Kan het zomaar dat de kinderen eenzijdig beslissen co-ouderschap te verbreken gewoon omdat ze niet altijd hun goesting krijgen(pubergedrag)?
Neen, kinderen hebben niéts te belissen. Het is de rol van de ouders om ervoor te zorgen dat zij het contact met de andere ouder blijven behouden. Het is dus aan uw ex om de kinderen te stimuleren om toch te komen.
Kan ex zomaar beslissen 350€/maand te eisen excl. buitengewone kosten?
Absoluut niet. Ik neem aan dat er een vonnis is waarom bilocatie staat?
Dat vonnis is geldig zolang er geen nieuw is. Er is dus geen alimentatie te betalen.
Als uw ex alimentatie wil, moet zij naar de rechtbank stappen om deze te vragen en dan mag ze ook ineens uitleggen waarom de verblijfsregeling plots is aangepast.
Twee mogelijkheden:
- u geeft toe dat u hiermee akkoord gaat en dan zal u inderdaad wel moeten bijdragen, maar dan kan er over het bedrag gediscussieerd worden
- u zegt dat u hiermee niet akkoord gaat en dan beslist de rechtbank over zowel verblijf als alimentatie.
Let op: U betaalt nu al enige tijd alimentatie aan uw ex. Als u dit wil aanvechten, is het een goed idee om uw ex misschien aan te schrijven en te zeggen dat u er mee akkoord bent gegaan dat uw zoon TIJDELIJK bij zijn moeder ging wonen en u dan ook van datum x tot x een fincanciële bijdrage hebt geleverd om dat te compenseren. Dat het tijdelijke gegeven voor u nu ophoudt en u wenst dat de verblijfsregeling zoals gestipuleerd in het vonnis van datum xx/xx/xxxx terug wordt uitgevoerd, voor beide kinderen. Dat u dus op datum xx/xx/xxxx uw zoon en dochter terug komt ophalen zoals in het vonnis staat en u dus ook niet langer een bijdrage zal storten.
Dat u verwacht van uw ex dat zij er alles aan zal doen om de kinderen positief te stimuleren om de verblijfsregeling op een aangename manier te laten verlopen.
Waarom? Omdat als uw ex argumenteert dat je al geruime tijd alimentatie stort, de rechtbank dit kan zien als uw akkoord om die verblijfsregeling aan te passen. Op deze manier dekt u zichzelf een beetje in.
U moet natuurlijk voor u zelf wel uitmaken hoever u wil gaan. Persoonlijk vind ik dat kinderen van die leeftijd absoluut niet zelf kunnen belissen over zo'n zaken. Zij nemen nog geen beslissingen voor hun bestwil, maar wel voor hun gemak en plezier. Als uw kind van 15 zegt niet meer naar school te willen, grijp je toch ook in als ouder? Dan zeg je toch ook niet 'ok'? Het zijn pubers en die moeten tegen zichzelf beschermd worden. Het is ook absoluut niet goed voor hun welzijn en latere ontwikkeling dat zij nu het idee krijgen zulke dingen te kunnen beslissen. Zij hebben een moeder en vader nodig en als het bij papa wat strenger is, dan is dat zo.
)