Dit zijn de (chronologische) feiten:
- geboren zonder aanwezigheid van / erkenning door biologische vader (X genoemd)
- wel aanwezigheid bij de geboorte van een man (Y genoemd) die ik altijd beschouwd heb als m'n biologische vader (ook al was hij het achteraf bekeken niet)
- desondanks toch de achternaam gekregen van m'n moeder; wou mij alleen opvoeden en relatie met Y stopzetten
- relatie tussen m'n moeder en Y is blijven bestaan en hebben besloten om rond m'n 10de verjaardag te trouwen
- ik werd op dat moment eigenlijk geadopteerd door Y en kreeg zijn achternaam. Echter ik ging er nog altijd vanuit dat Y m'n biologische vader was en dat de adoptie eigenlijk een 'rechtzetting' was van het feit dat bij de geboorte het niet goed ging tussen m'n moeder en Y
- rond m'n 18de tot de vaststelling gekomen dat Y niet m'n biologische vader was en daar verder niets met gedaan
- op m'n 25e is Y overleden (en heb ik en m'n moeder zijn erfenis wegens schulden verworpen) en werd ik nieuwsgierig naar X
- ben X gaan opsporen en heb hem gesproken
- X dacht dat hij m'n biologische vader was (mijn moeder is zeer formeel) en was bereid een DNA onderzoek uit te voeren
- achteraf is X teruggekomen op zijn besluit en werd het contact verbroken (hetgeen emotioneel zwaar was voor mezelf); hij beweerde dat toen hij m'n moeder leerde kennen zij nog andere mannen zag
- ter info, X was ooit getrouwd maar is nooit feitleijk gescheiden; hij woont nu samen
Mijn vragen:
- kan ik X op een manier dwingen mij te erkennen als zijn biologisch kind (ik zou er plezier inhebben zijn leven te verstoren )
- zo ja,
* hoe ga ik dan best te werk
* wat heeft dit dan als mogelijke implicaties voor mezelf (achternaam, erfenisrecht, etc.)
Alle relevante reacties welkom.
Oli4