Co-ouderschap aanvechten

[Loperke]

Tijdens onze EOT zijn we co-ouderschap overeengekomen. De kids gingen er wel goed mee om, gaan graag naar hun papa, maar ik heb het wel moeilijk met het feit dat hij niet voor gezonde voeding zorgt en hun "activiteiten" niet respecteert en alleen maar aan zijn eigen agenda denkt. Nu, goed, ik probeer hierover met de kinderen te praten, en als zij er zelf geen "probleem" mee hebben dat ze niet naar scouts of zwemclub kunnen gaan als ze bij papa zijn ga ik daar ook geen probleem over maken.
Nu hoor ik van de kinderen dat papa op 20km van ons gaat wonen. Ik denk er dus over na het co-ouderschap aan te vechten. Maar ik heb al een aantal verhalen gelezen over moeders die dit zelfs verliezen , dus is de vraag, neem ik dit risico wel?? Maar elke ochtend en elke avond meer dan een half uur rijden om hen naar school te brengen, volleybal op maandagavond kan ze ook nog eens vergeten dan, dit is toch niet "in het belang van het kind". Terwijl er oorspronkelijk overeen was gekomen dat hij mijn huurcontract zou overnemen en in mijn huurhuis zou komen wonen. Maar daar wil hij ondertussen niks meer van weten, dus lijkt het mij eerder dat hij dichter bij zijn nieuwe vriendin wil wonen dan dat hij het beste wil voor zijn kinderen...

[Lightning]

En wat zou u willen bekomen indien u co-ouderschap aanvecht?

[veerle1975]

Als de kids zich kunnen vinden in de situatie dan zou ik echt twee keer nadenken voor ik de regeling aanvecht. Zeker nu het co-ouderschap altijd in overweging wordt genomen als een van de ouders erom vraagt. De kinderen zijn het nu zo gewoon, en het is niet slecht als ze leren dat bij de ene ouder die regels gelden en bij de andere ouder andere regels ( en dat je het niet eens bent over sommige zaken, dat is wel in veel gevallen zo ). En zeker als de kinderen graag naar de papa gaan, zou ik persoonlijk kiezen om de verstandhouding gewoon goed te houden. Wat schoolgaan betreft, als dat nu geen problemen geeft, zal dat daar toch niets aan veranderen als de papa zal verhuizen? Misschien een concrete regeling treffen dat het weg en weer rijden beperkt wordt. En wat die 20 km betreft, dat is zo'n een beetje een randgeval denk ik om zich op te baseren , het is nu ook niet dat het een afstand is die onoverkomelijk te overbruggen is.

[eylis]

beste Loperke,

co-ouderschap KAN je NIET aanvechten (of de vader zou een enge misdadiger moeten zijn die kindjes mishandelt).
co-ouderschap heb je sowieso samen voor de rest van je leven. Co-ouderschap is het samen uitoefenen van het ouderlijk gezag.
Je bedoelt natuurlijk het VERBLIJFS-CO-OUDERSCHAP. 20 km verder wonen is niet echt onoverkomelijk. Leuk is anders, maar als je het echt onoverkomelijk vindt : heropen maar de zaak bij de jeugdrechtbank, compleet met advocaten en sociale onderzoeken...: over 1 jaar en zo'n 2000 euro armer spreekt de rechter 50% kans uit dat verblijfsco-ouderschap WEL ok is.
dus misschien kan je energie en tijd beter besteden aan het vinden van creatieve oplossingen om de vervelende kantjes op te lossen voor het feit dat de papa verder gaat wonen. Voor zaken waar het gaat over 40 km is er al meer objectieve grond....

[Loperke]

Wat het schoolgaan betreft zal er niets veranderen? Ze wonen nu naast school, en als hij verhuist dienen ze elke morgen en elke avond op z'n minst een half uur te rijden naar diezelfde school. En hoe ga je het heen en weer rijden beperken? En andere regels, ok, maar moet ik er zomaar mee akkoord gaan dat zij niet meer naar de scouts, zwemclub, volleybal kunnen gaan omdat het voor hem te ver is? Het is hem nu al teveel ze te brengen en te halen terwijl hij er maar op 3km vanaf woont?
Wat ik wil bereiken, is dat de kids alleen om de 2 weken in het weekend bij hem gaan.
Ik werk niet op woensdagnamiddag, ok dat is mijn beslissing, maar toen ik hem vroeg daartoe bij te dragen (een deel van mijn loonverlies hiervoor te compenseren) is hij van mening dat ze dan maar op woensdagnamiddag naar de opvang moeten gaan en daar zal hij daar wel voor betalen... Sorry, maar is dit in het belang van de kids denken? Ik ben blijven niet werken op woensdagnamiddag omdat die extra dag met de kids me meer waard zijn dan het geld, maar daar denkt hij wel anders over... En voor hem is het maar normaal als hij weer eens op stap wil gaan de kids bij mij terecht kunnen, maar ohwee als ik eens vraag of ze een dag bij hem kunnen als afwijking op de regeling dan gaat het nooit...
En ik moet ook maar aanvaarden dat ze als ze bij hem zijn alleen maar frieten van de frituur of mac donalds eten? En hij zich totaal van niks iets aantrekt, dat ik alles moet regelen, van het eerste tot het laatste?

[eylis]

ik antwoordde op jouw vraag
(quote:...Nu hoor ik van de kinderen dat papa op 20km van ons gaat wonen. Ik denk er dus over na het co-ouderschap aan te vechten. Maar ik heb al een aantal verhalen gelezen over moeders die dit zelfs verliezen , dus is de vraag, neem ik dit risico wel?? )

en dit was mijn antwoord:
(quoute: ....als je het echt onoverkomelijk vindt : heropen maar de zaak bij de jeugdrechtbank, compleet met advocaten en sociale onderzoeken...: over 1 jaar en zo'n 2000 euro armer spreekt de rechter 50% kans uit dat verblijfsco-ouderschap WEL ok is.)

De rechtbank zal je argumenten wel aanhoren, maar in de eerste plaats zijn ze puur objectief niet SCHADELIJK voor het kind. En is het argument van de emotionele ontplooiing en opvoeding door beide ouders waarschijnlijk belangrijker voor de jeugdrechter.
Dus ik denk te blijven moeten zeggen dat de rechter zal oordelen dat alles bij het oude blijft.

[veerle1975]

Ik versta je frustratie wel hoor, maar uit elkaar gaan geeft nu eenmaal gevolgen voor iedereen. En zoals Eylis zegt, het opnieuw openen van de zaak, biedt je geen enkele garantie. Als jij van mening bent dat je argumenten sterk genoeg zijn om omgangsrecht te krijgen ipv verblijfs-co- ouderschap dan moet je de stap nemen. En wat ze te eten krijgen, of wat ze mogen doen van sport of ontspaning of juist niet mogen doen, vrees ik ervoor als die sterk genoeg zijn. Maar ook al eens gedacht aan de reactie van de kinderen, als ze plots maar elke 14 dagen meer naar de papa kunnen? Hoe oud zijn je kinderen?
Ik weet natuurlijk niet hoe het concreet zit met de dagen van de week bij wie ze concreet verblijven, misschien dat je daar een en ander zou kunnen aanpassen ( vb wisselen op donderdagmorgen).
De uitspraken van de jeugdrechtbank zouden inderdaad altijd in het belang van het kind moeten zijn, maar ervaringen zat, dat het juist niet zo is.

[eylis]

laat papa's ook eens de tijd om zelf te leren zorgen voor hun kinderen... probeer je bezorgdheid wat te beperken tot jouw "haard" en niet ook nog de huiselijke haard van hun vader te willen managen
Kleine bedenking, waarom komen er bijna altijd bedenkingen bij verblijfsco-ouderschap wanneer er een nieuwe partner in het verhaal opduikt?
Het zal voor de kinderen ook belangrijk blijken hun vader blij met zijn nieuwe partner op een regelmatige basis in een relax kader te leren kennen. Qua rolmodel voor relatievorming later van onschatbare waarde...

[Loperke]

Even ter verduidelijking, de nieuwe relatie van de papa heeft hier niets mee te maken, die nieuwe relatie was er al op de dag van de echtscheiding (wat zeg ik, ervoor zelfs al), dus ik heb hier dan ook de voorbije 8 maanden geen probleem mee gehad, maar het feit dat hij gaat verhuizen en hierbij geen rekening houdt met de afstand voor de kinderen is voor mij wel een probleem... Sorry hoor, maar een nieuwe partner die hun papa weghaalt bij hun mama, prima rolmodel... Ik heb ingestemd met co-ouderschap zodat hij ook zijn verantwoordelijkheid zou nemen, want hij heeft de voorbije 9j amper naar zijn kinderen omgezien, maar achteraf bekeken heb ik daar dik spijt van, want zijn prioriteiten zijn duidelijk nog niks veranderd, de kids op de laatste plaats...
Bij ons gebeurt de wissel op donderdag, ze zijn altijd op woensdagnamiddag bij mij, de ene week komen ze woensdagmiddag terug naar mij, de week nadien blijven ze tot donderdag morgen bij mij. En van de reactie van de kinderen heb ik totaal geen schrik, want ze zien het zelf al niet zitten om elke morgen en elke avond een half uur in auto te moeten zitten naar huis... En bovendien zeggen ze zelf "papa plant altijd vanalles in t weekend waardoor we nergens naartoe kunnen" en "waarom mogen we nooit eens bij papa alleen zijn, waarom moet zij er altijd bij zijn"

[eylis]

beste loperke,
je kinderen moeten niet met jou bespreken wat papa plant in de tijd dat zij bij hem zijn, noch het feit dat ze wel of niet alleen met hem kunnen doorbrengen of met de nieuwe partner er bij... Als ze daar over beginnen moet jij heel simpel antwoorden dat ze de dingen van het huishouden van de papa ook met de papa moeten bespreken. Anders geef je hen een fout signaal mbt bevoegdheden door.

Bovendien zullen ze toch moeten wennen aan het idee dat de nieuwe partner stilaan een vast lid van de famillie wordt. Dus sterk hen niet in de gedachte dat jij dat ook niet ziet zitten. Jouw boodschap zou neutraal moeten zijn: wat over papa gaat, bespreek je met papa...

Maarre, het is eenvoudig, je bent zelf overtuigd dat je sterke argumenten hebt om deze zaak te winnen, het zal je een behoorlijk centje kosten, maar dat heb je er dus voor over.
Ga er dus voor, al denken we dat je héél weinig kans maakt om een "oldfashion" omgangsregeling te krijgen ipv verblijfsco-ouderschap.
Laat ons weten wat de uitspraak is!

[Rebel-with-a-cause]

Ik vrees dat je van een kale reis gaat terugkomen als je dit voor de rechtbank wilt uitvechten. Want dat het een gevecht gaat worden staat als een paal boven water.
Je moet nog opletten dat je niet veroordeeld wordt voor tergend en roekeloos geding, want wat is 20 km nu?
Als ik het goed begrijp, ben je gewoon gefrustreerd omdat hij bepaalde zaken niet doet zoals jij het graag zou zien gebeuren, maar jullie zijn eigenlijk geen rekenschap aan elkaar meer verschuldigd. Als hij kiest om elders te gaan wonen heeft hij dat recht.
Ik stel voor dat je eens samen met een bemiddelaar aan tafel gaat zitten en de verschillende standpunten van elkaar naast elkaar legt en zo probeert een vergelijk te krijgen. Dat zal jullie veel goedkoper uitkomen en zal naar de kinderen toe een beter beeld van hun ouders geven.

[Loperke]

Ik begrijp het wel en het is absoluut niet dat ik zijn leven wil bepalen, maar ik zou het wel appreciëren dat hij beslissingen die samen genomen zijn ook respecteert en vooral dat hij wat meer de kinderen op de eerste plaats zou zetten, al heeft hij dat de voorbije jaren ook nooit gedaan.
Nu, ik denk dat ik het eerst even ga aanzien en zien hoe de kids het ervaren. Nu, als ik er met hem over praat en ik stel voor om de kinderen bij mij te nemen zal dat geen enkel probleem zijn als ik het gratis en voor niks doe, maar als hij ook maar 1 cent zal moeten betalen dan zal hij niet akkoord zijn. En het gaat me absoluut niet om het geld, maar waarom zou ik voor alles moeten "opdraaien", het zijn ook zijn kids en hij verdient immers 600 euro netto per maand meer dan ik, ik ben ook geen liefdadigheidsinstelling.
En inderdaad wat papa zijn "huishouden" betreft moeten ze met hen bespreken en dat zeg ik hen ook altijd, maar dan krijg ik als antwoord "dat durf ik niet", maar ik zeg dan dat ze daar dan zelf de gevolgen moeten van dragen, want ik heb 1 keer "de boodschap doorgegeven" en daar draag ik nog steeds de gevolgen van.
En het is zijn goed recht te gaan wonen waar hij wil, maar hij heeft 2 kinderen waar hij toch wel een beetje rekening mag mee houden. En ik weet 1 ding zeker, als de hele situatie andersom was geweest dat hij mij wel serieus zou dwars liggen voor de scheiding en ik al lang voor de rechter stond voor de regeling voor de kinderen... Iedereen ziet uiteraard alleen maar zijn eigen situatie

[Bijtje]

Beste Loperke,

wij hebben zelf net een zaak achter de rug waarin wij bilocatie vroegen (verblijfsco-ouderschap, dus wat u heeft) en wij wonen 22km van de moeder. Daar heeft geen haan naar gekraaid eerlijk gezegd ... wij hebben een opbouwende bilocatie gevraagd (momenteel krijgt da moeder nog 1 dag extra, maar over enkele maanden is het week-week) en die 22 kilometer vinden wij helemaal niet ver, niemand van ons. En wat de hobby's betreft. Dat is idd heel jammer dat jullie daarin niet overeenkomen, maar de papa is niet verplicht om zijn agenda naar uw wensen te schikken. Wat je wel eventueel kan doen is vragen of hij alle verplaatsingen doet in de vakanties omdat hij wil verhuizen en dit even samen op papier zetten. Maar de tweeverblijfsregeling plots veranderen, daar moeten volgens mij wel groffere redenen voor zijn. Het doet pijn om je kinderen te moeten missen en niet alles te kunnen meemaken of beslissen, maar als de kinderen er geen moeite mee hebben, mag dat een kleine troost voor u zijn.