JuridischForum.be

Hallo,

Ik zou graag de zoon van mijn partner adopteren. Mijn partner haar zoon heeft maar een wettelijke ouder. We hebben van niemand toestemming nodig. Maar we weten niet goed welke adoptie we moeten opstarten, stiefouderadoptie of volle adoptie?

Weet iemand juist het verschil.

Groetjes

Beste Neveau2

Wat fijn dat u van plan bent om de zoon van uw partner te adopteren, maar uiteraard dient er zoals bij elke gerechtelijke procedure rekening te worden gehouden met een aantal voorwaarden.

Voorwaarden voor stiefouderadoptie (eigenlijk endofamiliale adoptie):
-u bent 18 jaar
-u verschilt minstens 10 jaar met de persoon die u wenst te adopteren
-indien het adoptiekind 12 jaar of ouder is, moet deze ook zijn toestemming geven
-u mag een kind adopteren met uw echtgenoot, met de persoon met wie u wettelijk samenwoont, met de persoon met wie u feitelijk samenwoont (met wie u al
meer dan drie jaar een koppel vormt) of als alleenstaande.

Een stiefouderadoptie is echter slechts een beweegreden, namelijk beoogt de adoptie een bestaande feitelijke (opvoedings)situatie vorm te geven (bv. bij een meemoeder, stiefvader of pleegouder). Het enige voordeel is dat de familierechtbank het verplichte maatschappelijk onderzoek niet meer verplicht dient uit te voeren, echter kan ze dit nog altijd doen indien ze dit noodzakelijk acht (art. 346-2 BW)

U dient dus nog steeds te kiezen tussen een zogenaamde: gewone adoptie of volle adoptie.

Simpelgezegd komt het hier op neer:
1. de onherroepelijkheid van de adoptie, dit wil zeggen de onmogelijkheid om de adoptie ongedaan te maken;
2. de definitieve breuk van de band tussen het kind en zijn biologische familie;
3. de gelijkstelling van de geadopteerde met een biologisch kind van de adoptant(en).

Wanneer deze drie criteria niet vervuld zijn, gaat het over het algemeen om een gewone adoptie.

Extra info:
Bij een volle adoptie krijgt het kind (en zijn afstammelingen) dezelfde rechten en plichten als was het kind geboren uit de adoptieouder(s). De wettelijke band met de oorspronkelijke ouder(s) wordt volledig verbroken. Deze vorm van adoptie is enkel mogelijk bij minderjarigen.

Een volle adoptie is onherroepelijk. Zij kan enkel herzien worden als er aanwijzingen zijn dat de adoptie tot stand kwam door ontvoering, verkoop of handel in kinderen.

De gewone adoptie creëert tussen het kind en de adoptieouders dezelfde band als bij een volle adoptie. De band tussen het kind en de familieleden van de adoptieouders is echter veel beperkter. Zo heeft het kind geen enkel recht op de nalatenschap van bloedverwanten van de adoptieouders. Het kind behoudt deze rechten immers in zijn oorspronkelijke familie.

De gewone adoptie kan naast herzien ook herroepen worden als er zeer gewichtige redenen zijn. De vraag tot herroeping kan komen van de adoptieouder(s), de geadopteerde of van de procureur des Konings.

Indien u nog vragen heeft laat u het maar weten

Dank je voor je reactie. Zouden we dan voor een volle adoptie moeten gaan? Want mijn partner en ik willen dat ook ik de wettelijke ouder wordt.

Ik heb ook eën biologische dochter van bijna 2 jaar. Mijn ex partner is (helaas) de wettelijke meemoeder. Maar ze ziet mijn dochter niet meer sinds september 2017 en betaalt ook geen allimentatie meer. Ik zou graag hebbên dat mijn nieuwe partner mijn dochtertje adopteert. Maar kan dit? Mijn ex gaat hier geen toestemming voor geven. Maar ze is niet in mijn dochter haar leven.

Beste Nevea2

Uw nieuwe partner kan zelfs zonder toestemming van uw ex-partner uw kind adopteren, art. 348-11, tweede lid BW bepaalt dat de rechtbank de adoptie ondanks de weigering tot toestemming toch kan uitspreken, mits aan bepaalde vereisten zijn voldaan. Deze voorwaarden zijn niet identiek voor alle categorieën van personen van wie de toestemming wordt gevraagd. Adoptant en geadopteerde hebben een absoluut vetorecht; de rechter kan hier niet tegen ingaan. Wanneer vader of moeder van het kind weigeren toe te stemmen in de adoptie, kan de rechtbank de adoptie pas uitspreken wanneer na een grondig maatschappelijk onderzoek is gebleken dat die persoon zich niet meer om het kind bekommerd heeft of de gezondheid, de veiligheid of de zedelijkheid van het kind in gevaar heeft gebracht.

Wat betreft het adopteren is het mij nu opgevallen dat u aanhaalt dat de persoon die u wenst te adopteren, maar één wettelijke ouder heeft. Indien dit het geval is, volstaat het om deze persoon te erkennen als zijnde uw zoon. Dit doet u simpelweg bij uw gemeente.

De moeder en/of het kind geven toestemming voor de erkenning. Wie toestemming moet geven, hangt af van de leeftijd van het kind:

Als het kind jonger is dan 12 jaar, moet de moeder toestemming geven.
Als het kind tussen 12 en 18 jaar is, moeten de moeder en het kind toestemming geven.
Voor de erkenning van een meerderjarig of minderjarig ontvoogd kind, is alleen de toestemming van het kind vereist.

Indien u nog vragen heeft laat u het maar weten

Beste UAstudent,

Wederom dank je voor de info. Ik moet dus geen adoptieprocedure opstarten om mijn pluszoon te erkennen? Dit kan gewoon door naar het gemeentehuis te gaan met mijn partner? Hij heeft inderdaad maar 1 wettelijke ouder.

Mijn jongste dochter wordt deze zomer 2 jaar en ze gaat sinds september 2017 niet meer naar mijn ex. Ze betaald sinds dan ook niet meer. Ze heeft 2 maand geleden in een bericht gezegd dat ze haar terug wilde zien en dat ze dit recht had doordat ze terug allimentatie ging betalen. Ze heeft dit uiteraard niet gedaan. Was een eenmalige pesterij. Mijn ex weet hoe erg ik dit vind, als ik mijn jongste dochter zou moeten meegeven met haar. Ze is wettelijk de meemoeder (helaas). Maar zou er alles aandoen om mijn jongste dochter niet met haar mee te moeten geven.

Mijn oudste dochter gaat 1 weekend op 2 en de helft van de vakanties naar mijn ex. Ik weet niermt of ik hierdoor minder kans heb, dat mijn huidige partner mijn jongste dochter zou kunnen adopteren? Ze was 3 maanden oud als we samen waren en mijn vriendin voedt haar op als haar eigen kind. Onze kinderen zien elkaar ook als broer en zussen.

Wat kunnen we het beste doen, zodat mijn vriendin mijn jongste dochter kan adopteren? Ik ga zeker haar zoon adopteren. Mijn ex gaat hier nooit mee akkoord gaan! Gewoon al omdat ze weet hoe erg ik het vindt dat ze de wettelijke meemoeder is. Er is een vonnis, maar ze heeft dit zelf via een officiëel schrijven via.haar advocaat stopgezet in september 2017

Beste Neveau2

Indien uw pluszoon inderdaad maar 1 wettelijke ouder heeft, is de erkenning mogelijk door een louter administratieve handeling bij uw gemeentehuis. Dit houdt dus in dat uw pluszoon maar één wettelijke ouder heeft en idealiter dit ook heel zijn leven heeft gehad.

Het is jammer om te horen dat uw ex-partner pesterijen doorvoert, omdat hier het kind altijd de dupe van is. Het enige wat ik hier over kan zeggen is dat het vonnis dient nageleefd te worden, ook al besef dat dit buiten uw bereik ligt.

Het feit dat uw kind op regelmatige basis nog contact heeft met uw ex-partner zal de adoptie er niet makkelijker op maken, maar onmogelijk is het niet, zeker niet wanneer het gaat om een gewone adoptie.

Als u het aan mij vraagt, zou ik de gewone adoptie inzetten. Hiernaast wil ik u er op wijzen dat een vonnis stopzetten via een officieel schrijven onmogelijk is. Enkel gewone of buitengewone rechtsmiddel kunnen het vonnis hervormen of vernietigen.

De erkenning is al rond. Bedank voor de informatie