JuridischForum.be

hallo,

ik heb een dochtertje van 13 maand de vader komt namelijk van haar 5 maand al niet meer om haar.
in samenspraak met hem is hij bereid zijn ouderlijke rechten op te zeggen over haar zodat ik alles alleen over haar kan beslissen hij wil met zijn dochter niets meer te maken hebben, nu zou ik dit heel graag tot stand brengen maar hoe begin ik hieraan en is dit wel mogelijk?

alvast bedankt.

mvg

Zijn/waren jullie gehuwd?
Is kind erkend door de vader?
Is hij de biologische vader?

hij heeft het kind erkend en is de biologische vader wij waren wettelijk samenwonend op dat moment.

eingelijk kunnen de ouderlijke rechten niet opgezegd worden. niet door de vader en niet door u.Het recht blijft altijd bestaan.
Maar je kan wel samen afspraken maken.
Wat jullie kunnen doen is samen een overeenkomst opstellen waarin jullie samen enkele concrete zaken afspreken:
- domiciliering en vaste verblijfplaats van jullie kind
- of er géén of wel omgangsrecht zal zijn: Vader verklaart dan géén gebruik te willen maken van zijn omgangsrecht.
- dat de moeder zonder de vader te informeren beslisingen kan nemen: medisch, opvoedkundig etc...
- dat de vader géén alimentatie verschuldigd is.
Laat dit bij de notaris per akte opstellen. Dit is een akte die bewijst dat jullie het op dit ogenblik eens waren over deze afspraken.

Is het niet beter om dat door de rechtbank te laten homologeren?

Als het 'maar' bij akte is en het over zulke zaken gaan, kan eender welke partij toch ten alle tijde beslissen om dat te willen veranderen, omdat die akte maargeldt zoalng beide partijen er akkoord mee zijn? Terwijl dat bij een vonnis niet kan? Of vergis ik mij? Zo is het mij toch door onze notaris verteld.

dat klopt duma,
maar anderzijds kan je het ook zo bekijken: er is momenteel gtéén conflictistuatie tussen beide partijen: beiden wensen deze situatie en er moet niet onderhandeld worden.
als je samen een notariele akte opstelt is dat een bewijs dat je het op dat ogenblik samen eens was. Dat is niet zo'n dure procedure.
als je het voor de jeugdrechtbank laat bekrachtigen, zijn er wat kosten en gaat er ook wat tijd over. Maar het is inderdaad een bekrachtigd vonnis.
Nu kan één van beide partijen later sowieso het vonnis of de notariele akte terug aanvechten.

In geval van de notariele akte zal de aanvechter dan een procedure starten voor de jeugdrechtbank met zijn/haar eisen.
De rechter zal wel in aanmerking nemen dat er een gezamelijke afspraak per akte vastgelegd is geweest en dat deze afspraak (lange) tijd door beide partijen gerespecteerd geweest is en de aanvechter zal zich moeten verantwoorden waarom hij/zij dat nu ineens anders ziet.

In geval van een bekrachtigd vonnis kan één van de partijen later ook het vonnis herroepen. De zaak wordt danop initiatief van de aanvechter weer heopend en de boel begint opnieuw. ook daar moet de aanvechter zich verantwoorden waarom hij/zij het anders ziet.

in beide gevallen kan het altijd herroepen worden. allen heb je in het eerste geval maar éénmalig een rechtszaak en in het tweede geval twee.
en dat is duurder enn duurt ook langer.
als je in deze case probeert te analyseren wat wellicht de belangen én de motieven van de vader en de moeder zijn, kan je er wellicht van uit gaan dat de vader zelf géén verantwoordelijkheid meer wil en dat er nooit een herroeping van zal komen.
Maar goed, dat weet je dus nooit zeker.

Ja, maar .... om een vonnis aan te vechten waar je op die moment zelf mee akkoord was, daarvoor ga je toch met heel sterke argumenten moeten komen.

Bij een notariële akte, kan ie gewoon van dag 1 op dag 2 zeggen: Ik wil mijn kind zien, want ik ga niet meer akkoord met de akte. Zoals ik het begrijp is vanaf DAT moment de akte niet meer geldig, terwijl bij een vonnis het vonnis zou gelden tot er een nieuw vonnis is. Swat, ik weet het allemaal niet exact, dit is gewoon wat de notaris zei.

Maar gevoelsmatig zou ik toch altijd voor de rechtbank gaan. 't zou ons veel miserie bespaard hebben.

duma: bij een notariele akte:
op een bepaalde dag zeggen: ik wil mijn kind zien: dat is één ding. Hij kan het kind op dat ogenblik zomaar niet meenmenen hoor...en gewongen meename door deurwaarders wordt niet gedaan zonder rechterlijke uitspraak.
Dus als de vader op een ogenblik van idee zou veranderen: dan antwoord je gewoon: we hebben een getekende overeenkomst. Ik begrijp dat je dit wil wijzigen: laten we dit op de juiste manier doen in het belang van het kind (best ook per AS op brief zetten .
Omdat je niet meer akkoord bent met de notariele akte: gelieve je eisen kenbaar te maken zaak via de jeugdrechtbank; tot de uitspraak geldt nog steeds onze overeenkomst. dit is de juiste en correcte manier op terug te komen op een beslissing.
een beetje communicatiestrategie toepassen dus