Akte EOT wordt door ex niet nageleefd door ex...

[Mieke70]

Korte situatieschets: gescheiden sinds sep 2004, 2 kinderen, nu 13 en 16, volgens akte EOT co-ouderschap met bilocatie, week/week regeling. Is goed gelopen tot sep 2009, toen vader eenzijdig besliste geen co-ouderschap meer te willen. Vader woont samen met nieuwe vriendin en haar 3 kinderen, ook in die situatie liep het co-ouderschap best goed. Sinds september 2009 is vader 4 maand lang de kinderen NIET komen ophalen, heeft niets van zich laten horen, geen sms, geen telefoontje, NIETS! Daarna is hij 9 maand lang zoals het hem uitkwam (lees: heel af en toe een weekendje) de kinderen komen halen. De zoon van 16 heeft ASS (vorm van autisme), iedereen weet dat hierbij structuur en voorspelbaarheid heel belangrijk is, als er één ding was wat hij niet gehad heeft het afgelopen 1.5j, was het dat wel. Gevolg van (grotendeels) gedrag van vader: schoolverzuim, zelfmoordneigingen, agressief gedrag, opname in jeugdpsychiatrie en uiteindelijk terechtgekomen in het BuSO/internaat. Sinds september wil vader kinderen weer komen halen, 1weekend/2 weliswaar, maar na een aantal keer wil zoon niet meer gaan. Hij voelt zich er niet meer thuis, vader heeft er geen benul van wat zijn beperking inhoudt, laat staan dat hij er rekening mee zou houden. Na een lange periode waarbij dochter wel en zoon niet naar vader ging, geeft de zoon aan af en toe graag weer naar vader te willen, maar nu is hij niet meer welkom. Vader zegt "niet vergeten te zijn dat hij zo lang niet WOU komen" Duh!!!

De kinderen hadden allebei aangegeven volgend weekend naar vader te willen, voor de dochter was dat voor hem okee, maar bij herhaaldelijke vraag of de zoon ook mocht komen, kreeg ik eerst als antwoord "daar moet ik nog eens over nadenken", en daarna gewoon geen reactie meer.
Nu had ik daarnet de zoon even op de chat (hij zit immers in de week op internaat), en bij de vraag of hij al iets van papa had gehoord, zei hij dat hij hem zondagnamiddag komt halen voor een paar uurtjes. Er zou "maar 1 slaapplaats" zijn (terwijl ze er meer dan een jaar halftijds hebben gewoond). Bij navraag bij de dochter blijkt dat als het vriendje van de dochter van vaders vriendin blijft slapen, er een bed tekort is. Maw, dat vriendje krijgt voorrang op vaders eigen zoon, z'n eigen zoon is niet welkom.

Nu had ik dit weekend een weekendje weg gepland met vrienden naar de Ardennen (voor het eerst in een half jaar zou ik nog eens een paar dagen voor mezelf hebben), maar nu de zoon niet mag naar vader gaan, maar die hem wel zondag een paar uurtjes wil komen halen, zie ik me weer genoodzaakt om thuis te blijven, waar ik GEEN zin in heb.

Ik ben het kotsbeu om altijd maar voor blok te staan en mijn plannen willens nillens te moeten omgooien en me te moeten aanpassen aan zijn grillen, er wordt maar al te vaak gesproken over "de rechten van de vader" terwijl ze blijkbaar (behalve onderhoudsplicht) geen plichten hebben tgo de kinderen, terwijl de kinderen toch OOK het RECHT hebben om hun vader te zien, allebei! en niet enkel één van de twee!
Mijn vraag is nu: Kan mijn ex me iets maken als ik ik tegen hem zeg: sorry, ik pik het niet dat je je dochter bevoordeelt tov je zoon, je kan ze vrijdagavond komen halen, ALLEBEI, of anders neem ik ze mee op weekend. (in principe is het "zijn weekend", hoewel hij zelf de akte EOT zelf al 1.5j niet meer naleeft).
Ben momenteel een procedure gestart om de verblijfsregeling/alimentatie te laten aanpassen. De kans is heel groot dat als ik hem de kinderen dit weekend niet meegeef zoals HIJ het wil, hij aangifte gaat doen bij de politie dat ik weiger de kinderen mee te geven. Kan ik dit nadelig uitvallen voor mij, kan ik hierbij een dwangsom riskeren, en ik me toch beter weerom naar zijn grillen schikken en hem zijn zin geven? Of heeft hij, gezien de omstandigheden wat dit betreft geen poot om op te staan?

Graag jullie mening...

[Franciscus]

Hij heeft dat dit WE omgangsrecht. U moet niet weigeren de kinderen mee te geven maar als hij weigert zoon mee te nemen dan kan je daar melding van maken.
Ik weet niet of u elke maal dat hij kinderen niet meenam of alleen de zoon daarvan melding hebt gedaan bij politie.
Spijtig dat ik het moet zeggen maar u moet een dossier opbouwen en een wijziging van uitspraak te krijgen.
Hij heeft echter niet te kiezen het zijn beide kinderen die hij moet meenemen. U kan hem echter niet dwingen en beide kinderen met hun zak buiten klaarzetten en zelf al (zogezegd) weg zijn is waarschijnlijk ook geen optie want dan zal hij misschien de zoon laten staan....

[Mieke70]

De zoon was er vrijdagavond weer het hart van in dat hij niet naar de papa mocht gaan slapen, met een erge huilbui tot gevolg, en ik kon zijn leed niet meer aanzien. Ik heb de kinderen én m'n ex duidelijk gemaakt dat als ze allebei willen gaan, ze ook enkel allebei gaan ofwel niet. Heb dat ook zo gemeld aan m'n ex.
Heb inlichtingen ingewonnen bij m'n advocaat, zij was met verstomming geslagen, maar ze kent m'n ex ook en zei: Laat 'm maar naar de politie gaan, dan kan jij OOK je verhaal doen.
Toen hij het eerste half jaar de kinderen eerst niet en daarna heel onregelmatig is komen halen, ben ik elke keer aangifte gaan doen. Het afgelopen jaar heb ik dit niet gedaan, maar er zijn een drietal psychiatrische verslagen van de zoon waarin duidelijk wordt vermeld hoe de zoon (en dat geldt uiteindelijk ook voor allebei de kinderen) lijdt onder de situatie met de vader. De vader is hier toen ook bij betrokken geweest, het is zeker niet zo dat ze daar een eenzijdig verhaal te horen gekregen hebben, maar de feiten zijn gewoon de feiten, en de feiten spreken voor zich.
Hij gaat bij de jeugrechtbank echt geen al te beste beurt maken, dat IK voor de verandering es één keertje "de regels" niet heb nageleefd, gaat niet veel verschil uitmaken.
Bon, dat moest ik nog ff kwijt