) geen vrienden of vriendinnen alleen zondagavond badminton spelen en dan nog niet in dezelfde club.
eigenwijs,geen interesse in niets,respectloos.Ik zou jullie daar eens graag zien mee werken of leven.
Kortom respect krijg ik al lang niet meer en zal ik nu ook nooit meer krijgen.
Was en is dat nog steeds te wijten aan de wijze van opvoeden?wie weet?
Mijn zonen zijn nooit geïnteresseerd geweest in studeren en zeker niet in wat er rond hen gebeurd.Noem hen maar gerust zombies die af en toe van de planeet pluto komen en neerdalen op moeder aarde om eens te kijken hoe het er aan toe gaat maar verder moet je niks verwachten.
Jullie voelen een gefrustreerde vader en dat is daadwerkelijk ook zo en ik heb het al lang opgegeven om van hen nog iets te bekomen,het is toch nutteloos.Mijn oude dag zal ik wel rekenen op mijn vriendin,want van de rest verwacht ik toch niks.
Ik sta er alleen voor en zal alleen wel verder gaan,dat ben ik toch gewoon.
Uit je commentaar eylis mag ik ook wel opmaken dat ik niks moet verhopen van mijn vraag en dat had ik ook een beetje verwacht.
Ik zal mij dan maar gelukkig prijzen zeker hé dat ik mag betalen en hopen dat het goed besteed wordt.
Courage heb ik lang gehad maar het wordt me allemaal teveel.
pas op ik geniet met volle teugen van het leven en laat het zeker niet aan mijn hart komen want moest ik leven zoals mijn zonen dan treed ik best binnen in een klooster