Hallo,
Even jullie raad vragen, mijn partner waren wettelijk samenwonend, hieruit is 1 kind voortgekomen. Hij heeft deze willen herkennen voor de geboorte. Dit jaar liep onze relatie ten einde, op dat moment was ik net zwanger, hij wou niet mee naar de gynaecoloog gaan, wou het kind niet, moest het kind niet hebben want het was niet zijn keuze,... Oké, voor mij allemaal geen probleem, aangezien we niet samen verder gingen en ik wel telkens naar de gynaecoloog ging, heb ik beslist om het kind te houden en alleen op te voeden...
Een hele zwangerschap wordt er niet gevraagd achter het kind of de zwangerschap, ik kreeg enkel het verwijt dat enkel de mama maar zeker is van de kinderen en dat een papa nooit zeker is (uitspraken die hij deed tegen de rechter)... Ik wist niet wat ik hoorde... Hij was diegene die ons heeft laten zitten voor een andere vrouw, hij was diegene die in het verleden op andere kroop... (om het even plastisch te zeggen)
Ondertussen is het tweede kind geboren, weer werd er niets over gezegd of gevraagd, nochtans, wanneer iemand bevallen is, dat zie je toch... Hij beweerde dat hij het niet wist?!
Enkele maanden verder komt hij plots af dat hij zijn verantwoordelijkheid wil opnemen en het kind wil erkennen... ?!
Een heel zwangerschap doet hij alsof het kind niet bestaat, nu ik moet eerlijk toegeven, voor mij hoeft hij dit niet te doen... IK heb de keuze gemaakt om er alleen mee verder te gaan, dus wil ik dit ook zo veder doen, ik ben niet van het principe om nu af te komen dat hij het kind moet herkennen...
Waaraan kan ik mij verwachten wanneer ik hierin niet toestem?
Ook heb ik het gevoel dat hij dit enkel doet omdat de rechter zei: misschien moet je eens wat meer actie ondernemen voor u ander kind... Terwijl het 2e kind volledig mijn keuze is, ik stel mij de vraag, wat als ik toen gekozen had voor abortus?! Hij wou het kind toch niet... Dus voor hem was de keuze op dat moment al gemaakt...