Een koppel is gescheiden met kind en zijn in co ouderschap met akte bij notaris.
Het kind is een week bij moeder en een week bij vader.
Het kind is wel gedomicilieerd bij de vader,om financiele reden wil de moeder de overeenkomst veranderen,
nl. in de week bij de vader en in de weekends bij haar.
Ze wil ook verhuizen,een 60 tal km van het kind zijn huidige woonplaats.
De vader kan dit niet aanvaarden wegens zijn werk, op zijn werk weten ze van de situatie en kan hij zijn werk afmaken de week dat het kind niet bij hem is.
Mijn vraag is nu kan een akte bij de notaris eenzijdig veranderd worden?
En wat kan de vader hier tegen doen?
Alvast dank
- Jureca
- Juridisch actief: Ja
- Regio: België
Benieuwd naar jouw juridische opties? Jureca begeleidt jou aan de geschikte oplossing.
Klik hier om jouw situatie te beschrijven en we nemen binnen de 24 uur met jou contact op voor persoonlijke begeleiding
-
lekiqi nathalie
- Berichten: 12
Akte kan niet eenzijdig aangepast worden indien hier niet uitgekomen kan worden zal jeugdrechter bemiddelen . Jeugdrechter de naam alleen al klinkt cru maar kan ook postitief zijn en uitweg bieden. De ene de week en andere weekend lijkt me ni realistisch. Tenzij je er zelf beide voor kiest natuurlijk. De ene in de week moet het kind continu naar school brengen en is z'n uren samen kwijt en de ander zou alleen plezier beleven. Heb nog ni geweten dat dit goedgekeurd word als 1van de 2 ni akkoord ga me dit.
De akte kan niet eenzijdig veranderd worden. Beide ouders moeten samen beslissen en zodra een van de ouders niet akkoord gaat, is de jeugdrechter bevoegd.
Dat die dit zal toekennnen, daar zou ik niet op rekenen.
1 ouder de weekends en 1 ouder de weken is, zoals hierboven al aangegeven, absoluut geen evenredige verdeling van last en lust.
De ene ouder zou dan tijdens de week instaan voor alles: school brengen/halen, altijd zorgen dat er eten klaar staat, nooit iets leuk kunnen doen ,...
De andere ouder zou zich van niets iets moeten aantrekken, no stress whatsoever, want in het weekend kan alles op zijn gemakje.
Dat die dit zal toekennnen, daar zou ik niet op rekenen.
1 ouder de weekends en 1 ouder de weken is, zoals hierboven al aangegeven, absoluut geen evenredige verdeling van last en lust.
De ene ouder zou dan tijdens de week instaan voor alles: school brengen/halen, altijd zorgen dat er eten klaar staat, nooit iets leuk kunnen doen ,...
De andere ouder zou zich van niets iets moeten aantrekken, no stress whatsoever, want in het weekend kan alles op zijn gemakje.
en opgelet als één ouder beslist véél verder te gaan wonen. Dat kan in haar nadeel spelen bij een mogelijke rechterlijke beslissing. Want dan belet deze ouder in kwestie in feite de mogelijkheid tot verblijfsco-ouderschap én week-om-week-verblijf als de andere ouder dat wenst (en dat is ook zijn recht dat te willen doen).
-
Franciscus
- Berichten: 39091
- Juridisch actief: Nee
Houdt ook in dat vb de alimentatie en bijzondere kosten sterk kunnen gewijzigd worden.
en opgelet als één ouder beslist véél verder te gaan wonen. Dat kan in haar nadeel spelen bij een mogelijke rechterlijke beslissing. Want dan belet deze ouder in kwestie in feite de mogelijkheid tot verblijfsco-ouderschap én week-om-week-verblijf als de andere ouder dat wenst (en dat is ook zijn recht dat te willen doen).
Niet altijd waar. De rechtbank heeft in mijn situatie beslist dat er over bepaalde situaties overleg wordt gepleegd, maar toch mijn dochter bij mij laat inwonen en is er helemaal geen sprake van week-om-week., ook al zijn wij
(tegen mijn zin) ook sinds kort bij de "co-ouderschap bende" ingedeeld. Dochter woont 180km van haar moeder.
akuma, als je geen 50/50 (of 40/60) verblijfsregeling hebt, kan je ook niet spreken van verblijfsco-ouderschap. Co-ouderschap darentegen hééft iedereen. Dus ik snap niet waarom je zegt dat je sinds kort bij de co-ouderschapsbende bent ingedeeld. Van zodra ouders uit elkaar gaan is er meteen standaard co-ouderschap (is een wet, geen vonnis)...
als de andere ouder week-om-week-regeling vraagt, dan mag de andere ouder dat niet bemoeilijken en dus ver gaan wonen. Het is anders als de ene ouder er gewoon geen zaak van maakt om verblijfsc-ouderschap te vragen. Dan kan je uiteraard samen overleggen (lees co-ouderen) als je 180 km verder woont. Telefoon, internet ect...
als de andere ouder week-om-week-regeling vraagt, dan mag de andere ouder dat niet bemoeilijken en dus ver gaan wonen. Het is anders als de ene ouder er gewoon geen zaak van maakt om verblijfsc-ouderschap te vragen. Dan kan je uiteraard samen overleggen (lees co-ouderen) als je 180 km verder woont. Telefoon, internet ect...
akuma, als je geen 50/50 (of 40/60) verblijfsregeling hebt, kan je ook niet spreken van verblijfsco-ouderschap. Co-ouderschap darentegen hééft iedereen. Dus ik snap niet waarom je zegt dat je sinds kort bij de co-ouderschapsbende bent ingedeeld. Van zodra ouders uit elkaar gaan is er meteen standaard co-ouderschap (is een wet, geen vonnis)...
als de andere ouder week-om-week-regeling vraagt, dan mag de andere ouder dat niet bemoeilijken en dus ver gaan wonen. Het is anders als de ene ouder er gewoon geen zaak van maakt om verblijfsc-ouderschap te vragen. Dan kan je uiteraard samen overleggen (lees co-ouderen) als je 180 km verder woont. Telefoon, internet ect...
Misschien eens vragen wanneer wij gescheiden zijn, en wanneer ik zo ver verhuisd ben?? Dan pas een oordeel vellen. Mijn dochter is 17 ik zie haar al week om week naar andere school gaan...
euh akuma, ik geef informatie, ik vel geen oordeel. de "co-ouderschapbende" zoals jij het noemt daar behoort ieder gescheiden ouder standaard bij vanaf dag één.
enkel verblijfsco-ouderschap heeft met de locatie te maken.
En daar ben ik dus zwaar op tegen, op dat hele co-ouderschap gedoe. Mijn dochter heeft in 2012 beslist om bij ons te komen wonen, ze heeft sindsdien geen enkel contact meer gehad met haar moeder, maar ik moet wel overleg plegen met mijn ex als er een "zware " kost aankomt? Waarvan ik weet dat mijn ex toch niet wilt/ kan betalen? Mijn ex moet me in totaal 278 euro, en ze kan het niet betalen. Waar zijn we in godsnaam dan mee bezig?
Er is langs de ene kant de wet en langs de andere kant ook nog gewoon ouderschap. En als ouder doe je het beste voor je kind.
En dat kan zijn: dingen betalen die normaal gezien gedeeld zouden moeten worden.
En dan is dat overleg ook maar te bezien natuurlijk, als je het toch zelf betaald. (let op: wel informeren, maar dat kan langs je neus weg)
Hier halen we het nog niet in ons hoofd om na het tandartsbezoek/allergie-onderzoek/.... de rekening voor de helft (na aftrek mutualiteit) naar mama door te schuiven. Niet omdat ze het niet kan betalen of niet zou betalen, maar omdat die kosten niet te hoog zijn en het beste voor de kinderen telt. En dat is niet 'mama en papa die discussieren over geld'. Dan laten we het liever zo en gaan we de confrontatie niet aan. Ik, de stiefheks, beschouw dit stuk van de regeling als: 'we kunnen dit terugvragen aan de mama' niet we moéten. En ik heb liever dat ze zo weinig mogelijk over geld moeten praten, want zij die praten over eender wat, dat loopt meestal niet goed af. Dus betalen wij dat. Mama weet wel dat er naar de dokter gegaan wordt, we laten haar weten wanneer en vaak gaat ze zelfs mee. Nu gaat de oudste kleuterdansen. Mama weet dat. Het was ons idee, dus betalen wij dat. Veel liever zo dan dat ze dingen niet zouden kunen doen, omdat 'overleg' niet altijd lukt. En sorry, voor kleuterdans ga ik niet naar de jeugdrechter.
Ik wil maar zeggen, soms is de juridisch correcte weg niet altijd de beste, maar dat hoort misschien niet thuis hier
En dat kan zijn: dingen betalen die normaal gezien gedeeld zouden moeten worden.
En dan is dat overleg ook maar te bezien natuurlijk, als je het toch zelf betaald. (let op: wel informeren, maar dat kan langs je neus weg)
Hier halen we het nog niet in ons hoofd om na het tandartsbezoek/allergie-onderzoek/.... de rekening voor de helft (na aftrek mutualiteit) naar mama door te schuiven. Niet omdat ze het niet kan betalen of niet zou betalen, maar omdat die kosten niet te hoog zijn en het beste voor de kinderen telt. En dat is niet 'mama en papa die discussieren over geld'. Dan laten we het liever zo en gaan we de confrontatie niet aan. Ik, de stiefheks, beschouw dit stuk van de regeling als: 'we kunnen dit terugvragen aan de mama' niet we moéten. En ik heb liever dat ze zo weinig mogelijk over geld moeten praten, want zij die praten over eender wat, dat loopt meestal niet goed af. Dus betalen wij dat. Mama weet wel dat er naar de dokter gegaan wordt, we laten haar weten wanneer en vaak gaat ze zelfs mee. Nu gaat de oudste kleuterdansen. Mama weet dat. Het was ons idee, dus betalen wij dat. Veel liever zo dan dat ze dingen niet zouden kunen doen, omdat 'overleg' niet altijd lukt. En sorry, voor kleuterdans ga ik niet naar de jeugdrechter.
Ik wil maar zeggen, soms is de juridisch correcte weg niet altijd de beste, maar dat hoort misschien niet thuis hier
Kijk, dit doen we ook niet, iedere x als dochter naar de dpkter moet, een rekening naar ex sturen. Kost meer aan postzegels dan hetgene ik zou moeten ontvangen. Dus hierin ondersteun ik je standpunt. Aan de andere kant gaat dochter op schoolreis naar Barcelona. Kost 300 euro. Dochter gaat voor rijbewijs brommer: 276 euro. Heeft haar voorlopig rijbewijs auto gehaald. Om het zo goedkoop mogelijk voor beide partijen te houden, en dat ze maar 6 uur via rijschool moest doen, en dat zou in totaal 400 euro kosten, zou ik haar begeleiden. Rijdt ze toch niet mijne auto in de prak. Dus tsja, voor mijn eigen leven moet ze alles via rijschool gaan doen. Mijn ex betaald 50 euro per maand alimentatie, dus onmogelijk om kosten te drukken. Ze doet weekend-en vakantiewerk. Maar ik vind niet dat zij moet opdraaien voor de onwil van haar moeder om kosten te delen. Pak in het slechtste geval dat ze nog 3j naar school gaat( ze wilt 2x een 7de jaar doen): 36x50> 1800 euro. Onkosten op die 3 jaar? 2000 euro? Dus in totaal 3800 euro. Ik heb 18000 euro betaald voor mijn dochter waar nikske nada van overblijft. Vandaar dat ik zo bitter denk over dat hele co-ouderschap. Ik ben gescheiden in 1996, er stond specifiek in het vonnis dat er overleg nodig was, maar dat als ik niet akkoord zou zijn, mijn ex het laatste woord had, ook al zou ik het voor de rechtbank trekken...Er is langs de ene kant de wet en langs de andere kant ook nog gewoon ouderschap. En als ouder doe je het beste voor je kind.
En dat kan zijn: dingen betalen die normaal gezien gedeeld zouden moeten worden.
En dan is dat overleg ook maar te bezien natuurlijk, als je het toch zelf betaald. (let op: wel informeren, maar dat kan langs je neus weg)
Hier halen we het nog niet in ons hoofd om na het tandartsbezoek/allergie-onderzoek/.... de rekening voor de helft (na aftrek mutualiteit) naar mama door te schuiven. Niet omdat ze het niet kan betalen of niet zou betalen, maar omdat die kosten niet te hoog zijn en het beste voor de kinderen telt. En dat is niet 'mama en papa die discussieren over geld'. Dan laten we het liever zo en gaan we de confrontatie niet aan. Ik, de stiefheks, beschouw dit stuk van de regeling als: 'we kunnen dit terugvragen aan de mama' niet we moéten. En ik heb liever dat ze zo weinig mogelijk over geld moeten praten, want zij die praten over eender wat, dat loopt meestal niet goed af. Dus betalen wij dat. Mama weet wel dat er naar de dokter gegaan wordt, we laten haar weten wanneer en vaak gaat ze zelfs mee. Nu gaat de oudste kleuterdansen. Mama weet dat. Het was ons idee, dus betalen wij dat. Veel liever zo dan dat ze dingen niet zouden kunen doen, omdat 'overleg' niet altijd lukt. En sorry, voor kleuterdans ga ik niet naar de jeugdrechter.
Ik wil maar zeggen, soms is de juridisch correcte weg niet altijd de beste, maar dat hoort misschien niet thuis hier
Mijn dochter heeft sindsdien geen enkel contact met haar moeder, en noemt mijn vriendin mama. Als ze dan eens de moed probeert te verzamelen om contact op te nemen, dan doet haar echte moeder moeilijk over de centen, dan zegt ze zelf: " nu zie ik pas in hoeveel ik beteken voor haar".
Akuma, de wetten met betrekking tot co-ouderschap en de verblijfsregeling is er precies gekomen omdat er nu eenmaal mensen zijn die het niet eens geraken. Als beide partijen blijven (v)echtscheiden, dan biedt de wettelijke omschrijving een rtichtsnoer voor de 2 vechtende stenen én vooral voor de kinderen... Bij duma verloopt het een beetje zoals in mijn situatie. Ik draai er mijn hand niet voor om eens een extra (normaal doorbare kost) toch alleen te betalen. Net zo goed als ik weet dat de andere ouder dat ook doet.
Maar het co-ouderschap is en blijft een wet met zijn regels: niet alleen de plicht maar vooral het recht van zowel ouder als kind om door de ouders opgevoed te worden en een persoonlijke band te ontwikkelen. Even detail: gewone dokterskosten zijn géén buitengewone kosten die gedeeld moeten worden. Die betaalt iedere ouder uiteraard tijdens zijn/haar verblijf.
Ik heb de indruk dat je bij bepaalde beslissingen ook een beetje breder en verder moet kijken dat het resultaat zelf.
belangrijke beslissingen: Bijvoorbeeld; het leren autorijden. Dat je samen beslist dat met jouw auto te laten doen, goed, alleen: daarbij zou je moeten incalculeren hebben dat ze 'm ook in de prak kon rijden én dus moeten afspreken hoe die kosten opgevangen zouden worden.
Barcelonareis met de school: dat is géén verplicht nummer. Je kan dus verlangen van je dochter dat zij ook bijdraagt in die reis (je zegt dat ze al studentenjob doet) Vragen dat ze daar 100 aan meebetaalt is niet overdreven.
Tweemaal een 7e jaar doen: ik denk dat je dus het specialisatiejaar bedoelt na het beroepsonderwijs. Tweemaal? Dat is wel vreemd, doet ze er dan het specialisatiejaar van een andere richting erbij?
Enne van die clausule in het vonnis van je echscheiding vallen mijn ogen uit mijn kop. Je advocaat had dat niet mogen toestaan, vrees ik: dat "bij onenigheid de moeder beslist" is een flagrante schending van de co-ouderschapswet in 1996.
Maar het co-ouderschap is en blijft een wet met zijn regels: niet alleen de plicht maar vooral het recht van zowel ouder als kind om door de ouders opgevoed te worden en een persoonlijke band te ontwikkelen. Even detail: gewone dokterskosten zijn géén buitengewone kosten die gedeeld moeten worden. Die betaalt iedere ouder uiteraard tijdens zijn/haar verblijf.
Ik heb de indruk dat je bij bepaalde beslissingen ook een beetje breder en verder moet kijken dat het resultaat zelf.
belangrijke beslissingen: Bijvoorbeeld; het leren autorijden. Dat je samen beslist dat met jouw auto te laten doen, goed, alleen: daarbij zou je moeten incalculeren hebben dat ze 'm ook in de prak kon rijden én dus moeten afspreken hoe die kosten opgevangen zouden worden.
Barcelonareis met de school: dat is géén verplicht nummer. Je kan dus verlangen van je dochter dat zij ook bijdraagt in die reis (je zegt dat ze al studentenjob doet) Vragen dat ze daar 100 aan meebetaalt is niet overdreven.
Tweemaal een 7e jaar doen: ik denk dat je dus het specialisatiejaar bedoelt na het beroepsonderwijs. Tweemaal? Dat is wel vreemd, doet ze er dan het specialisatiejaar van een andere richting erbij?
Enne van die clausule in het vonnis van je echscheiding vallen mijn ogen uit mijn kop. Je advocaat had dat niet mogen toestaan, vrees ik: dat "bij onenigheid de moeder beslist" is een flagrante schending van de co-ouderschapswet in 1996.
Barcelonareis is een Studiereis dus wel een verplicht nummer, zijn opdrachten en groepswerken aan gerelateerd, ergo een invloed op haar resultaat... Dochter heeft een laptop, heeft zij betaald, heeft een brommer, heeft zij betaald, gaat mee op reis, betaald zij ook een deel aan mee. Dus ik vind dat dochter al meer dan genoeg mee deelt in de onkosten. Ik persoonlijk vind niet dat mijn dochter ook voor ALLES moet opdraaien. Ze heeft een wettelijke moeder. Die moet dan maar doen wat de wet haar voorschrijft.