#18 , 22 jun 2011 15:58
@ Kristien: ik heb mij ondertussen terdege en bij drie verschillende advocaten bevraagd en weet nu wat te doen. Het spijt me oprecht van uw situatie. In dat opzicht kan ik je eerste reactie dan ook wel beter begrijpen. Ik kan je echter verzekeren dat ik alle mogelijke moeite heb gedaan. Op een gegeven moment moet je echter loslaten, alleen al om jezelf (emotioneel) te beschermen. Anders ga je er aan kapot. Ik betreur nog steeds dat mijn dochters niet willen komen, doch ben ondertussen in een stadium gekomen dat ik er (eindelijk en na negen jaar) emotioneel wat afstand kan van nemen. Ik kan me voorstellen dat ik in eerste instantie hard overkwam, maar je hebt geen idee door welke hel ik de voorbije 9 jaar door moest. Ik wens je veel succes, en hoop dat het tussen je ex-man en je dochter alsnog goed komt.
@ Tom: Je hebt gelijk, maar dat wil niet zeggen dat de ouders dit ook moeten betalen. Voor zover ik heb kunnen nagaan ben je slechts verplicht te betalen tot zolang je kind een einddiploma (hoger onderwijs of unief) dat aansluiting geeft op de arbeidsmarkt, behaalde. Indien het ervoor kiest om nog een bijkomend specialisatiejaar te doen is dat mogelijk, maar ingeval van een totaal nieuwe studie (zoals bij mijn dochter) ben je niet langer verplicht om te betalen. Het is dus zo dat men kan studeren zolang men wil, maar niet in het oneindige op kosten van de ouders.