... tis nu 2jaar dat ik ze moet missen .Laat de krant maar komen , maar ik vrees dat dit niet straf genoeg is , zal toch een 9mm worden , dan komen ze met de tv en al .
1,5 jaar heb ik mijn dochter niet gezien. Enkel een correctioneel vonnis zorgde ervoor dat ik ze op z'n minst terug zag... maar zware schade was al aangebracht.
citaat correctioneel vonnis : "
….De rechtbank is evenwel van oordeel dat een opschorting van de uitspraak van de veroordeling in dit geval een volstrekt verkeerd signaal is en gelet op de duur, de opeenvolging end ernst van de feiten het repressief en preventief doel van de strafwet geenszins kan bereiken.
Beklaagde is om te beginnen niet overtuigd van haar schuld en niet gemotiveerd om aan de situatie daadwerkelijk te verhelpen. De naleving opleggen van een gerechtelijke beslissing opleggen als probatie voorwaarde komt onvermijdelijk in conflict met art 432Sw…
Beklaagde is duidelijk niet klaar voor een confrontatie met X zodat ouderschapsbemiddeling bij voorbaat gedoemd is om te mislukken…..
Enkel van een soort schokeffect onder de vorm van een effectieve gevangenisstraf en een stevige geldboete valt enig soelaas te verwachten. Los van de concrete strafuitvoering waarop de rechtbank geen zicht heeft en waarmee zij zich niet verder heeft in te laten, zal een vrijheidsberoving van beklaagde er als vanzelf toe leiden dat de zorg voor X moet worden opgenomen door haar vader, waardoor minstens het contact met de vader kan hersteld worden.
Een gevangenisstraf van zes maanden en een geldboete van 500 euro zijn aangepast aan de aard van de inbreuk en de persoonlijkheid van beklaagde.
En alles werd pas in beweging gezet omdat ik zwaar aan de "alarmbel" getrokken had. (niet met een 9mm natuurlijk )
Men heeft echter de straf omgezet naar voorwaardelijk...niets meer ondernomen of aan de situatie iets gewijzigd...het schokeffect kwam er dus niet en moeder haar slag is binnen:
psychologische oudermoord! 2 jaar later: dochter zit in POS situatie en is tenonder aan het gaan (school, gezondheid, sociaal...) en ik sta er op te kijken en kan niets doen.
Zelfs in de POS situatie heeft men nog steeds niet begrepen waar de oorzaak van de problemen liggen...maw.. volharden in de boosheid of is het negeren, negeren en blijven negeren? wie doet er hier kindermishandeling?
Is communicatie dan nog belangrijk?...tuurlijk altijd..en overal... zelfs ik geloof erin om steeds de communicatie of minstens het debat te kunnen houden...het blijft hoe dan ook de moeder van mijn dochter en dat respect heb ik t.a.v. mijn dochter.... het is moeilijk en niet altijd vol te houden. at least you have to try!
Daarom dat ik er ook in geloof dat zelfs het dwingen van te communiceren ook veel problemen en leed zal wegnemen. Communicatie tussen de ouders, maar ook communicatie tss die ouders en andere ouders...daar kan de pers veel aan doen. Als zij de verantwoordelijkheid opnemen om openbaar te maken wat er gaande is, gaan er misschien velen NOOIT de stap zetten naar justitie of het zover laten komen. Of is het al op z'n minst niet nodig om een "9mm gedachte" te hebben. dat is
totaal niet de oplossing maar toont wel aan hoe erg sommige situaties worden als men daar al aan denkt.