Ik ben 2,5 jaar geleden vertrokken uit ons huis en ben helaas al heel die tijd in een vechtscheiding verwikkeld en er lijkt maar geen einde aan te komen.
Mijn ex heeft van in het begin aangegeven dat hij het huis zou gaan inkopen, maar is na enkele maanden wel verhuisd naar zijn ouders om de woonstvergoeding te ontlopen. In het eerste vonnis van de familierechtbank staat wel dat hij afzonderlijke woonst kreeg in ons huis en dat ik verboden werd dit pand nog te betreden. Daarna is hij dus verhuisd en is hij blijven volhouden dat hij het pand zou inkopen. Zijn advocaat had in het hof van beroep ook al bevestigd dat hij enkel verhuisd was om de woonstvergoeding te ontlopen en dat dat toch normaal is in een echtscheiding. ?!
Recent liet hij echter weten dat hij afziet van de preferentiële toewijzing en dat het huis openbaar verkocht moet worden.
Hij saboteert al 2,5 jaar de vooruitgang van dit dossier en het lijkt maar niet opgelost te geraken. De gemeente stuurde een brief dat het pand opgenomen werd in het register van leegstand, nadat er een hele tijd geleden ook al een klachtbrief gestuurd werd over verwaarlozing en geurhinder. Ik heb de gemeente toen laten weten dat ik niets kon doen, omdat ik een verbod had om die woning te betreden.
Nu krijg ik een bericht waarin hij vraagt dat ik akkoord ga dat hij zijn domicilie terug op dat adres zet, zodat het huis niet meer als een leegstaand pand zal bekeken worden. Hij schrijft uitdrukkelijk dat hij er wel niet zal gaan wonen en dus ook geen bezettingsvergoeding verschuldigd zal zijn, hij wil enkel het pand uit het register van leegstand halen.
Daarnaast vraagt hij ook of ik akkoord ga dat hij een overbruggingskrediet zou nemen op zijn deel van de opbrengst van het huis.
Hij sluit af met het zinnetje "Indien jij niet antwoord binnen 7 dagen, ga ik ervan uit dat dit alles in orde is."
Aangezien ik daar zelf niet gigantisch veel kaas van gegeten heb, vroeg ik me af wat ik hier best mee doe. Volgens mij is het niet echt rechtsgeldig om me met dat laatste zinnetje zo onder druk te zetten, maar soit, intimideren en manipuleren heeft hij al gedurende heel onze relatie en scheiding gedaan, dus ik schrik er niet meer van.
Ik wil gewoon mijn deel krijgen en deze nachtmerrie zo snel mogelijk achter de rug hebben, maar dat lijkt maar niet te lukken.
Enig advies??