JuridischForum.be

Mijn oudste zoon (nu 43) was wellicht niet van mij, biologisch gezien.
Zijn stiefvader waar hij deel van zijn jeugd doorbracht wil hem nu adopteren en vraagt via brief van advokaat om een DNA test te doen.

Hoe reageer ik daar best op?
Als blijkt dat de DNA test het vermoeden bevestigt en de "volledige" adoptie kan doorgaan, vervallen alle banden dan? Naam, erfrecht enz.?

De stiefvader waarover sprake is ook niet de biologische vader? U bent momenteel de wettelijke vader, correct? Ik denk niet dat de stiefvader zomaar de volle adoptie kan eisen. Of u al dan niet de biologische vader bent, speelt weinig rol. U bent de wettelijke vader, da's voldoende.

Ik ben de wettelijke vader. Ik snap alleen niet waarom ze die DNA test vragen.
Anders gaan ze via juridische weg gaan volgens hun advocaat en dat zou veel duurder zijn. Wat bedoelt ie daarmee?

Geen idee. Als de biologische vader niet in het spel is, heb jij als wettelijke vader alle rechten die een vader kan hebben. De eventuele biologische vader zou nog rechten kunnen opeisen, maar de stiefvader kan volgens mij niet zomaar de volle adoptie eisen. Maar ik ben gee specialist ter zake, misschien zijn er mensen op het forum die hier wel meer info over hebben?

Iemand die iets meer weet?

Is de stiefvader soms de biologische vader en wat wil die zoon zelf?
Hoeveel jaar werd hij door die stiefvader opgevoed en hoe lang door TS?

Wanneer een man bezit van staat heeft als vader jegens een kind, staat de afstamming onweerlegbaar vast (art. 324 BW)."

Bezit van staat hoeft niet noodzakelijk overeen te stemmen met de biologische werkelijkheid.
Het zal dus moeilijk zijn om daar tegen in te roeien.

Mijn zoon heeft me zo net gedagvaard voor een waalse rechtbank.

Hij werd idd lang opgevoed door zijn stiefvader en moeder, van zijn 3jaar tot zijn 12e,
dan verbleef hij een 4tal jaren bij mij, nadien weer bij die stiefvader.

Wat wil uw zoon eigenlijk bekomen? Dat u niet langer zijn wettelijke vader bent, maar dat zijn (nu) stiefvader zijn wettelijke vader wordt?

Drie teksten rond adoptie

Een DNA test is zo wie zo enkel geldig indien via rechtbank gebeurd.
Niets belet de partijen overeen te komen en eveneens via rechtbank een akkoord te maken zodat de stiefvader het kind erkend als zijn kind.
Naam kan ( heb het zelf meegemaakt in familie vrij gekozen worden - ttz de voorzitter liet aan het kind zelf kiezen familienaam A of B of AB of BA.
Kind was toen 14 jaar.
Er zal steeds een maatschappelijk en/of een politioneel onderzoek gebeuren.


1: “Art.353-15.De geadopteerde en zijn afstammelingen behouden al hun erfrecht in hun oorspronkelijke familie. Zij verkrijgen op de nalatenschap van de adoptant of adoptanten dezelfde rechten als een kind of zijn afstammelingen daarop zouden hebben maar verkrijgen geen enkel recht op de nalatenschap van de bloedverwanten van de adoptant of adoptanten.”(Burgerlijk Wetboek).

Het tarief uit art.48 Wetboek Successierechten is inderdaad 3% 9% 27% .

2: A) Volle adoptie:
De adoptie door de echtgeno(o)t(e) van verschillend geslacht van de ouder noemt men een stiefouderadoptie. Men kan hier kiezen voor een volle of “gewone” stiefouderadoptie. Deze twee vormen van adoptie verschillen o.a. hierin dat bij de gewone adoptie de banden met de oorspronkelijke familie niet worden doorgeknipt, terwijl dit bij de volle adoptie wel het geval is. De geadopteerde (uw kind) zal bij beide soorten adoptie gelijkgesteld worden met kinderen die een gewone (oorspronkelijke) afstammingsband hebben met hun ouder. Bij de volle adoptie zal men echter bovendien volwaardige verwantschapsbanden verkrijgen met de verwanten van de adoptant (Dit zou bijvoorbeeld betekenen dat de ouders van uw vriend, de grootouders worden van uw kind.). Kort samengevat is de volle adoptie dus een verdergaande vorm van adoptie in vergelijking met de “gewone” adoptie.

In de eerste plaats is er dus de volle stiefouderadoptie. Deze volle adoptie heeft dus tot gevolg dat het geadopteerde kind alle banden verliest met zijn oorspronkelijke familie. Bij stiefouderadoptie (Hiervoor zou u moeten wachten met adoptie totdat u met uw vriend getrouwd bent.) is er weliswaar discussie of die afstammingsband enkel tenietgaat t.o.v. de ouder van hetzelfde geslacht als de adoptant (de verwekker van uw kind) of t.o.v. beide ouders. Sommigen stellen dat bij een volle stiefouderadoptie beide ouders hun band met het kind verliezen, zodat ook de ouder – echtgeno(o)t(e) van de adoptant (u dus) – zijn/haar kind moet adopteren opdat deze het ouderlijk gezag zou kunnen behouden. Het verlies van het gezag over uw kind kan verregaande gevolgen met zich meebrengen indien jullie (u en uw vriend) ooit uit elkaar zouden gaan (Er zou u dan bijvoorbeeld omgangsrecht met uw kind kunnen worden ontnomen.). Andere rechtspraak en rechtsleer is van oordeel dat deze (bijkomende) adoptie door de oorspronkelijke ouder niet noodzakelijk is opdat deze ouder het ouderlijk gezag zou blijven behouden na de adoptie. Hoewel het Grondwettelijk Hof in een arrest van 6 november 1997 (nr. 67/97) stelde dat de eerste toepassing een schending inhoudt van artikel 10 en 11 van de Grondwet en niet dient te worden toegepast als artikel 370 §1, lid 2 B.W. op deze wijze wordt geïnterpreteerd blijft er grote onduidelijkheid bestaan hieromtrent.

Indien u nog niet getrouwd bent met uw vriend op het ogenblik van de adoptie spreekt men over “adoptie door de ongehuwde partner van de ouder”. Ook in dit geval is er discussie of de volle adoptie het verlies van het ouderlijk gezag van de oorspronkelijke ouder betekent. Sommige rechtsleer is van oordeel dat de oorspronkelijke ouder het ouderlijk gezag behoudt, terwijl anderen stellen dat men dit verliest bij volle adoptie door de partner van de ouder. Op 3 mei 2000 heeft het Grondwettelijk Hof geoordeeld dat ook in dit geval een schending van de artikelen 10 en 11 van de Grondwet aanwezig is. Bijgevolg moet ook in het geval de adoptant (uw partner) en de ouder nog niet getrouwd zijn artikel 370 §1, lid 2 B.W. buiten spel worden gelaten, zodat de oorspronkelijke ouder (u) het ouderlijk gezag samen zal uitoefenen met de adoptant en niet tot adoptie dient over te gaan.

Hoewel men sinds de arresten van het Grondwettelijk Hof van oordeel is dat de ouder zijn/haar kind niet mee moet adopteren bij de volle adoptie van de stiefouder, is er toch sprake van onzekerheid hieromtrent.

Bovendien wordt volle adoptie vaak niet gehomologeerd omdat ze strijdig is met het belang van het kind. Het doorsnijden van alle oorspronkelijke familiale banden is immers zeer verregaand. In uw geval is dit echter mogelijk niet van toepassing omdat er gewoonweg geen afstammingsbanden aanwezig zijn langs vaderszijde. Toch raad ik u deze volle adoptie niet aan wegens te veel onzekerheid omtrent de gevolgen.

3: B) “Gewone” adoptie:
Een tweede mogelijkheid is de “gewone” adoptie van uw kind door uw partner. Wanneer de volle stiefouderadoptie geweigerd wordt, biedt deze vorm van adoptie vaak wel een uitweg. Zoals hierboven reeds vermeld heeft de “gewone” adoptie gelijkaardige gevolgen als de volle adoptie, maar zijn deze minder verregaand. Een “gewone” adoptie is voordeliger wanneer u reeds getrouwd bent. In dat geval behoudt u immers het ouderlijk gezag volgens artikel 361 §2 B.W. Indien u niet getrouwd bent zal net zoals bij de volle adoptie de kans bestaan dat u uw ouderlijk gezag kwijtraakt aan uw partner. Echter ook hier heeft het Grondwettelijk Hof in haar arrest van 28 november 2001 (nr.154/2001) gesteld dat er een schending is van de artikelen 10 en 11 van de Grondwet. Bijgevolg dient volgens het Hof ook wettelijk samenwonende ouder het ouderlijk gezag te kunnen behouden samen met de adoptant (op voorwaarde dat deze van een verschillend geslacht zijn).

Hoewel de voorwaarden van adoptie in uw geval vervuld lijken op het eerste zicht raad ik u aan om eerst te trouwen en bovendien voor een “gewone” adoptie te kiezen indien u absoluut voor adoptie wil gaan. Het is immers duidelijk dat er in de andere gevallen veel onzekerheid bestaat over het lot van uw ouderlijk gezag.

4: Erkenning ( geef ik hier ook maar mee)

De beste oplossing is volgens mij echter te vinden in de erkenning. Aangezien uw kind niet werd erkend door de biologische vader, bestaat deze mogelijkheid nog voor uw partner. Deze procedure verloopt een stuk eenvoudiger en brengt bovendien niet zoveel onzekerheid met zich mee als de adoptiemogelijkheden die ik hierboven reeds heb besproken.

De erkenning brengt een oorspronkelijke afstammingsband tot stand tussen uw partner en uw kind. Bovendien heeft de erkenning terugwerkende kracht, zodat juridisch gezien uw partner altijd de vader van uw kind is geweest. Uw partner moet hiervoor niet bewijzen dat hij de biologische vader is van het kind (wat ook niet het geval is). Hij dient enkel uw instemming hiervoor te krijgen. Deze erkenning gebeurt in een authentieke akte. U kan kiezen om dit ofwel bij de burgerlijke stand te doen ofwel bij de notaris.

De erkenning die uw partner zal doen wordt een “leugenachtige erkenning” genoemd aangezien hij niet de biologische vader is. Deze “leugenachtige erkenningen” worden beschermd wanneer er een overeenstemmend bezit van staat. Bezit van staat blijkt onder andere uit het feit dat uw partner uw kind steeds heeft behandeld als zijn kind, dat hij steeds mee heeft voorzien in het onderhoud en opvoeding van uw kind, dat uw kind uw partner steeds heeft behandeld als zijn vader en uw omgeving en familie ook steeds uw partner heeft beschouwd als vader van uw kind. Als dit het geval is (wat zo lijkt te zijn in uw omstandigheden) wordt deze erkenning beschermd, wat betekent dat nooit iemand deze erkenning kan betwisten, ook de biologische vader niet.

OK. Bedankt voor de reacties.
Wat mij in het geheel stoort is dat ik mij nooit verzet heb tegen DNA test.
NU daagt mijn zoon me uit voor het gerecht. Indien hij volle adoptie door zijn stiefvader wil heb ik daar niets meer tegen.
Kan dat op een minder "dure" manier opgelost worden? (Een advocaat erin gespecialiseerd rekent vlot 140 euro per uur).
En uit die dagvaardiging blijkt ook dat ik andere kosten mag verwachten...
Is contact opnemen met hun advokaat een goed idee?

Fransiscus, betekend dat "erkenning" ook dat de erfrechten vervallen?

Ter herinnering: mijn zoon leefde na mijn scheiding het grootste deel van zijn jeugd met zijn moeder en stiefvader.
Hij is wellicht niet mijn biologische zoon. Dat is de stiefvader ook niet.

Bij de volle adoptie vervallen alle banden dus ook bij mijn weten ook de erfrechten.
Maar er moet helemaal geen DNA test gebeuren als de partijen overeenkomen dan is het op verklaring.
Feit dat uw (erkende) zoon u via dagvaarding voor de rechtbank wil dagen terwijl het misschien met gewoon vragen ook had opgelost worden lijkt me al een veeg teken.
Waren er problemen? Waren er nog contacten...

Ik kreeg eerst een mail, dan een brief van een advocaat. Ik geef toe hier niet op gereageerd te hebben: een beetje kwaad omdat hijzelf niets meer had laten horen gedurende 10 jaar, terwijl ik hem destijds een DNA test had toegezegd. Wellicht een beetje dom, maar een advocaat maakt me altijd zenuwachtig...

Als destijds 10 jaar geleden was .... dan kan ik het wel begrijpen.
Neem desnoods zelf contact op.
Als geweten is dat u niet de biologische vader bent wat is dan het probleem. Dan is een DNA test steeds negatief.
Maar u hebt nog steeds bezit van staat. ( Net zoals de zaak A en D) ... u blijft de wettelijke vader.

( Net zoals de zaak A en D) .

Wat bedoelt u hiermee?