co-ouderschap = gezamelijk ouderlijk gezag hebben jullie SOWIESO: dwz alle beslisingen ivm kinderen (opvoeding, opleiding, medisch, grote onkopsten etc) moeten jullie SAMEN overleggen en nemen.
verblijfsco-ouderschap staat de rechter tegenwoordig STANDAARD toe als één van de ouders daarom vraagt. Let wel: de rechter onderzoekt of dit veilig is voor de kinderen: bewijzen van verwaarlozing, gevaarlijk gedrag etc... van de ouder worden onderzocht.
als de recher het verblijfsc-ouderschap WEIGERT moet hij sinds de nieuwe wetgeving zeer expliciet argumenteren WAAROM dit geweigerd wordt.
De formule: verbijfsco-ouderschap wordt niet toegestaan in het belang van het kind is GEEN uitleg.
Bij verblijfsco-ouderschap is er geen kinderalimentatie: enkel de bijzondere kosten worden gewoon in twee gedeeld.
Bij verblijfsco-ouderschap is er dus ook geen nood aan een kindrekening: kindergeld wordt dan in twee gedeeld.
Indien er verblijfsrecht bij de ene ouder wordt gevonnist met omgangsrecht bij de andere ouder (bij ongeveer gelijke lonen) : dan is een alimentatie van 250 euro per kind + kindergeld per kind een te overwegen bedrag als er dan GEEN bijzondere kosten meer afgerekend moeten worden: dat is dan een all-in bedrag.
Ook dan zou ik niet kiezen voor een kindrekening: vermits de andere ouder een all-inn bedrag krijgt en daarmee alle kosten moet kunnen dekken.
De woning inkopen kan zowel door jou als door de andere ouder. Wie in de woonst kan blijven is een beetje koffiedik kijken.
Neem best een advocaat onder de arm.
Je kansen voor verblijfsco-ouderschap zijn zeker goed: vermits jij in een zeer regelmatig kantoorsysteem zit (en het zijn heel jonge kinderen).
Die mot zal ook geen voordeel doen aan haar zaak, vermoed ik.
courage,
- Winston
- Juridisch actief: Ja
- Regio: België
Benieuwd naar jouw juridische opties? Winston begeleidt jou aan de geschikte oplossing.
Klik hier om jouw situatie te beschrijven en we nemen binnen de 24 uur met jou contact op voor persoonlijke begeleiding
Ik blijf bovenstaande toch straffe uitspraken vinden.
Bilocatie is nog steeds allesbehalve! de standaard, in de situatie van de ts bestaat er wel een grote kans dat het ervan zal komen maar als dat al gebeurt zal het zelden zonder slag of stoot gaan.
Bij iedereen die ik persoonlijk ken of waar ik contact mee heb via fora enz is het ofwel op niks uitgedraaid voor de papa ofwel een uitputtingsslag geworden van één of meerdere jaren.
De gevallen waar meteen een bilocatieregeling werd uitgesproken zijn nog steeds op één hand te tellen en hangen vaak nog af van de rechter of het arrondisement.
Dat er bij bilocatie geen allimentatie betaald moet worden klopt ook niet, ga dat maar eens tegen de ouders vertellen die dit wel nog moeten doen.
Inkomsten spelen hierbij een groot belang, als de vraag ernaar is en het gerecht vraagt de lonen op, heb je het zitten als het verschil aanzienlijk is.
Tegenwoordig wordt de kindrekening ook steeds meer en meer gebruikt.
In veel gevallen wordt er een deskundig of sociaal onderzoek aangevraagd door de ouder die bilocatie niet ziet zitten, vaak wordt dit door de rechter dan ook toegekend.
Vanaf dan krijg je te maken met een voorlopig vonnis (meteen de reden om nog geen bilocatie door te voeren) en ben je vertrokken voor een jaar, dan mag je nog hopen dat ze het begrip 'uitstel' niet onder de knie krijgen of er komt zo nog een jaartje bij.
Neen, bilocatie is GEEN standaard...
Bilocatie is nog steeds allesbehalve! de standaard, in de situatie van de ts bestaat er wel een grote kans dat het ervan zal komen maar als dat al gebeurt zal het zelden zonder slag of stoot gaan.
Bij iedereen die ik persoonlijk ken of waar ik contact mee heb via fora enz is het ofwel op niks uitgedraaid voor de papa ofwel een uitputtingsslag geworden van één of meerdere jaren.
De gevallen waar meteen een bilocatieregeling werd uitgesproken zijn nog steeds op één hand te tellen en hangen vaak nog af van de rechter of het arrondisement.
Dat er bij bilocatie geen allimentatie betaald moet worden klopt ook niet, ga dat maar eens tegen de ouders vertellen die dit wel nog moeten doen.
Inkomsten spelen hierbij een groot belang, als de vraag ernaar is en het gerecht vraagt de lonen op, heb je het zitten als het verschil aanzienlijk is.
Tegenwoordig wordt de kindrekening ook steeds meer en meer gebruikt.
In veel gevallen wordt er een deskundig of sociaal onderzoek aangevraagd door de ouder die bilocatie niet ziet zitten, vaak wordt dit door de rechter dan ook toegekend.
Vanaf dan krijg je te maken met een voorlopig vonnis (meteen de reden om nog geen bilocatie door te voeren) en ben je vertrokken voor een jaar, dan mag je nog hopen dat ze het begrip 'uitstel' niet onder de knie krijgen of er komt zo nog een jaartje bij.
Neen, bilocatie is GEEN standaard...
kolleke: 2 dingen:
Die nieuwe wet dateert van 2006. Dus veel echtscheidingen van voor die datum zijn nog "van de oude stempel".
Het is evident dat de voorbeelden die je kent van fora géén positief uitgelopen verhalen zijn...daarom zitten die mensen ook op een forum.
Maar loop de uitspraken van de jongste tijd maar na: de mentaliteitswijziging bij advocaten én ouders is gaande.
Ik druk er ook steeds op dat bij geweigerde bilocatie men steeds goed moet natrekken of de rechter wel een deugdelijke argumentatie geeft....
en dat is het werk van een goede advocaat.
en lees mijn inleidende paragraaf volledig:
Let wel: de rechter onderzoekt of dit veilig is voor de kinderen: bewijzen van verwaarlozing, gevaarlijk gedrag etc... van de ouder worden onderzocht.
Het spreekt vanzelf dat in vechtschedingen de weigerende partij voor bilocatie er met een listige advocaat alles aan doet om te bewijzen dat de vragende partij de bilocatie NIET zal krijgen. en die zaken zullen blijven bestaan;
Maar in sé is de nieuwe wet positief en een basis waar je met een goede advocaat je bilocatievraag kan steunen.
En wat het sociaal onderzoek betreft...als je SLIM bent, vraag je die als bilocatie-vragende ouder in eerste instantie ZELF aan.
Met een socaal onderzoek is er niets mis als er niets mis is....
Je ontneemt met dit initatief immers de tegenpartij het insinuerende argument "dat er eigenlijk iets loos is aan de omgeving".
Nee, de procureur en de rechter krijgen hier het actieve signaal van de aanvragende ouder: kom gerust kijken.
en dat is vaak een positief-strategische zet
in dat heen-en-weer-geconludeer van zo'n vechtscheiding.
bij bilocatie moet er géén alimentatie betaald worden als de lonen gelijk liggen (zoals in de vraag van poster)
als dat niet het geval is, dan is er méér aan de hand.
Bilocatie is dus STANDAARD volgens de wetgeving.
Er moet niet alleen bij de rechters een mentaliteitswijziging komen, maar zeker ook bij de advocaten die van die wet in hun betoog gebruik kunnen maken (en het nog niet altijd doen)
én vooral van "echtscheidingspuberende" ouders die bilocatie weigeren omdat ze nog steeds niet (willen) aanvaarden dat kinderen opvoeden best door beide ouders gebeurt (als ze nog allebei beschikbaar zijn)
én dat omgangsrecht geen kwestie van bezoek is: maar een belangrijk opvoedende rol speelt in de ontwikkeling van het kind.
Enne, ik ken véél ouders (anno 2010) waar bilocatie is uitgesproken of samen beslist is, maar die hoor je natuurlijk niet.
hier joren we enkel de schrijnende gevallen. en die wil ik een hart onder de riem steken dat de wet de mogelijkheid biedt om verblijfsco-ouderschap te eisen.
Daarom raad ik ook aan absoluut een advocaat onder de arm te nemen.
Die nieuwe wet dateert van 2006. Dus veel echtscheidingen van voor die datum zijn nog "van de oude stempel".
Het is evident dat de voorbeelden die je kent van fora géén positief uitgelopen verhalen zijn...daarom zitten die mensen ook op een forum.
Maar loop de uitspraken van de jongste tijd maar na: de mentaliteitswijziging bij advocaten én ouders is gaande.
Ik druk er ook steeds op dat bij geweigerde bilocatie men steeds goed moet natrekken of de rechter wel een deugdelijke argumentatie geeft....
en dat is het werk van een goede advocaat.
en lees mijn inleidende paragraaf volledig:
Let wel: de rechter onderzoekt of dit veilig is voor de kinderen: bewijzen van verwaarlozing, gevaarlijk gedrag etc... van de ouder worden onderzocht.
Het spreekt vanzelf dat in vechtschedingen de weigerende partij voor bilocatie er met een listige advocaat alles aan doet om te bewijzen dat de vragende partij de bilocatie NIET zal krijgen. en die zaken zullen blijven bestaan;
Maar in sé is de nieuwe wet positief en een basis waar je met een goede advocaat je bilocatievraag kan steunen.
En wat het sociaal onderzoek betreft...als je SLIM bent, vraag je die als bilocatie-vragende ouder in eerste instantie ZELF aan.
Met een socaal onderzoek is er niets mis als er niets mis is....
Je ontneemt met dit initatief immers de tegenpartij het insinuerende argument "dat er eigenlijk iets loos is aan de omgeving".
Nee, de procureur en de rechter krijgen hier het actieve signaal van de aanvragende ouder: kom gerust kijken.
en dat is vaak een positief-strategische zet
in dat heen-en-weer-geconludeer van zo'n vechtscheiding.bij bilocatie moet er géén alimentatie betaald worden als de lonen gelijk liggen (zoals in de vraag van poster)
als dat niet het geval is, dan is er méér aan de hand.
Bilocatie is dus STANDAARD volgens de wetgeving.
Er moet niet alleen bij de rechters een mentaliteitswijziging komen, maar zeker ook bij de advocaten die van die wet in hun betoog gebruik kunnen maken (en het nog niet altijd doen)
én vooral van "echtscheidingspuberende" ouders die bilocatie weigeren omdat ze nog steeds niet (willen) aanvaarden dat kinderen opvoeden best door beide ouders gebeurt (als ze nog allebei beschikbaar zijn)
én dat omgangsrecht geen kwestie van bezoek is: maar een belangrijk opvoedende rol speelt in de ontwikkeling van het kind.
Enne, ik ken véél ouders (anno 2010) waar bilocatie is uitgesproken of samen beslist is, maar die hoor je natuurlijk niet.
hier joren we enkel de schrijnende gevallen. en die wil ik een hart onder de riem steken dat de wet de mogelijkheid biedt om verblijfsco-ouderschap te eisen.
Daarom raad ik ook aan absoluut een advocaat onder de arm te nemen.
Het is en blijft een moeilijke materie.
Sinds wij te maken hebben gehad met het gerecht voor een bilocatieregeling uit de brand te slepen (2007 overigens) is mijn vriend (papa van de dochter waar het om ging) zich gaan bezighouden met ouders die er willen zijn voor hun kinderen een hart onder de riem te steken.
Zelf zegt hij dat hij die drang heeft omdat hij er zich niet bij neer kan leggen dat zovelen moeten doorstaan en voelen wat hij doorstaan/gevoeld heeft.
Hij heeft best veel contacten, ook buiten fora om met mensen die er middeninzitten, erin gezeten hebben of er nog doormoeten en zijn ( en eigenlijk ook mijn) mening is vooral daarop gebaseerd.
Dat de wetten positief evolueren voor ouders is natuurlijk een feit maar deze wetten worden nog veel te vaak omzeild (het is uiteraard beter dan niets) en daar is vaak niet veel moeite voor nodig.
Dat een deskundig onderzoek beter zelf aangevraagd kan worden ben ik volledig met je eens, ook al is dat bij mijn vriend 'verkeerd' uitgepakt zijn we beiden nog steeds van die mening.
Met verkeerd uitgepakt bedoel ik dat onze onderlinge bilocatieregeling teruggeschroefd werd tot een kleine 5/9 tot na het onderzoek (begrijpen wie begrijpen kan)
In beroep is deze voorlopige regeling wel terug rechtgezet.
Het grote probleem volgens mijn vriend is dat er door de ouder die zich verzet tegen een bilocatieregeling tegen de sterren op gelogen mag worden, geen leugen is te zwaar of te grof, als het maar resultaat heeft.
Hierbij wordt er nog een schepje bovenop gedaan door diens advocaat die het allemaal nog net iets beter kan verwoorden.
Vanaf het moment dat je de rechter en/of procureur aan het twijfelen kan krijgen zit je taak erop en is het vaak al voldoende om de bilocatie tegen te houden/uit te stellen.
Wij zijn er geraakt uiteindelijk, van een onderlinge bilocatie naar een opnieuw (maar dit keer uitgesproken dmv een definitief vonnis) bilocatie in welgeteld 3 jaar.
Wij blijven erbij, verkeerde rechter/arrondisement en je kan ernaar fluiten (toch voor een hele tijd)
Het valt heel erg op dat Tongeren en Hasselt niet de plaatsen zijn waar je het best terechtkomt, tenzij je de mama bent.
Sinds wij te maken hebben gehad met het gerecht voor een bilocatieregeling uit de brand te slepen (2007 overigens) is mijn vriend (papa van de dochter waar het om ging) zich gaan bezighouden met ouders die er willen zijn voor hun kinderen een hart onder de riem te steken.
Zelf zegt hij dat hij die drang heeft omdat hij er zich niet bij neer kan leggen dat zovelen moeten doorstaan en voelen wat hij doorstaan/gevoeld heeft.
Hij heeft best veel contacten, ook buiten fora om met mensen die er middeninzitten, erin gezeten hebben of er nog doormoeten en zijn ( en eigenlijk ook mijn) mening is vooral daarop gebaseerd.
Dat de wetten positief evolueren voor ouders is natuurlijk een feit maar deze wetten worden nog veel te vaak omzeild (het is uiteraard beter dan niets) en daar is vaak niet veel moeite voor nodig.
Dat een deskundig onderzoek beter zelf aangevraagd kan worden ben ik volledig met je eens, ook al is dat bij mijn vriend 'verkeerd' uitgepakt zijn we beiden nog steeds van die mening.
Met verkeerd uitgepakt bedoel ik dat onze onderlinge bilocatieregeling teruggeschroefd werd tot een kleine 5/9 tot na het onderzoek (begrijpen wie begrijpen kan)
In beroep is deze voorlopige regeling wel terug rechtgezet.
Het grote probleem volgens mijn vriend is dat er door de ouder die zich verzet tegen een bilocatieregeling tegen de sterren op gelogen mag worden, geen leugen is te zwaar of te grof, als het maar resultaat heeft.
Hierbij wordt er nog een schepje bovenop gedaan door diens advocaat die het allemaal nog net iets beter kan verwoorden.
Vanaf het moment dat je de rechter en/of procureur aan het twijfelen kan krijgen zit je taak erop en is het vaak al voldoende om de bilocatie tegen te houden/uit te stellen.
Wij zijn er geraakt uiteindelijk, van een onderlinge bilocatie naar een opnieuw (maar dit keer uitgesproken dmv een definitief vonnis) bilocatie in welgeteld 3 jaar.
Wij blijven erbij, verkeerde rechter/arrondisement en je kan ernaar fluiten (toch voor een hele tijd)
Het valt heel erg op dat Tongeren en Hasselt niet de plaatsen zijn waar je het best terechtkomt, tenzij je de mama bent.
@marland
dat vind ik héél vreemd....
heeft hij ook uitgelegd waarom hij dat weigert?
als het echt niet lukt om het via de rechter te vragen:
organiseer dan zelf (op eigen kosten) via een privépraktijk van een psycholoog om een psycho-sociaal verslag op te maken over jou, je kinderen en je thuisomgeving,
en laat dat bijvoegen in het dossier.
@kolleke
konklusie: het probleem mbt tot toestaan bilocatie is er dus eigenlijk geen van ontoereikende wetteksten...want zelfs de (biloctie weigerende )ouder die Hostile Agressieve Parenting toepast kan je juridisch een halt toeroepen..maar weinigen weten dat het kan en hoe je het best aanpakt.
dat vind ik héél vreemd....
heeft hij ook uitgelegd waarom hij dat weigert?
als het echt niet lukt om het via de rechter te vragen:
organiseer dan zelf (op eigen kosten) via een privépraktijk van een psycholoog om een psycho-sociaal verslag op te maken over jou, je kinderen en je thuisomgeving,
en laat dat bijvoegen in het dossier.
@kolleke
konklusie: het probleem mbt tot toestaan bilocatie is er dus eigenlijk geen van ontoereikende wetteksten...want zelfs de (biloctie weigerende )ouder die Hostile Agressieve Parenting toepast kan je juridisch een halt toeroepen..maar weinigen weten dat het kan en hoe je het best aanpakt.
De wetten zijn er, nu nog een manier vinden om ze juist toe te laten toepassen.
Uiteraard is veel afdwingbaar maar over welke termijnen praten we dan, tot op heden zijn de termijnen nog veel te vaak op het niveau van 'als het kalf verdronken is'.
De advocaten weten dat, daarmee ook de zich verzettende partij en vanaf daar ga je de mist in.
Komt daar bovenop dat dit voor de 'gewone mens' vaak gewoon onbetaalbaar blijkt.
Er loopt gewoon nog zoveel mis, om een voorbeeldje te geven, hier dus na drie jaar eindelijk een bilocatieregeling, ex vroeg allimentatie, wij de fiscale voordelen gedeeld door twee.
Ex verdient meer dan het dubbel dan mijn vriend (en niet omdat mijn vriend weinig verdient)
Allimentatie afgeketst, fiscale voordelen voor ex evenals het kindergeld.
Op zich een spijtige zaak aangezien er hier ondertussen nog een kindje bijgekomen is en wij hierdoor dus 170 euro/maand mislopen (kindergeld voor een tweede kind)
In eerste instantie ging het ons uiteraard niet om het financiele aspect en zijn we al lang blij met de bilocatieregeling maar het blijft jammer dat het financiele nooit bekeken is.
In het vonnis staat: omdat beide ouders een ongeveer gelijkwaardig inkomen hebben...
Straffe uitspraak als er geen loonbrieven opgevraagd worden.
Er is nog veel werk aan de winkel maar ik ben het wel met je eens dat er toch al enige vooruitgang geboekt is de laatste jaren.
Uiteraard is veel afdwingbaar maar over welke termijnen praten we dan, tot op heden zijn de termijnen nog veel te vaak op het niveau van 'als het kalf verdronken is'.
De advocaten weten dat, daarmee ook de zich verzettende partij en vanaf daar ga je de mist in.
Komt daar bovenop dat dit voor de 'gewone mens' vaak gewoon onbetaalbaar blijkt.
Er loopt gewoon nog zoveel mis, om een voorbeeldje te geven, hier dus na drie jaar eindelijk een bilocatieregeling, ex vroeg allimentatie, wij de fiscale voordelen gedeeld door twee.
Ex verdient meer dan het dubbel dan mijn vriend (en niet omdat mijn vriend weinig verdient)
Allimentatie afgeketst, fiscale voordelen voor ex evenals het kindergeld.
Op zich een spijtige zaak aangezien er hier ondertussen nog een kindje bijgekomen is en wij hierdoor dus 170 euro/maand mislopen (kindergeld voor een tweede kind)
In eerste instantie ging het ons uiteraard niet om het financiele aspect en zijn we al lang blij met de bilocatieregeling maar het blijft jammer dat het financiele nooit bekeken is.
In het vonnis staat: omdat beide ouders een ongeveer gelijkwaardig inkomen hebben...
Straffe uitspraak als er geen loonbrieven opgevraagd worden.
Er is nog veel werk aan de winkel maar ik ben het wel met je eens dat er toch al enige vooruitgang geboekt is de laatste jaren.
kolleke: wat de alimentatie betreft:
dan had de advocaat in haar/zijn eisen meteen de loonfiche van beide partijen moeten opvragen op het ogenblik dat de tegenpartij alimentatie eiste. Met als argument: bewijslast loonvergelijking. Dat wordt toegestaan: En als noodoplossing kon ook altijd de laatste gezamelijke belastingsaangifte aangerwend worden. maar de advocaat moet meteen de bewijsreflex hebben...
Maar moraal van het verhaal is dus dat voor jullie zaak de bilocatie WEL toegekend is. En we kunnen forumzoekers zeker helpen met tips &tricks van geslaagde voorbeelden, niet?
dan had de advocaat in haar/zijn eisen meteen de loonfiche van beide partijen moeten opvragen op het ogenblik dat de tegenpartij alimentatie eiste. Met als argument: bewijslast loonvergelijking. Dat wordt toegestaan: En als noodoplossing kon ook altijd de laatste gezamelijke belastingsaangifte aangerwend worden. maar de advocaat moet meteen de bewijsreflex hebben...
Maar moraal van het verhaal is dus dat voor jullie zaak de bilocatie WEL toegekend is. En we kunnen forumzoekers zeker helpen met tips &tricks van geslaagde voorbeelden, niet?
Super...hoe maak je dat de jeugdrechter aan z'n/haar verstand? Wat versta jij onder wellwillend?Uiteraard, dat zijn dan ook de intenties.
Wij wensen in de eerste plaats elke welwillende ouder en elk kind een evenwaardig omgangsrecht toe.
"The world is a dangerous place to live; not because of the people who are evil, but because of the people who don't do anything about it." Albert Einstein
Wel, het is net daar dat volgens ons het schoentje wringt.
De wetten zijn er, het is haalbaar MAAR... (altijd die maar)
Als papa moet je gewoon een heel sterke zaak hebben als je de verkeerde rechter of het verkeerde arrondisement treft.
Mijn vriend had die sterke zaak, was zogoed als geen speld tussen te krijgen, overeengekomen onderlinge bilocatieregeling op papier, door beiden ondertekend, een heen en weerschriftje waar beiden elke dag iets inschreven als de dochter er was.
Tijdens de rechtzaak en in de besluiten beweerde ex dat de dochter helemaal niet zoveel bij papa was en dat zij niet degene was die had ondertekend (waarmee ze dus wou zeggen dat mijn vriend dat zelf had gedaan in haar plaats)
En daar sta je dan met je sterke zaak, deskundig onderzoek en ondertussen terug naar een kleine 5/9 (in werkelijkheid 3 nachten en 2 halve dagen) tot dit onderzoek afgerond was omdat de rechter niet wist wie ze moest geloven (ze wist het niet, dus papa had het vlaggen)
Een deskundig onderzoek, beroep en enkele keren uitstel later (lees zo'n 2 jaar later) dan toch eindelijk definitief bilocatie uitgesproken.
Met welwillend bedoel ik ouders die niet uit zijn op de allimentatie of bilocatie willen om allimentatie te omzeilen maar gewoon graag beiden als ouder willen instaan voor de opvoeding en verzorging van hun kind.
Met een klassieke omgangsregeling kan dit in onze ogen onmogelijk.
Wij pleiten dan ook bij een (echt!) standaard bilocatieregeling (vanaf een bepaalde leeftijd) en dat het de ouder wordt die het er niet mee eens is, die naar het gerecht moet stappen om te bewijzen dat het niet in het belang is van het kind.
Hiermee vermijd je volgens ons één van de grootste boosdoeners op dit moment.
Veelgebruikte tactiek, kind(eren) weghouden van de andere ouder, eer het voorkomt ben je een half jaar of langer verder om daar met het argument af te komen dat het kind de andere ouder niet voldoende kent of gewend is. (bij jonge kinderen)
Een vriend van ons wordt in de steek gelaten door zijn vriendin,ze neemt het kind mee en staat het niet meer af (kindje is op dat moment ongeveer 2 jaar)
Papa gaat hieraan kapot en kan niets anders dan de gerechtelijke weg volgen, bemiddeling, co-ouderschap, op de hoogte gehouden worden, mama lapt alles aan haar laars.
Na een half jaar een rechtzaak, uitspraak wordt uitgesteld (bijna 2 maanden)
Vonnis zegt; Door het verwaterde contact tussen papa en het kind zien wij ons genoodzaakt om ..... (het komt erop neer dat hij 2 halve dagen zijn dochter mag zien onder begeleiding)
Waar zit hier de logica, papa ziet kindje elke dag, doet zijn best om mee in te staan voor de verzorging en opvoeding, van de ene dag op de andere wordt dit hem én het kindje ontnomen, hij bewandelt de enige juiste weg om na een half jaar eindelijk hulp te denken krijgen van het 'gerecht' om daar te moeten horen dat mama beloond wordt voor haar daden en papa en het kind gestraft.
En dan is iedereen geschokt bij het volgende gezinsdrama...
Neen, draai de rollen om, maak bilocatie standaard (maar dan ook in de praktijk) en laat de ouder die het er niet mee eens is eens naar de rechtbank lopen.
Een ouder die niet wil instaan voor zijn/haar kinderen vraagt niet gauw om bilocatie, diegene die het enkel doen om allimentatie te ontlopen vallen zo door de mand maar ondertussen kunnen de ouders die wél het beste voorhebben met hun kind(eren) en er actief willen zijn ook! een band opbouwen met hun eigen vlees en bloed én andersom.
Misschien ook geen zaligmakende regeling, maar volgens ons toch beter dan hoe het nu gaat.
De wetten zijn er, het is haalbaar MAAR... (altijd die maar)
Als papa moet je gewoon een heel sterke zaak hebben als je de verkeerde rechter of het verkeerde arrondisement treft.
Mijn vriend had die sterke zaak, was zogoed als geen speld tussen te krijgen, overeengekomen onderlinge bilocatieregeling op papier, door beiden ondertekend, een heen en weerschriftje waar beiden elke dag iets inschreven als de dochter er was.
Tijdens de rechtzaak en in de besluiten beweerde ex dat de dochter helemaal niet zoveel bij papa was en dat zij niet degene was die had ondertekend (waarmee ze dus wou zeggen dat mijn vriend dat zelf had gedaan in haar plaats)
En daar sta je dan met je sterke zaak, deskundig onderzoek en ondertussen terug naar een kleine 5/9 (in werkelijkheid 3 nachten en 2 halve dagen) tot dit onderzoek afgerond was omdat de rechter niet wist wie ze moest geloven (ze wist het niet, dus papa had het vlaggen)
Een deskundig onderzoek, beroep en enkele keren uitstel later (lees zo'n 2 jaar later) dan toch eindelijk definitief bilocatie uitgesproken.
Met welwillend bedoel ik ouders die niet uit zijn op de allimentatie of bilocatie willen om allimentatie te omzeilen maar gewoon graag beiden als ouder willen instaan voor de opvoeding en verzorging van hun kind.
Met een klassieke omgangsregeling kan dit in onze ogen onmogelijk.
Wij pleiten dan ook bij een (echt!) standaard bilocatieregeling (vanaf een bepaalde leeftijd) en dat het de ouder wordt die het er niet mee eens is, die naar het gerecht moet stappen om te bewijzen dat het niet in het belang is van het kind.
Hiermee vermijd je volgens ons één van de grootste boosdoeners op dit moment.
Veelgebruikte tactiek, kind(eren) weghouden van de andere ouder, eer het voorkomt ben je een half jaar of langer verder om daar met het argument af te komen dat het kind de andere ouder niet voldoende kent of gewend is. (bij jonge kinderen)
Een vriend van ons wordt in de steek gelaten door zijn vriendin,ze neemt het kind mee en staat het niet meer af (kindje is op dat moment ongeveer 2 jaar)
Papa gaat hieraan kapot en kan niets anders dan de gerechtelijke weg volgen, bemiddeling, co-ouderschap, op de hoogte gehouden worden, mama lapt alles aan haar laars.
Na een half jaar een rechtzaak, uitspraak wordt uitgesteld (bijna 2 maanden)
Vonnis zegt; Door het verwaterde contact tussen papa en het kind zien wij ons genoodzaakt om ..... (het komt erop neer dat hij 2 halve dagen zijn dochter mag zien onder begeleiding)
Waar zit hier de logica, papa ziet kindje elke dag, doet zijn best om mee in te staan voor de verzorging en opvoeding, van de ene dag op de andere wordt dit hem én het kindje ontnomen, hij bewandelt de enige juiste weg om na een half jaar eindelijk hulp te denken krijgen van het 'gerecht' om daar te moeten horen dat mama beloond wordt voor haar daden en papa en het kind gestraft.
En dan is iedereen geschokt bij het volgende gezinsdrama...
Neen, draai de rollen om, maak bilocatie standaard (maar dan ook in de praktijk) en laat de ouder die het er niet mee eens is eens naar de rechtbank lopen.
Een ouder die niet wil instaan voor zijn/haar kinderen vraagt niet gauw om bilocatie, diegene die het enkel doen om allimentatie te ontlopen vallen zo door de mand maar ondertussen kunnen de ouders die wél het beste voorhebben met hun kind(eren) en er actief willen zijn ook! een band opbouwen met hun eigen vlees en bloed én andersom.
Misschien ook geen zaligmakende regeling, maar volgens ons toch beter dan hoe het nu gaat.
Schone "theorie" maar het zijn uitzonderingen. Justitie is een huis van verderf...DAAR kan alleen met het slechtste uit de mensen resultaat geboekt worden... je verhaal over die vriend is een regel geworden. Het is gewoon schandalig.
Uw redenering is wel mooi, en daar sta ik ook achter...het is gewoon gezond verstand...maar DAT kan je toch niet verwachten van een jeugdrechter, die al de regeltjes (die niks met kinderen grootbrengen te maak hebben) wil aanwenden om toch maar niet de PAPA tijd gunnen om z'n kinderen te kunnen opvoeden. Alleen als er, en je zegt het zelf, geen speld tussen te krijgen is DAN ALLEEN zullen ze moeten toegeven...
Uw redenering is wel mooi, en daar sta ik ook achter...het is gewoon gezond verstand...maar DAT kan je toch niet verwachten van een jeugdrechter, die al de regeltjes (die niks met kinderen grootbrengen te maak hebben) wil aanwenden om toch maar niet de PAPA tijd gunnen om z'n kinderen te kunnen opvoeden. Alleen als er, en je zegt het zelf, geen speld tussen te krijgen is DAN ALLEEN zullen ze moeten toegeven...
"The world is a dangerous place to live; not because of the people who are evil, but because of the people who don't do anything about it." Albert Einstein
@ Eylis Bi locatie is in Limburg verre van standaard
Mijn situatie dateert van 2011, kind was op dat ogenblik 18 maanden oud. Ik had een uitgewerkt voorstel ingediend voor bi-locatie in opbouw tot de leeftijd van 3 jaar.
Geen onderzoek en geen bi-locatie met als argument kind is te jong, op mijn vraag wanneer dan wel is er niet geantwoord.... Als mama niet wil dan komt het er in de eerste jaren niet van !
Gelukkig ben ik redelijk bespraakt en heb ik iets meer dan die klote we regeling kunnen krijgen door te argumenteren waarom ik mijn kind zoveel wil zien.
Mijn situatie dateert van 2011, kind was op dat ogenblik 18 maanden oud. Ik had een uitgewerkt voorstel ingediend voor bi-locatie in opbouw tot de leeftijd van 3 jaar.
Geen onderzoek en geen bi-locatie met als argument kind is te jong, op mijn vraag wanneer dan wel is er niet geantwoord.... Als mama niet wil dan komt het er in de eerste jaren niet van !
Gelukkig ben ik redelijk bespraakt en heb ik iets meer dan die klote we regeling kunnen krijgen door te argumenteren waarom ik mijn kind zoveel wil zien.